Wszelki duch Pana Boga chwali!
Napisane: 27 lut 2019, 23:09Szczęść Boże!
Najmilsi moi,
choć nie pierwszy to raz stawiam swe stopy w ziemi Rzeczypospolitej pragnę przywitać się z mieszkańcami tego pięknego kraju. Pamiętam jakby to było wczoraj, gdy pierwsze swe słowa w mikroświecie wypowiadałem właśnie tutaj, w Rzeczypospolitej, o czym już tylko najstarsi pamiętają, choć i oni mogli o tym zapomnieć.
Tak się stało, że po latach trudów i znojów przyszło mi doczekać późnego wieku, podejmując decyzję nieodwołalną o emeryturze, jaka po długim i obfitym życiu każdemu się należy. Stąd też, poza godnościami czysto honorowymi i tytularnymi, nie pełnię w tej chwili żadnych funkcji w żadnym państwie, organizacji, czy innym przedsięwzięciu. Tak oto życie moje krąg zatacza i powracam tam, skąd ongiś wyruszyłem, tj. do Rzeczypospolitej, która pierwsze dni v-życia mi osłodziła, a mam nadzieję, że i tych ostatnich gorzkimi nie pozostawi.
Na przestrzeni tych wielu już lat w wielu stronach bywałem, w Skarlandzie, Surmenii, Niderlandach, La Palmie, Agurii, Victorii, Nordii, Austro-Węgrzech, Polondii, Francji, Estelli, Sarmacji a ostatnie lata w Rotrii spędziłem. Pragnę jednak odpocząć od zgiełku i spraw, którymi żyłem dotychczas, zaciągnąć pełną piersią powietrza z litewskich borów i ukraińskich stepów, raz jeszcze odwiedzić piękne miasta Korony, pokłonić się Panience Przenajświętszej na Jasnej Górze, a jak Bóg da, spotkać twarze z młodości mi znane.
Wiele w Rzeczypospolitej się zmieniło. Kraj ten w niczym nie przypomina tego, który pamiętam z pierwszych swych dni, miesięcy. Będę mógł więc na nowo odkryć jej bogactwo, znów ciesząc się postępami w nauce. Liczę wszelako, iż jedno się nie zmieniło, że Rzeczpospolita nadal pozostaje gościnną krainą, w której przybyszów wita się serdecznie. Mam nadzieję, iż mój krewniak Maurycy, zechce powitać mnie w swoim domu i przyjmie mnie, choć wizyta to niezapowiedziana.
Wszystkich witam staropolskim Szczęść Boże!
/-/ Albert Orański
Najmilsi moi,
choć nie pierwszy to raz stawiam swe stopy w ziemi Rzeczypospolitej pragnę przywitać się z mieszkańcami tego pięknego kraju. Pamiętam jakby to było wczoraj, gdy pierwsze swe słowa w mikroświecie wypowiadałem właśnie tutaj, w Rzeczypospolitej, o czym już tylko najstarsi pamiętają, choć i oni mogli o tym zapomnieć.
Tak się stało, że po latach trudów i znojów przyszło mi doczekać późnego wieku, podejmując decyzję nieodwołalną o emeryturze, jaka po długim i obfitym życiu każdemu się należy. Stąd też, poza godnościami czysto honorowymi i tytularnymi, nie pełnię w tej chwili żadnych funkcji w żadnym państwie, organizacji, czy innym przedsięwzięciu. Tak oto życie moje krąg zatacza i powracam tam, skąd ongiś wyruszyłem, tj. do Rzeczypospolitej, która pierwsze dni v-życia mi osłodziła, a mam nadzieję, że i tych ostatnich gorzkimi nie pozostawi.
Na przestrzeni tych wielu już lat w wielu stronach bywałem, w Skarlandzie, Surmenii, Niderlandach, La Palmie, Agurii, Victorii, Nordii, Austro-Węgrzech, Polondii, Francji, Estelli, Sarmacji a ostatnie lata w Rotrii spędziłem. Pragnę jednak odpocząć od zgiełku i spraw, którymi żyłem dotychczas, zaciągnąć pełną piersią powietrza z litewskich borów i ukraińskich stepów, raz jeszcze odwiedzić piękne miasta Korony, pokłonić się Panience Przenajświętszej na Jasnej Górze, a jak Bóg da, spotkać twarze z młodości mi znane.
Wiele w Rzeczypospolitej się zmieniło. Kraj ten w niczym nie przypomina tego, który pamiętam z pierwszych swych dni, miesięcy. Będę mógł więc na nowo odkryć jej bogactwo, znów ciesząc się postępami w nauce. Liczę wszelako, iż jedno się nie zmieniło, że Rzeczpospolita nadal pozostaje gościnną krainą, w której przybyszów wita się serdecznie. Mam nadzieję, iż mój krewniak Maurycy, zechce powitać mnie w swoim domu i przyjmie mnie, choć wizyta to niezapowiedziana.
Wszystkich witam staropolskim Szczęść Boże!
/-/ Albert Orański
