Pałac Potockich

[Anna Ostrogska]

Drzwi do sali biesiadnej otworzyły się i weszła przez nie ubrana w złota suknię Anna, ukłoniwszy się z gracją wszystkim zebranym, zajęła miejsce przy stole, obok swojej matki i ojca.

[Miguel de Catalan]

Wtedy kiedy wszyscy już zebrali się Gospodarz dał znak i wniesiono nowe potrawy.
Przyniesiono z piwnicy beczki wina zbożowego.

Postawiono tez i piwo.

Wino oraz Węgrzyn...


Wszyscy zaczęli jeść i pić. Uczta trwa..

[Ludwik Potocki Catalan]

Kiedy wszyscy siedzieli, Ludwik Potocki wyczuł ten moment i wstał.
-Drodzy zebrani tutaj goście. Szanowny Ojcze, Wuju, ciociu, kuzynko, szanowna Pani Aldono, wielce szanowny i miły Panie Dominiku, ojcze Anny, oraz Pani Eugenio, matko Anny, oraz ty Anno. Wspominając moją świętej pamięci matkę, Julię, przypomina mi się jak zawsze była uśmiechnięta, pogodna i zawsze była pomocna i chciała aby wszyscy żyli w zgodzie i pokoju, szukała rozwiązań konfliktów. Zawsze wieczorem czytała mi bajki na dobranoc, tuliła i kochała mnie bardzo. Spędzałem z nią sporo czasu, gdyż ojciec pracował jako namiestnik księstwa Salzburga i miał wiele spraw na głowie.
Pamiętam że przed odejściem mojej mamy przyjechaliśmy tutaj do RON. Po tym wydarzeniu było mi smutno bo miałem pustkę w sercu.
Kiedy jednak ujrzałem po raz pierwszy Annę, od razu zakochałem się i poczułem że to jest kobietą z którą chcę spędzić resztę mikornacyjnego życia.
- Anno pytam się ciebie wobec siedzących tutaj świadków, czy zechcesz zostać moją żoną.?

[Anna Ostrogska]

- Jak najbardziej taak.!
Jednak czy mój ojciec i matka zgadzają się z tym? Bez waszego błogosławieństwa nic nie zrobię..

[Dominik Ostrogski]

- Córko masz moje błogosławieństwo.
Cieszę się z waszego związku i pochwalam go w 100%. Vivat.

[Miguel de Catalan]

Wtedy wstał Gospodarz i uściskał dłoń synowi i pocałował w czoło Annę.
- Moi drodzy nie wiecie jaka to radość dla mnie. Kiedy patrzę na was przypomina mi się to kiedy ja poznałem Julię i byłem w niej zakochany. Ja również wam błogosławię i pragnę w dowód mojej miłości do was, ofiarować wam pałacyk na zamieszkanie. Znajduje się on w Lwowie. Mieście pięknym jak wasza miłość. Vivat.!

[Miguel de Catalan]

Zaraz też na stół wniesiono i podano potrawy słodkie oraz Wino.

[Ludwik Potocki Catalan]

- Ojcze serdecznie Ci dziękuję. Kocham cię.

[Miguel de Catalan]

- Zdrowie Państwa Młodych!

[Józef Wilhelm Potocki]

Vivat!