Nowy prymas Rzeczypospolitej
Napisane: 21 sty 2019, 16:56Do Gniezna powolnie zbliża się karoca ciągnięta przez sześć białych koni. Powiewają na niej flagi Stolicy Apostolskiej, a na jej ścianach widnieją symbole Prześwietnego Rodu Medyceuszy i Zepów. Po dotarciu w miejskie bramy powóz zatrzymuje się tuż obok Pałacu Prymasowskiego. Na drewnianych schodkach wychodzi Jego Eminencja Aurelio Lorenzo Carlo wielki książę kardynał de Medici y Zep, Kamerling Stolicy Świętej. Natychmiast zbiera się wokół niego zainteresowana szlachta, choć nie brakuje również mieszczan i włościan, którzy sprzedają swoje produkty na miejskim targu. Ksiądz kardynał błogosławi zebranych i przemawia do nich polszczyzną z dobrze słyszalnym włoskim akcentem.
Mości Panie i Panowie,
z woli Jego Świątobliwości Sylwestra I dane jest mi po raz kolejny odwiedzać Rzplitą, tym razem w charakterze Biskupa Gnieźnieńskiego i Prymasa. W parze z ogromnym zaszczytem idzie jednak świadomość, jak wielką jest to odpowiedzialnością. Nie od dziś zaś wiadomo, iż Rzeczpospolita jest jedną z najwierniejszych córek Kościoła Świętego, a wierności Stolicy Apostolskiej nigdy nie skąpiła. Toteż przybywając dziś do tego pobożnego kraju świadom jestem, iż wielka przede mną misya, gdyż umiłowanych dzieci zaniedbywać nie wolno. Zwłaszcza fakt zbliżającego się Seymu Elekcyjnego oraz pełnienia przeze mnie funkcyi interrexa napełnia mnie poczuciem wielkiej odpowiedzialności. Zważcie jednak, Mości Państwo, iż przybywam ze stron dalekich, jakże innych. Wprawdzie żem szlachcic, ale w innych obyczajach wychowany i nieco niezaznajomiony z tradycyami polskimi i litewskimi. Proszę zatem Jaśnie Państwa, aby raczyli pomóc, gdy poczuję się nieco zagubiony, a także gotowymi byli udzielić rady i braterskiego wsparcia. Sam zaś, obejmując dziś urząd prymasowski, obowiązuję się być biskupem bliskim ludowi, otwartym zawsze na potrzeby wszelakie. Każdy szlachcic, mieszczanin i chłop znajdą wsparcie w progach biskupiego pałacu, gdy dotknie go nędza lub inne nieszczęście. Biskup to przecież dobry ojciec, który troszczy się o swoje dzieci.
Na samym początku mojej posługi w Gnieźnie udzielę Wam, Waszmości, apostolskiego błogosławieństwa. Uklęknijcie.
-Dominus vobiscum. - rzekł Jego Eminencja
-Et cum spiritu tuo. - odpowiedzieli znający łacinę
-Benedicat vos omnipotens Deus, Pater +, et Filius +, et Spiritus Sanctus +. - Jego Eminencja wypowiedział z powagą słowa błogosławieństwa czyniąc nad zebranymi trzy znaki krzyża.
-Amen. - odrzekli wszyscy zebrani po przeżegnaniu się.
Teraz zaś idę ugościć się w swoim nowym domu, z Bogiem!
