Znalezione w internecie

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

W zasadzie, to ciekawa oferta. Ale zdaje mi się, że pracy troszkę sporo jest. Gdyby dwie osoby były do zatrudnienia, to może tak.

Ja niestety nie mieszkam na wsi...

[Maurycy Orański]

Ja domek pod Limanową. Wspaniała sprawa.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Może jeszcze jest stary ten domek, i ma podwórko?
A może jest podobny do dworku?

[Maurycy Orański]

Niestety jest zupełnie nowoczesny. Ale do odpoczynku dobry.

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

A ja w pruskim gmachu kolejowym z 1902. Po Wielkiej Wojnie był to budynek urzędu celnego. Jeden z niewielu uchronionych przed szpetnym otynkowaniem...

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Niestety jest zupełnie nowoczesny. Ale do odpoczynku dobry.

Ano, rozumiem...

A ja w pruskim gmachu kolejowym z 1902. Po Wielkiej Wojnie był to budynek urzędu celnego. Jeden z niewielu uchronionych przed szpetnym otynkowaniem...

Ciekawe. I jest to dom mieszkalny dla jednej rodziny czy zostało podzielone dla większej ich liczby?

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Bodajże dla 12 rodzin, choć rodzin mieszka siedem. A obok magazyn, od niedawna opuszczony.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Ach, czyli widzę, że budynek jest duży. Rozumiem.
Skoroć to był urząd celny, to miarkuję, iż jest to w jakowymś mieście niżeli wsi? A, nie. Czytam już, że we wsi. Ciekawym dla mnie jest fakt, że tak duży urząd celny we wsi stoi. Choć zapewne jest to po prostu przy dawnej granicy Drugiej Rzeczypospolitej i ot, co.
Ja zaś w bloku mieszkam, choć i działkę z letniskowym domkiem mamy niedaleko.
A dom Waszeci to interesująca sprawa.
Zapewne także mieszkacie przy drodze żelaznej?

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

I tu pies pogrzebany - droga żelazna. Stąd tak duży urząd. Bo i formalnie ta miejscowość wsią się nie nazywa, jeno osadą kolejową. Bo i spory był tu dworzec, i „baza”, i lokomotywnia którą miał zwiedzać z oficjalną wizytą cesarz Wilhelm II. Dostał on w trakcie podróży wieść o chorobie familianta - wizyta musiała być przeto z większym pośpiechem przeprowadzona. Ostatecznie cesarz, stopy we wsi nie postawiwszy, odjechał uznawszy że mieszkańcy i pracownicy nie pofatygowali się nawet go powitać... W pośpiechu od złej strony drzwi wagonu mu otworzono - wzrok padł więc jego na peron pusty oraz torowisko, a nie na ten gdzie stal zawiadowca z orkiestrą i tłumem mieszkańców, pod samym dworcem. I jeden pono robotnik, któremu dnia wolnego w on dzień nie dano, miał zaszczyt cesarza w wagonie stojącego ujrzeć...

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Rozumiem.

A to historia... Aż tak mu się spieszyło, że nie pofatygowali się otworzyć mu drugich drzwi.
Ogólniem.. dosyć słabo wyszło...

Jak rozumiem, to jest ten dworzec, w którego budynku mieszka Waćpan?
Czy też tych budynków jest właśnie tak wiele?