Województwo podlaskie
Województwo utworzone zostało przez króla Zygmunta Starego 29 sierpnia 1513 poprzez podział województwa trockiego i do 1569 należało do Wielkiego Księstwa Litewskiego. Pomimo tego od 1516 roku na mocy przywileju królewskiego ziemie wchodzące w skład województwa były objęte prawem polskim. Stolicą był Drohiczyn. W 1566 roku odłączono od województwa ziemię kobryńską, brzeską i kamieniecką, które weszły w skład województwa brzeskolitewskiego. W tym samym roku utworzono urząd kasztelana podlaskiego. W dniu 5 marca 1569 roku na mocy unii lubelskiej przy aprobacie posłów podlaskich Sejm koronny przegłosował włączenie województwa podlaskiego do Korony Królestwa Polskiego. W skład województwa wchodziły cztery ziemie:
ziemia drohicka - szlachta tej ziemi sejmiki odbywała w Drohiczynie, wybierając 2 posłów na sejm. Tam też był sąd grodzki. Sąd ziemski sprawowany był w Drohiczynie, Miedznej, Sokołowie Podlaskim, Mokobodach.
ziemia mielnicka - szlachta tej ziemi sejmiki odbywała w Mielniku, gdzie wybierała 2 posłów na sejm. Tam też odbywały się sądy grodzkie i ziemskie.
ziemia bielska - szlachta tej ziemi sejmiki odbywała w Bielsku Podlaskim, gdzie wybierała 2 posłów na sejm. Sądy odbywały się w tej ziemi nie w jej stolicy Bielsku lecz w Brańsku.
Województwo posiadało 2 senatorów większych: wojewodę i kasztelana podlaskiego. Popis pospolitego ruszenia województwa odbywał się w Drohiczynie, który uważano za stolicę województwa, a herbem województwa były połączone 2 herby: polski i litewski - orzeł bez korony w polu czerwonym i Pogoń litewska.