Do najpiękniejszych opraw muzułmańskich należą oprawy z epoki Mameluków (1250-1517). Sztuka introligatorska zyskała wówczas wielkie uznanie i wytworzyła szczególnie bogato oprawne kopie Koranu, które władcy fundowali dla meczetów. Piękna szata zewnętrzna przysparzała introligatorowi uznania, który będąc dumny ze swego dzieła umieszcza, swoje imię na oprawie w miejscu najbardziej widocznym. Brzegi tych opraw były przeważnie pokryte wstęgami napisów wokół geometrycznie zdobionych pól. Od XIV w. ożywiano często powierzchnię medalionami z arabesek lub kwiatów. Egipt i Syria były siedzibą wysoko stojącej sztuki introligatorskiej aż do XVI wieku, wytworzyły się tam szczególnie dwa typy opraw, obydwa z brązowej dość jasnej skóry z ochronną klapą: 1. z powtarzającym się wzorem geometrycznym i wstęgami wyciskanymi "na ślepo", rzadziej ze złoceniami, 2. typ oprawy zdobiony techniką nacinania skóry, przy czym okładka posiadała środkowe medaliony w kształcie koła lub migdału w stylu magrebińskim. Często strony wewnętrzne okładki były zdobione deseniami lub wycinanymi w skórze filigranami.
Oprawa kopertowa skórzana z medalionem w środku i ozdobami na rogach, XVI w.