Rzeczpospolita Obojga Narodów

W całym Krakowie rozbrzmiewa dźwięk dzwonów , ludzie tłumnie gromadzą się wokół zamku królewskiego i wzgórza zamkowego. W tłumie słychać okrzyki radości i wiwaty na cześć Króla-elekta. Mimo lekkiego mrozu i długiego oczekiwania, na twarzach gapiów maluje się zadowolenie i szczęście, bo otóż dzisiejszego wieczoru umiłowany władca i król, podczas ceremonii koronacji, obejmie pełnię władzy.
Z Zamku Wawelskiego, w kierunku Katedry Wawelskiej, w otoczeniu straży królewskiej podążą dostojnym krokiem procesja koronacyjna. Przewodniczy jej turyfer z gotyckim krucyfiksem, następnie podążają za nim akolici ze świecami , zakonnicy, Patriarcha oraz Mistrz Ceremonii Sebastian von Tauer. Końcem szeregu jest baldachim w kolorze karmazynu wyszywanego złotem w symbole Korony Polskiej i białe orły pod którym podąża Jego Królewska Mość Marek Paweł I wraz z małżonką, królową Eleonorą. Za pięknym baldachimem idzie cały dwór królewski. 
Procesja przekracza bramę katedry, gdzie w przystrojonych kobiercami ławach zasiadają dostojni goście. Przy samy ołtarzu zasiadają najwyżsi dostojnicy państwowi. Prymas wraz z przedstawicielami dworu i klerykami zasiada we westwerku. Patriarcha wraz z procesją kroczący do ołtarza głównego dokonuje aspersji święconą wodą. Na ołtarzu znajdują się insygnia koronacyjne naprzeciwko umieszczono klęcznik, a po prawej stronie tron królewski. Chór intonuje Gaude Mater Polonia. Procesja dociera do ołtarza, król i królowa klękają na klęczniku i rozpoczyna się ceremonia koronacyjna.

Patriarcha kierując swój wzrok ku Reprezentantom Szlachty i pyta.

Szlachta aklamując odpowiada.