Pismo Nieperiodyczne

[Stanisław Wieniawa]

Moim zdaniem to, co robię w Sarmacji jako biskup jest najlepszym, co można czynić w warunkach mikronacji na rzecz kultywowania tradycji chrześcijańskiej. To nieskromne, ale nie wiem, co czynić więcej. Staram się budować wspólnotę, trafiła mi się perełka w postaci ks. prał. Krzysztofa Windsora OSI, który ma swoje oryginalne pomysły np. inicjatywa Muzeum Diecezjalnego. Wymyśliłem oryginalny Zakon Izydorianów - zyskałem kilku członków. Myślę, że ta idea jeszcze jest do rozwinięcia.

Myślicie o nowych koncepcjach, a recepta na naprawdę Kościoła Rotryjskiego jest prosta - ktoś musi chcieć to zrobić w konkretnym kraju. Bo KR daje ogrom możliwości kościołom lokalnym. Nikomu się nie chce, a potem jest psioczenie.

Co do Kościoła, o którym pisze brat Bagratyda, to ja taki chciałem stworzyć jako Piccolomini. Kościół Ekumeniczny chyba się to zwało. Że jego przywódca miał rezydować w tej diecezji, z której pochodził itp. I jak to się skończyło? Upadkiem. Jak każdego mojego wyznania. Stąd już przestałem kozaczyć i wiem, że Kościół Rotryjski jest jaki jest. Może i w zapaści, ale nic lepszego się nie stworzy. Dopiero jak padnie całkiem, to zacznę działać albo jako vagans albo pod inną banderą. Bo wiernych w Sarmacji nie zostawię.

[Fiodor Godunow]

Powiem szczerze, że mam dosyć robienia na waszą trójkę i udawania, że wszystko jest cacy. I Patriarchy wyzywającego mnie publicznie, przy czym robiącego z siebie "zbawcę narodu".

[Stanisław Wieniawa]

Znowu sparafrazuję Dziwisza i powiem, że ja jestem obok tego. Po prostu staram się robić swoje. Przyznałem - bo to słuszne - że trzeba bardziej starać się w ramach diecezji, żeby rozwinąć struktury oddolnie. I to robię. Reszta mnie nie interesuje. Myślę, że reformy odgórnie nic nie dadzą, jak nie pójdzie zmiana mentalności. A tego nie da się zrobić na siłę. Zamiast myśleć o czymś nowym, spróbujmy reformy od dołu.

Do brata Gagika była wyciągana ręka. Nie skorzystał.

[Wilhelm Orański]

Eminencjo, proszę wybaczyć wygodę, lecz nie mam zamiaru wracać do państwa, w którym głowa tegoż co jakiś czas publicznie przyrównuje mnie i moją rodzinę do wszystkiego co najgorsze, przeinaczając i naginając fakty na swoją korzyść i twierdząc, że Orańscy Rotrii nie są potrzebni, a nawet dobrze że ich nie ma. Zresztą nie tylko nam uchybiano, Fiodor również swoje usłyszał. Ostatnio byliśmy tego świadkami nie dawniej jak wczoraj. Pomysły i starania Gagika również zostały wyśmiane. O wiernych zapomniano.
Swoje zdanie i gotowość stworzenia nowego wyznania podtrzymuję. Nie jesteśmy obciążeni żadnymi zobowiązaniami, jeśli się nie uda - trudno, porzucimy to dzieło, ale przynajmniej nie będziemy żałować, że nie spróbowaliśmy.

[Stanisław Wieniawa]

Zapraszam.

[Fiodor Godunow]

I tradycyjnie znów ten jakże "przyjazny" język...

[Gagik Bagratowicz]

Moim zdaniem to, co robię w Sarmacji jako biskup jest najlepszym, co można czynić w warunkach mikronacji na rzecz kultywowania tradycji chrześcijańskiej. To nieskromne, ale nie wiem, co czynić więcej. Staram się budować wspólnotę, trafiła mi się perełka w postaci ks. prał. Krzysztofa Windsora OSI, który ma swoje oryginalne pomysły np. inicjatywa Muzeum Diecezjalnego. Wymyśliłem oryginalny Zakon Izydorianów - zyskałem kilku członków. Myślę, że ta idea jeszcze jest do rozwinięcia.

Myślicie o nowych koncepcjach, a recepta na naprawdę Kościoła Rotryjskiego jest prosta - ktoś musi chcieć to zrobić w konkretnym kraju. Bo KR daje ogrom możliwości kościołom lokalnym. Nikomu się nie chce, a potem jest psioczenie.

Co do Kościoła, o którym pisze brat Bagratyda, to ja taki chciałem stworzyć jako Piccolomini. Kościół Ekumeniczny chyba się to zwało. Że jego przywódca miał rezydować w tej diecezji, z której pochodził itp. I jak to się skończyło? Upadkiem. Jak każdego mojego wyznania. Stąd już przestałem kozaczyć i wiem, że Kościół Rotryjski jest jaki jest. Może i w zapaści, ale nic lepszego się nie stworzy. Dopiero jak padnie całkiem, to zacznę działać albo jako vagans albo pod inną banderą. Bo wiernych w Sarmacji nie zostawię.

Wasza Eminencjo! Nie mam zarzutów co do waszej posługi w Sarmacji, ale obecnych tutaj nie interesuje Sarmacja, a Rzeczpospolita. Gdzie celebry odbywają się raz w miesiącu, gdy wpadnie jakiś duchowny - gość. Działalność Kościoła nie może opierać się na jednym, nawet najaktywniejszym kapłanie. Bo gdy go zabraknie, wszystko przepadnie. Potrzebne są głębsze zmiany. Kto chce ryzykować, że pochodzący z jego kraju duchowny zostanie skierowany do pracy w Rotrii, a do jego ojczyzny zostanie posłany całkowicie nieaktywny kapłan? A takie właśnie było nasze doświadczenie w Cesarstwie Rzymian. Ale nawet zmiany strukturalne to za mało. Potrzeba przemiany mentalnej, by głównym celem duchownych nie było służenie własnym ambicjom i Państwu Kościelnemu, ale Bogu i ludziom.

Nie chcę atakować Rotrii. Po prostu takie są fakty: Rotria naszych potrzeb nie zaspokaja i nie może zagwarantować, że będzie je zaspokajać. Wobec tego mamy prawo podjąć próbę zaspokojenia naszych potrzeb. Nie musi to oznaczać schizmy; w moim artykule wskazuję możliwość obecności Rotrii w przyszłym Kościele. Jednak jeśli nie będzie ona zainteresowana, nie będziemy się wahali działać i bez niej. Wszystkich tych, którzy będą zainteresowani tworzeniem nowej wspólnoty, zapraszam do warszawskiej katedry św. Jana Chrzciciela, gdzie w niedzielę rozpocznie się Synod, na którym podejmiemy decyzje dotyczące jej organizacji i rozwoju. Niech Duch Święty prowadzi nas na tej drodze. Amen.

[Miguel de Catalan]

Nie mogę teraz tego dokładnie odnaleźć ale wiem, że aby dane wyznanie mogło działać w RON to potrzeba jest co najmniej 3 wiernych, przy czym co najmniej jeden musi być duchownym.
Nasze państwo opiera sie na wolności religijnej, jednak zapoznając się z historią widziałem, że Kościoły, wyznania, chcące prowadzić swoją działalność, zgłaszały to królowi pisząc wniosek o zezwolenie na działanie swojego kościoła. Król zaś mógł wydać specjalne edykty mogące się przydać wyznaniu, kościołowi. Jeśli by zatem coś miało powstać, to prosiłbym mieć to na uwadze.

[Wilhelm Orański]

Wydaje mi się, że nigdzie nie ma mowy o wymogu trzech wiernych, a jeżeli jest inaczej, prosiłbym o wskazanie takiego zapisu. Król, owszem, wydawał dekrety z aktem węgielnym, lecz w przypadku wyznania narodowego, działającego tylko w granicach Rzplitej. Natomiast o wniosku o zezwolenie na działanie pamiętamy.

[Gagik Bagratowicz]

Nie mogę teraz tego dokładnie odnaleźć ale wiem, że aby dane wyznanie mogło działać w RON to potrzeba jest co najmniej 3 wiernych, przy czym co najmniej jeden musi być duchownym.
Nasze państwo opiera sie na wolności religijnej, jednak zapoznając się z historią widziałem, że Kościoły, wyznania, chcące prowadzić swoją działalność, zgłaszały to królowi pisząc wniosek o zezwolenie na działanie swojego kościoła. Król zaś mógł wydać specjalne edykty mogące się przydać wyznaniu, kościołowi. Jeśli by zatem coś miało powstać, to prosiłbym mieć to na uwadze.

Można się spodziewać, że jeśli Kościół powstanie, to złożenie takiego wniosku będzie jednym z pierwszych jego posunięć. Ale nie uprzedzajmy faktów; wszystko na synodzie.