Dekret Królewski z Mocą Ustawy 1/2012 ws. Sądu Najwyższego

[Pius IV]

Mości Panowie!by

Dekret zawieszam w mocy swojej, co wypowiedzią niniejszą sygnuję.

Was zaś proszę, byście zaprzestali tych dyskusji.
Nie pomogą one ani Rzeczypospolitej, ani nikomu innemu. Apeluję do Was, jako do wiernych i oddanych Rodaków, byście powściągnęli języki, a wszystkie tego typu dyskusje prowadzili w Sejmie, na zasadzie polemiki. Nie chcę wskazywać winy, nie chcę też przymuszać nikogo do zmiany stanowiska. Proszę Was, byście zaprzestali swad i burd, byście kierowali się dobrem Rzeczypospolitej, w imię Boże! Moi drodzy, jeśli macie jakieś sugestie odnośnie zmiany obecnej Konstytucji - wnieście je przed obrady Sejmu. Nie może Rzeczpospolitej podzielić tak drobiazgowy fakt, tak niewiele znaczący. Apeluję do całego Narodu - niechaj przygotuje poprawki do Konstytucji, które chciałby, żeby tam się znalazły. Otworzymy ponowne obrady i ponownie zastanowimy się nad zmianami. Zgodzę się również na dopuszczenie do głosu podczas obrad osoby, które o ten głos w Kancelarii Królewskiej formalnie poproszą. Mam nadzieję, że razem dojdziemy do konsensusu. Owszem - obecna Konstytucja jest bardzo surowa pod względem uprawnień króla, który poza dzierżeniem insygniów królewskich innych uprawnień nie ma, ale można to w pewnym stopniu zmienić. Nie chodzi mi o wprowadzenie absolutyzmu, bo tutaj również zgodzę się z baronetem Bierzyńskim. Jednakże musimy wypracować konsensus i mam nadzieję, że powstanie on jeszcze za mego panowania. W pewnych cząstkach popieram i Ciebie, mój wierny i umiłowany przyjacielu, a Rzeczpospolitej magnacie - Henryku, ale i Ciebie, Auguście, któryś Rzeczpospolitej dał skierkę istnienia. Proszę Was, byście zawiązali zgodę, zaś strażom sejmowym rozkazuję, by dopuściła do Sejmu każdego, kto wyrazi wolę działania ku chwale Rzeczpospolitej.

Moi kochani,
w trudnych dla Rzeczypospolitej czasach, jednoczcie się, a nie dzielcie! Trwajcie przy sobie, przy prawie i przy Chrobrego tronie, lecz niechaj zanikną wszelkie swady! Chciałbym tutaj przytoczyć jedną z starszych już zasad: "Naród z królem, król z Narodem"!

Pro fide, lege et rege, fratres !

[Henryk Horoch]

... Otóż, ludzie w dzisiejszych czasach pragną samostanowienia. Zamieszkują mikronacje po to, by poczuć się posłami, premierami, ministrami. Chcą być za coś odpowiedzialni. A jak być odpowiedzialnym za coś, co jest moją własnością? Król, a raczej wtedy cesarz tak traktował Rzeczpospolitą, wszystkie decyzje zapadały z góry. Demokracja to rzeczywiście jeden wielki burdel. Po to jest król, jako ten który jednoczy. Ale nie może on decydować o wszystkim! Naród musi czuć, że współrządzi. ...

Współrządzi, znaczy współdecyduje. Nie można o tym mówić w sytuacji gdy pozbawiono króla jakichkolwiek możliwości decyzji i wpływu na decyzje marginalizując jego rolę do zatwierdzania podjętych decyzji przez złożenie swego podpisu.
Z jednej skrajności przeszliśmy w drugą.
Spytam zatem jak król całkowicie pozbawiony władzy i możliwości wpływania na podejmowane decyzje polityczne i gospodarcze, sprowadzony do roli przewodniczącego obrad sejmu i głowy państwa podpisującej dokumenty na polecenie tego sejmu ma być autorytetem i stanowić majestat Rzeczpospolitej.

Chcecie panowie demokracji i króla na pokaz bardzo proszę, życzę powodzenia w realizacji swych znamienitych planów. Niemniej pozwólcie że pozostanę przy swoim zdaniu na ten temat. W mojej ocenie nie ratujecie Rzeczpospolitej a kierujecie ją na równie pochyła ku upadkowi identycznie jak w XVIII wieku który tak bardzo chcecie odwzorować. Proszę jedynie o przemyślenie i to dogłębne obecnej sytuacji.
Dymisję podtrzymuję, może objęcie przez króla urzędu Kanclerza Wielkiego Litewskiego do mu chociaż możliwość bezpośredniego wpływu na politykę wewnętrzną.

[August Medycejski]

Jego Królewska Mość wykazał się w swych słowach wielką mądrością. Proszę Waszą Książęcą Mość o wybaczenie mi mojego ciętego języka i nazbyt wielkiej ufności w siebie. Król rzekł mądrze: potrzeba nam dziś zgody i jedności. Macie wszak Wielmożny Panie prawo do swojego zdania i nikt go wam nie może odebrać. Źle zasczeliśmy, ale dobrze skończyć możemy. Osobiście proszę Waszą Książęcą Mość, aby dymisji nie składał, nie stać na to Rzeczpospolitej. A debatę nad konstytucją możemy zacząć, proszę jednak, aby debaty rozpocząć w lutym, kiedy więcej czasu dla wirtualnego świata będę mieć.

Wparacujmy więc kkompromis, który wszystkie stany poprą. Uginam więc swojego karku przed królem i księciem i przepraszam za popędliwość. Nie mogę tylko patrzeć, jak kraj upada. Być może rzeczywiście popadlismy w inną skrajność. Wypracujmy więc środek, równowagę dla rozwoju Rzeczpospolitej. Amen.

[Pius IV]

Cieszy mnie takie zapewnienie ze strony Mości Bierzyńskiego....
Panie Hetmanie, proszę i moją przyjąć prośbę w tejże istnej sprawie .


Czekam jeszcze na decyzję Baroneta de Zepp.
Jeśli ją podtrzyma, wyznaczę dzisiaj Sejmowi kandydata, którego osobiście będę wspierał i proponował .

[Marek Wiktorowicz]

Książę Henryk wykazał jedynie, że należy do malkontentów jakich pełno w Narodzie polskim.

Narzekać, że nie ma nami kto kierować.

Czy tak jest, że sami za siebie odpowiedzialni być nie potrafimy? Że musimy bat mieć nad sobą, żeby działać? Król ma wpływ na politykę! Ma głos jak każdy z nas w Sejmie, ba, większy nawet, bo ma prawo WETA. Jest trzecim stanem sejmującym, on ma swym doświadczeniem wspierać naród i Kanclerzy!

Król swoim rozumnym wystąpieniem tutaj pokazał, że potrafi odnaleźć się w roli, jaką mu wyznacza Konstytucja: jednoczyciela Narodów. Dla niego, w uznaniu mądrości, którą teraz objawił - wbrew temu, co sądziłem - cofam swoją dymisję na jego życzenie. Skoro takim jestem wrogiem Narodów, Mości Książę Henryku, sprawdźmy, czy faktycznie chcę nasycić swe ambicje czy też naprawdę chcę podpierać władzę króla.