Katedra św. Zofii w Kijowie
Najstarsza, historyczna katedra łacińska w Kijowie, siedziba biskupstwa kościoła katolickiego. Budowę pierwszej drewnianej katedry pw. św. Zofii w Kijowie należy łączyć z wprowadzeniem organizacji kościelnej na Rusi Kijowskiej. Już w czasach księcia Włodzimierza istniała w Kijowie drewniana katedra, która spłonęła w 1017. Najwcześniejsze wzmianki o świątyni pochodzą z kroniki Thietmara, który omawia wkroczenie wojsk Bolesława Chrobrego i Światopełka I do Kijowa w roku 1018, wspomina też, że "monasterio Sophiae", zostało spalone w roku poprzednim.
Pierwszy wiarę katolicką szerzył w Kijowie św. Bruno, Benedyktyn, z osiemnastoma braćmi przybyłymi z Niemiec. Schronienie wśród normańskich władców Kijowa znalazł również św. Olaf.
Przed rokiem 1230 kijowski kościół pw. Najświętszej Maryi Panny jest terenem misji Benedyktynów irlandzkich. Z powodu ożywionych stosunków handlowych w ciągu XII wieku między Wiedniem, Ratyzboną a Kijowem, powstają na potrzeby kupców kościoły łacińskie pod opieką na początku Benedyktynów ze szkockiego opactwa w Wiedniu, potem Dominikanów. Nie ulega wątpliwości, że św. Jacek osobiście zetknął się z nimi w czasie podróży na Ruś, ponieważ przy tym samym kościele około 1230, osiedlili się tam pod przewodem św. Jacka Dominikanie krakowscy. Po roku św. Jacek opuścił Kijów jadąc do Połowców, a przeorem kijowskim mianował Godyna. Po nim ostatni przeor Marcin z Sandomierza kierował klasztorem do 1233, gdy Włodzimierz Rurykowicz nakazał opuścić braciom miasto. W 1242 po najeździe tatarskim Dominikanie opuszczają Kijowszczyznę. Po zniszczeniu Kijowa przez Tatarów, katedra stała pusta.
Zajęcia Kijowa przez Giedymina jak podają kronikarze litewscy (1320-1321) zgadza się z datą erekcji biskupstwa łacińskiego w Kijowie, prowadzonego przez Dominikanów. 18 lutego 1321 Kuria lubuska wysyła z misją Henryka na stolicę biskupią w Kijowie. Rzymskokatolickie Biskupstwo kijowskie mające przez dłuższy czas charakter misyjny uzyskało pełnoprawny status kościelny w roku 1412, i decyzją papieża Jana XXII zostało włączone do metropolii lwowskiej. Biskupstwo fundował Władysław Jagiełło, zgodnie z przekazem Kromera na chwałę wiktorii grunwaldzkiej.
Stary kościół dominikański i drewnianą katedrę w Kijowie wspomniano w lustracji z 1569, przez długie lata były osamotnionym punktem oparcia dla katolików. W XVI w. bp kijowski Józef Wereszczyński wzniesie nową drewnianą katedrę w Kijowie w części zwanej Padole w jurydyce zwanej Biskupie. W tym czasie katedra kanoników nie miała żadnych, "a Kijów sam ma budynki drewniane, otaczają go nie mury ale wały".
W samym Kijowie katedra została ponownie zniszczona przed 1588 przez najazdy kapituły, w mieście znajdował się wówczas tylko jeden kościół obsługiwany przez dwóch dominikanów, bo tylu zakonników liczył tamtejszy klasztor, podczas gdy prawosławnych było około siedemdziesięciu.
Murowana świątynia powstaje dopiero w latach 1614-1633. Wkrótce po odjeździe biskupa Lassoty nowy biskup kijowski, Kazimierz Kazimirski, zapewne od 1614 przystępuje do budowy nowej. W połowie XVII wieku katolicy mieli w Kijowie oprócz katedry, klasztor Dominikanów na rynku, klasztor Bernardynów pod górą, i klasztor Jezuitów.