Zamek. Miasto położone jest na owalnym płaskowyżu, w pętli utworzonej przez głęboki, skalisty wąwóz rzeki Smotrycz. Jedyna droga na płaskowyż prowadziła wąską grzędą skalną. U wylotu tego przesmyku usytuowany został zamek, broniący dostępu do miasta. Stary Zamek od początku wchodził w skład systemu obronnego miasta, jako najważniejszy, kluczowy jego element. Pierwsze umocnienia na miejscu dzisiejszego zamku powstały zapewne w XI i XII w. Były to prawdopodobnie drewniano-ziemne wały wczesnośredniowiecznego grodu. W XIII w. warownia została wzmocniona od zachodu murem obronnym, z krenelażem i strzelnicami szczelinowymi, do którego dobudowano od strony dziedzińca cztery kwadratowe baszty.
Dalsza rozbudowa zamku nastąpiła po połowie XIV w. Mur obronny został naprawiony i podwyższony, dobudowano do niego narożne, okrągłe baszty W końcu XV w. granice imperium ottomańskiego oparły się o Dniestr, a stała groźba tureckiej agresji uczyniła z Kamieńca na przeciąg dwóch stuleci najważniejszą twierdzę Rzeczypospolitej. Koniec XV i początek XVI w. był okresem szybkiego rozwoju warowni. Unowocześniono mury i umocnienia, zbudowano nowe baszty, ich liczba doszła do siedmiu. Decydująca dla dalszych losów zamku stała się pierwsza połowa XVI w. Podwyższono mur na całym obwodzie, od strony południowej założono nowy krenelaż i ganek strzelecki, a podstawę muru wzmocniono odbojniami. Dziedziniec rozszerzono i powiększono, przybrał on formę nieregularnego czworoboku. Drewniany most, prowadzący przez grzbiet skalistej grzędy do bramy miejskiej, zastąpiono murowanym, a wjazdu nań od zachodu strzegł kolisty barbakan. Stare baszty zmodernizowano, dostosowując je do broni palnej, wzniesiono również kilka nowych, zwiększając ich liczbę do dwunastu. Od strony miasta pięcioboczna nowa wschodnia baszta, wzniesiona w 1544 r. na miejsce spalonej Czarnej, broniła dostępu do bramy zamkowej i kryła w swoim wnętrzu studnię; od północnej strony baszta Lanckorońska z końca XIV - XV w. zmodernizowana w połowie XVI w.; dalej niewielka baszta strażnicza, a obok niej baszta Różanka; od zewnętrznej strony murów towarzyszyła jej brama Polna, niżej zaś, na brzegu Smotrycza, baszta Wodna, chroniąca ujęcie wody, i połączona z zamkiem tajnym przejściem. Od zachodu wzniesione zostały Mała zachodnia baszta i za nią potężna Nowa zachodnia baszta. Od strony dziedzińca przylegała do murów obronnych baszta Denna (Dzienna), której kwadratowy trzon pochodzi z pierwszej, XIII-wiecznej fazy murowanych umocnień zamku; przebudowana w latach 1542-1544, w 1575 r. mieściła kaplicę. Z XVI w. pochodzi baszta Lacka (Biała) i sąsiadująca z nią baszta Tęczyńska. Fundatorem kolejnej, zwanej Kołpak, był biskup kamieniecki Jakub Buczacki. Ostatnią, na południowo-wschodnim narożniku zamku, jest baszta Papieska, wzniesiona z fundacji papieża Juliusza II w latach 1503-1513. Obok niej na dziedzińcu zamkowym stał niewielki kościółek św. Stanisława, zamieniony po 1672 r. na meczet, później rozebrany. W 1783 r. ówczesny komendant twierdzy Jan de Witt zrekonstruował bramę Polną (Polską), a w latach 1790-1791 Stanisław Zawadzki zbudował i umocnił dziedziniec północny
GARNIZON
-Rota Piechoty Zamkowej Chojnackich
-I Rota Piechoty Niemieckiej Fortecznej
-II Rota Piechoty Niemieckiej Fortecznej
-I Bateria Artylerii Lekkiej Fortecznej
-II Bateria Arylerii Lekkiej Fortecznej