Rzeczpospolita Obojga Narodów

Dochodziła już godzina 18:00 gdy w wawelskiej katedrze zbierało się sporo gro osób. Kościół w ten dzień był niezwykle pięknie ozdobiony - ciemnozielone girlandy wiszące przy wejściu i morze kwiatów dookoła ołtarza. Wszyscy w napięciu czekali aż usłyszą dźwięk dzwonka zwiastujący rozpoczęcie się Mszy. Cóż to za okazja że w piątkowy wieczór w katedrze zebrała się najdostojniejsza śmietanka Rzeczypospolitej? Okazja to nie byle jaka - pierwsza msza Xsiędza neoprezbitera Giuseppe von Ausfahrt!
Wtem zabrzmiał dzwonek oznajmiający rozpoczęcie się mszy.

Gdy zestresowany neoprezbiter dotarł do ołtarza, ucałowawszy go rozpoczął liturgię pięknym śpiewem: Introibo ad altare Dei! - szczególnie dla niego ważnym gdyż śpiewanym po raz pierwszy jako kapłan.

Podczas liturgii neoprezbiter wygłosił kazanie na temat kapłaństwa i jego znaczenia. Po homilii nadszedł dla neoprezbitera najważniejszy moment - transsubstancjacja. Kiedy podszedł do ołtarza wierni bacznie mu się przyglądali. Każdy w ciszy i pełnej koncetracji rozważał w swym sercu Boże tajemnice.

Po zakończonej ofierze, nadszedł najważniejszy moment każdej uroczystości prymicyjnej - błogosławieństwo. Do błogosławieństwa podchodzili kolejno kapłani, król, usługujący, najzacniejsi obywatele i pozostali wierni.

Na zakończenie zaproszeni goście udali się do sal gościnnych wawelskiej katedry, gdzie biesiadowali długie godziny dzieląc radość z neoprezbiterem.