Strona 1 z 2

Miasto Wilno

PostNapisane: 14 lut 2015, 13:54
przez Jan Lubomirski-Dostojewski
Pierwsza pewna wzmianka o mieście pochodzi dopiero z 1323 z listu Giedymina do papieża Jana XXII. Wcześniejsze wzmianki ze źródeł ruskich i karaimskich nie pozwalają na jednoznaczne utożsamienie ich z Wilnem. Także z czasów pomiędzy panowaniem rezydującego w Nowogródku Mendoga a panowaniem Giedymina, nie ma żadnych wzmianek o Wilnie. Giedymin przeniósł swoją siedzibę z Trok do Wilna i prawdopodobnie wzniósł drewniany gród na Górze Zamkowej. W czasie rządów Olgierda nastąpił w 1365 roku najazd Krzyżaków na Wilno podczas którego spłonęła większość zabudowy. Następny najazd Krzyżaków miał miejsce w 1383 r. Po oblężeniu ponownie zdobyli miasto i je spalili. Przełomowym rokiem dla Wilna był rok 1387. Wielki książę litewski i król polski Władysław Jagiełło w tym właśnie roku w konsekwencji zawartej unii z Polską w Krewie w 1385 r. zorganizował w Wilnie uroczystość Chrztu Litwy, oraz w tym samym roku nadał mu prawa miejskie magdeburskie, zaczął sprowadzać osiedleńców, a w roku następnym ustanowiono podporządkowaną Gnieznu katolicką diecezję wileńską na której czele stanął biskup Andrzej Jastrzębiec. Wilno rozwijało się dynamicznie, powstawały liczne cechy rzemieślnicze. Jesienią 1390 roku Krzyżacy i książę Witold ponownie spalili miasto i zamek dolny. Klemens Moskarzewski w Wilnie obronił Zamek Górny, mimo że dowódca Zamku Dolnego Korygiełło – brat Jagiełły został zamordowany po wkroczeniu napastników. Podczas wycofywania się 1 października Krzyżacy wbijali na pale dzieci mieszczan wileńskich. Ponowny najazd miał miejsce w 1394 roku.

XV wiek

W 1413 roku król Jagiełło ustanawia w Wilnie województwo wileńskie. Po pożarze w 1419 roku książę Witold (lit. Vytautas Didysis) rozpoczął budować pierwszy murowany zamek (zwany później Zamkiem Górnym) na Górze Zamkowej. Potem powstał obok katedry murowany Zamek Dolny. W 1441 roku Kazimierz IV Jagiellończyk potwierdza prawa miejskie, a w 1464 roku nadaje ustawy sądowe, tzw. Sudiebnik. Następnie dokonuje rozbudowy Zamku Dolnego i rozpoczyna budować mury obronne.

XVI wiek

W latach 1503-1522 wybudowano mury obronne z dziewięcioma bramami i trzema basztami, które zburzono na przełomie XVIII i XIX z wyjątkiem Bramy Miednickiej zwanej też Ostrą Bramą (lit. Aušros Vartai). Najświetniejszy okres w dziejach miasta to czasy zygmuntowskie. Powstała wówczas mennica, arsenał, młyny, most na Wilejce, liczne szpitale i pałace. Pracowali tu architekci i rzeźbiarze włoscy (Jan Cini, Jan Maria Padovano). Wilno stało się miastem wielu narodowości (Litwini, Polacy, Rusini (Białorusini), Żydzi, Niemcy, Włosi, Ormianie, Tatarzy).

W 1579król Stefan Batory założył Akademię prowadzoną przez jezuitów, co stało się zalążkiem Uniwersytetu Wileńskiego.

10 lipca 1591 tłum katolicki wywołał zamieszki na tle religijnym. Spalono kościół, dom, przytułek i szkołę ewangelików reformowanych.
XVII wiek
Kalwiński druk Krzysztofa Kraińskiego, Dziennik, to iest modlitwy wydany w Wilnie w 1605 roku.

Rozwój miasta poważnie zahamował wielki pożar w 1610 roku, kiedy spaliło się 4700 domów, 10 kościołów i Zamek Dolny. W 1639 roku miały miejsce kolejne zamieszki na tle religijnym. Kalwini zostali zmuszeni do opuszczenia miasta; zburzono ich zbór na ulicy Świętomichalskiej.
Obrazek


W dniu 7 sierpnia 1655 rozpoczął natarcie na stolicę Litwy car Aleksy, po wycofaniu się wojsk Janusza Radziwiłła po bitwie pod Wilnem, po zajęciu miasta, w którym schroniła się okoliczna ludność z wielu okolic, Rosjanie wymordowali około 25 tysięcy osób, których trupy sprzątano przez kilka dni (ok. 30% mieszkańców). Pożary wzniecane przez Moskwian w stolicy Litwy trwały przez 17 dni. Spłonęło wtedy 600 gmachów, splądrowano pałace, z których ukradziono dzieła sztuki, archiwa, księgozbiory. Zniszczono kościoły i klasztory. Następnie ludność miasta zdziesiątkował w roku 1657 zaraza. Wtedy właśnie wywieziono do Moskwy trzy tomy (IV, V, VI) Metryki Litewskiej. Duże zniszczenia miastu przyniosła także rosyjska okupacja trwająca do 1660, gdy miasto odbiły wojska pod dowództwem Michała Kazimierza Paca.

Re: Herb Wilna

PostNapisane: 14 lut 2015, 13:59
przez Jan Lubomirski-Dostojewski
Obrazek

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 20 mar 2017, 13:14
przez Andrzej Chodkiewicz
Dziwny ten herb... niewymiarowy...

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 02 sie 2020, 20:01
przez Johann von Koppenberg
Kraj nizinny (WKL) w, którym płynie rzeka Niemen. Gdzie nad brzegiem zielone kwitną łąki, a w oddali wznoszą się pozłacane zbożem pagórki. Leży gród nad rzeką Wilią będący stolicą kraju Litwy. Z Matką Boską na straży jej wrót. Wpatrzoną w malownicze kamienice z wąskimi brukowanymi uliczkami. Czuwającą nad przyjaźnie nastawionymi mieszkańcami. Zapraszano mnie do Wilna miasta pięknego, litewskiego, królewskiego.
Przemierzając Stare Miasto widziałem bogactwo zabytków sakralnych m.in. Katedrę św. Stanisława i św. Władysława.
Nie było by Wilna gdyby nieodległe opodal Stare Troki(Troki), bo to stąd Wielki Książę Giedymin wyruszył na polowanie i zauroczony krajobrazem nad rzeką Wilią kazał zbudować gród, który nazwał Wilno. Przeniósł również stolicę Litwy z Trok do Wilna. Jadąc na południowy zachód od Wilna nad jeziorem Galve znajduje się oto właśnie miejscowość Troki, w której to można zobaczyć zamek na wyspie jeziornej. Z tego to zamku wybudowanego na rozkaz Wielkiego Księcia Kiejstuta w drugiej połowie XIV w. broniono i napadano na Wielki Zakon Krzyżacki. Pięknie położony zamek przyciąga swoim wyglądem czerwonych ceglanych murów. Wracając z zamku na stały ląd czuć w powietrzu zapach unoszących się regionalnych potraw sprzedawanych na straganach i w lokalach gastronomicznych. Mogłem tutaj jak również w Wilnie skosztować tradycyjnych dań takich jak: Kibiny, Cepeliny, Chłodnika Litewskiego czy też Ciemnego Chleba Litewskiego.
W Wilnie zwiedziłem:
kościół Bernardynów wybudowany w 1525roku przez franciszkanów obserwatorów. Stylem nawiązuje do gotyku i renesansu.
Cmentarz na Rossie
Rynek Starowileński
Basztę Giedymina
Ulicę Zamkową
Uniwersytet Litewski
Kościół św. Jana
Kościół Ducha Świętego
oraz wile innych miejsc i obiektów przechodząc uliczkami miasta.
W Litwie niezwykłe jest to co jest dawne, prastare, naturalne oraz ciche. Bo to właśnie tutaj można odpocząc od gwaru i hałasów Warszawy, Kijowa, Królewca i innych typowo polskich miast.

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 03 sie 2020, 20:04
przez Johann von Koppenberg
Dzisiaj drugiego dnia zacząłem moje zwiedzanie od Kościoła św. Piotra i Pawła na Antokolu który powstał prawdopodobnie już za czasów Jagiełły.
Następnie skierowałem swe kroki ku Górze Trzykrzyskiej. Potem zwiedziłem i obejrzałem Kościół św. Anny gdzie krótko się pomodliłem za Rzeczpospolitą.
Ratusz … hem.. Ratusz wielokrotnie był przebudowywany, zmieniał się jego styl. Obecnie możemy podziwiać go jako budowlę w stylu klasycystycznym. Zdobi go przepiękna fasada i portyk z sześcioma kolumnami doryckimi. Ponoć sam król Stanisław August wyraził podziw dla projektu tej budowli.
Jeszcze tylko Kościół św. Kazimierza a następnie jeden z głównych powodów wyjazdu. Ostra Brama.
Powstała w XVI wieku jako jedna z dziewięciu miejskich bram. Jest to czworoboczny, wysoki obiekt, zamknięty polską attyką. Posiada wklęsły dach. Na attyce wśród ornamentów zdobniczych widnieją dwa gryfy, trzymające tarczę z litewskim herbem. We wnętrzu tej bramy znajduje się kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej. Obraz datowany jest na XVI/XVII wiek. Widnieje na nim Matka Boska, jednakże bez Dzieciątka Jezus. Głowę ma pochyloną w prawo, ręce na piersi, złożone do modlitwy.
Cerkiew Świętego Ducha powstała w XVII wieku, ale obecny wygląd został jej nadany ostatecznie w wieku XVIII. Cechuje ją bogata ornamentyka stiukowa i potrójny rokokowy ikonostas. Wnętrze pełne jest przepychu.
Cerkiew Świętej Trójcy charakteryzują zielone kopuły. Ma ona trzy nawy i trzy absydy. Zdobią ją dwie wieżyczki, wystrój rokokowy i brama główna, czyli Wrota Bazyliańskie.
Jutro jeszcze tylko wycieczka po Trokach a potem Kowno i udam się na kolejny z moich celów. udam się na Inflanty które ciągną mnie do interesów. Ach Szwecjo ty jesteś jak zdrowie ta ziemia się o tym dowie.

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 12 gru 2021, 15:40
przez Piotr Jan Szczygielski
Dnia 12 grudnia w Trzecią Niedzielę Adwentu, Najprzewielebniejszy x. Piotr, chodził miejskimi ulicami i spoglądał na chodzących, biegających, oraz jadących konno i powozami, mieszczan oraz szlachciców. Wszyscy szykowali się do świąt Bożego Narodzenia. Kupcy musieli mieć duży utarg. Z Ciekawości Szczygielski podszedł do swego kramu. Służący wzięli go z początku za jednego z klientów i mieszkaniec Wilna musiał ich przeprosić oraz wytłumaczyć, iż to jego stragany. Po sprawdzeniu papieru zawierającego rozliczenia udał się w dalszą drogę po mieście. Spotkał po drodze kilku biedaków, którym dał kilka drobnych jałmużny. Potem udał się na plebanię na obiad, który przygotowała przewspaniała gospodyni Anna.


Obrazek

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 05 gru 2022, 23:39
przez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat

Dziś w drogę do Wilna ruszyła karawana pana Wereszczyńskiego, jeden z wozów - opróżniony podczas postoju w Mińsku wyruszył z powrotem do Wereszczyna. Podróżni na noc zatrzymali się w przydrożnej tawernie, przez miejscowych zwanej Karczmą Wschodnią.

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 06 gru 2022, 22:21
przez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat

Dzisiejszego dnia karawana dotarła do celu, wykończeni drogą podróżni odpoczną tu jeszcze przez parę dni, po czym ruszą w powrotną trasę przez Mińsk do Wereszczyna.

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 06 sie 2023, 21:42
przez Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrat

Pod wieczór karawana dotarła do Wilna - już jednak bez swego fundatora, który pozostał w Warszawie. Kupcy zaopatrzyli się w dodatkowe towary i dali odpocząć, tak sobie, jak koniom zmęczonym wielogodzinnym marszem.

Re: Miasto Wilno

PostNapisane: 08 gru 2023, 19:39
przez Bartolomeusz Kościuk
Wilno, XVIII Grudnia, 1623 Roku Anno Domini




Dnia wtórego piątku grudnia, z Wilna wyjechał na koniu gniadym Bartolomeusz Kościuk, czołem zwrócon ku Gdańsku.
Spakowawszy tobołki y przywiązawszy je do siodła końskiego, począł wędrować przez łany puchem biełym okrytymi y lasami gołymi w śniegi ubranymi. Chustę grubą od polików przez szyję po pierś zawiązał, kołpakiem szarem, z kamieniem zielonem, czuprynę zdobiąc, naciągając po uszy same.
Południa kresową (po południową) porą zbliżał się do Niemna, myślami błądząc, by nad lewym brzegiem spocząć nocą. [...]