Dyskusje w Karczmie Rzym

[Bartolomeusz Kościuk]

Wielmożny Panie! Cieszy mnie to, niezmiernie, że moje odtwórcze wypociny przypadły do gustu, aczkolwiek trudno je porównywać do twórczych i całkowicie oryginalnych dzieł.

Jednakowoż Mości Pan musiał wpierw swym rozumem pojąć co winno, a co nie winno w tworach Pańskich się znaleźć. Godne to pochwały y szacunku.

Zaintrygował mnie Jaśnie Pan tym stwierdzeniem. Rad byłbym, gdyby znalazł Pan kiedyś czas, aby o tym opowiedzieć.

Obawę posiadam, iże słów zastępów o się samym wydawanie byłoby nie na miejscu; wyrazy zatem w krótsze paski (zdania) zaklnę.
Otóż (odchodząc na chwilę ode świata wirtualnego do rzeczywistego) przechodząc z wieku dziecięcego do nastoletniego, a w nim nabywając co raz to kolejnych lat, począłem samoistnie używać pojedynczych archaizmów; a wraz z pisaniem wypocin pseudoliterackich, wszelakich mechanizmów, o których istnieniu i nazewnictwie nigdy nie wiedziałem.
Zatem wrażenie odczuwam, jakobym otrzymał w darze te skrawki umiejętności. Jako (w realnym świecie) agnostyka, pchnęło mnie to ciut w koncepcję reinkarnacji (samej w sobie, nie hinduizmu i inszych, podobnych) i dziedziczenia pewnych zdolności po swych poprzednich żywotach.

[Kajetan Sikorski]

Doprawdy interesujące. A może to nie dziedziczenie od poprzednich wcieleń a wrodzone predyspozycje?
W każdym razie, tak czy siak, jest Wielmożny Pan posiadaczem tych umiejętności, a samo posiadanie to jeszcze nie wszystko. Trzeba umieć je uzewnętrznić i wykorzystać, a to już Pańska zasługa.

[Bartolomeusz Kościuk]

Doprawdy interesujące. A może to nie dziedziczenie od poprzednich wcieleń a wrodzone predyspozycje?
W każdym razie, tak czy siak, jest Wielmożny Pan posiadaczem tych umiejętności, a samo posiadanie to jeszcze nie wszystko. Trzeba umieć je uzewnętrznić i wykorzystać, a to już Pańska zasługa.

Dzięki Imść Panu pokładam za te wszystkie słowa otuchy dla mego ducha.
Waszmość także iskrę posiada, co żywym ogniem nie raz płonie, zatem żywię nadzieję, iż wykrzesi Waść wiele nowych dzieł.

Zdrowia y nocnego spokoju życzę!

[Konrad Radziwiłł]

Przepiekny plan Iszkołdzi, wzorowal sie Waść na Miastach?

[Konrad Radziwiłł]

A tak przy okazji, okres skartabellu juz nie minął?

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Świetna sprawa!

[Maciej Gerwazy Lisewicz]

A tak przy okazji, okres skartabellu juz nie minął?

Wczoraj to sprawdzałem i okres ten minie za 4 dni

Przepiekny plan Iszkołdzi, wzorowal sie Waść na Miastach?

Tak, piękna robota panie Bartolomeuszu.

[Bartolomeusz Kościuk]

Mości Panowie,
Dzięki pokładam za te wszytkie słowa, duszą rad. Choci, szczerym będąc, nijako "na kolanie" żem je tworzył (dosłownością y przenośnią).

Przepiekny plan Iszkołdzi, wzorowal sie Waść na Miastach?

Zaiste, na wileńskim mówiąc dokładniey, podkładając sobie pod dolną warstwę graficzną (programem paint.net) rzeczywistą mapę Iszkołdzi.

A tak przy okazji, okres skartabellu juz nie minął?

Niedzielą dopiero, jako Imść Gerwazy rzecze.

[Bartolomeusz Kościuk]

Szlachetni Wać Panowie y Panny,
Pragnąłbym złożyć propozycję, którą-to chciałem zapisać miesięcy kilka temu.
Mianowicie zrodziła się we mnie myśl, by założyć wtórą już działalność, którą byłby swego rodzaju dom aukcyjny. Położeniem jego mógłby być móy dwór iszkołdzki.

Wyróżnić można byłoby trzy aspekty;
I. Techniczne:

Każdym dziełem sztuki byłby jego obraz w Kustoszu Stempla, po sprzedaży uprzedni właściciel winien w danych obrazu zmienić właściciela z siebie na osobę, która takowy twór nabyła. Nabytki mogłyby być umieszczane w specjalnych lokacyjach szkatuł, jednak jest to wyłącznie ma propozycja.

II. Wycenę y sprawy licytator-sprzedawca:

Wartość dzieła byłaby uzgadniana pomiędzy mną, a sprzedawcą. Wynosiłaby od 700 DPL; każda osoba zyskująca w posiadanie takowe dzieło (przed domem aukcyjnym, jeszcze w znaczeniu prywatnym; całość zdania się tegoż tyczy), musiałaby wpierw upuścić ciutkę pieniądze ze swey szkatuły; materii o wartości od 700 do 1000 DPL nie obowiązywała będzie opłata dla licytatora. Ryzyko straty bytuje, jednakowoż dzięki potencjalnym licytacjom, zyskać można będzie więcey waluty niżeli się złożyło. Licytator (ma osoba, bądź insze, gdyby-to ktoś zgłosił się u mnie o wykonywanie tegoż zawodu) otrzymywałby 1/4 z samego zysku sprzedaży, to jest różnica wylicytowaney ceny y zysku z tego wynikającego, względem ceny pierwey. Gdyby dzieło sprzedane zostało za równowartość swey początkowey wartości (na ten przykład: 700 DPL za obraz warty 700 DPL), sprzedawcy nie obowiązuje opłata licytatorska (dla licytatora), choćby y twór został wydany za ponad 1000 DPL.

Przykładowo:

Obraz uzyskany za 80 000 DPL; wylicytowany za 145 000 DPL; zysk wyniósł 65 000 DPL; zapłata dla licytatora wyniosła 1/4 z zysku, to jest 16 250 DPL; mnogość pieniądza dla sprzedawcy wyniosła 124 750 DPL.

III. Sprzedaż y kupno:

Osoby zainteresowane sprzedażą swych własności sztuki, kierowałyby do mię lista (wiadomości prywatne), wraz z linkiem do obrazu przedstawiającego dzieło sztuki (właściciel takowy winien również wskazać za jaką cenę powinienem sprzedać przedmiot, jeżeli nie doszłoby do licytacyi, to znaczy tkwiłaby jedna oferta nabycia). Następnie umieszczone zostałoby ono w mey działalności na czas do tygodni dwóch, wczas tego okresu składane będą mogły być propozycje kupna. Gdyby miałoby dojść do licytacyi, trwała by ona zwykle cztyry dnie (czas mógłby być przedłużony, bądź skrócony w zakresie uzgodnienia z nabywcami y sprzedawcą). W przypadku braku ofert kupna, dzieło wciąż należy do pierwego sprzedawcy. Gdy twór zostanie sprzedany za wyższą cenę, staje się ona jego wartością.

[Kajetan Sikorski]

Ciekawa inicjatywa Jaśnie Panie Bartolomeuszu! Pytanie mi się takie nasuwa odnośnie do posiadania, nazwijmy to, początkowego obrazów. Jak mamy zadecydować kto jest właścicielem jakiego obrazu? Czy tu jest wolna amerykanka i każden może sobie ,,zaklepać" obraz jaki zechce?