Dekret Królewski czwarty o powołaniu ambasadoraMy, Jerzy III, z Bożej łaski i woli Narodu, Król Polski, Wielki Książę Litewski, Książę Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołyński, Podolski, Podlaski, Inflancki, Smoleński, Siewierski, Czernihowski
etc. etc. etc.
in Nomine Domini et ad perpetuam rei memoriam:
Darząc uznaniem Księstwo Sarmacji, wedle podtrzymania dobrych relacji łączących to państwo z Rzeczpospolitą postanawiamy posłać naszego pełnomocnego ambasadora,
powierzając te funkcje wiernemu synowi Rzeczypospolitej,
Mości Panu Janowi Lubomirskiemu-Dostojewskiemu Jesteśmy pewni, że swoją pracą przysłuży się do rozwoju stosunków dyplomatycznych pomiędzy Rzecząpospolitą Obojga Narodów, a Księstwem Sarmacji.
Głęboko wierzymy, że pan Jan Lubomirski-Dostojewski poradzi sobie wyśmienicie na tym nader ważnym stanowisku.
Kierując ostanie słowa do pana ambasadora przypominamy, że praca na powierzonyej placówce musi być wykonywa z pełną godnością i cierpliwością.
Znając jednak Mości Pana Jana mamy pewność, że takimi przymiotami ów mąż się odznacza.