Rzeczpospolita Obojga Narodów

Biskup uśmiechnął się serdecznie, podał panience kieliszek i usiadł naprzeciw, sam częstując się lampką tegoż samego trunku i ciastkiem.
- Dziękuję uprzejmie za komplementa, kucharz oczywiście dostanie podwyżkę, takoż i ogrodnik. - rzekł, po czym dodał - Jak się Panienka zapatruje ze swymi planami na Instytut Latynistyki? Kiedyż spodziewać się możemy pierwszych wykładów?

- Oh Wasza Eminencji, plany oczywiście mam. Przed naszą rozmową właśnie podpisywałam pewne rozporządzenia. Wszystko idzie w dobrym kierunku - uśmiechnęła się. - Z pewnością do końca tygodnia powinny pojawić się pierwsze wykłady z gramatyki i teksty. Miejmy nadzieję, że znajdą się studenci chłonni na wiedzę. Może Biskup zechciałby zabrać udział w naszych kursach latynistycznych?

Niewykluczone, że skuszę się na owy kurs. Wszak znajomość łaciny to wiedza tak elementarna jak tabliczka mnożenia i wstyd jej nie posiadać. Wszak ja trochę łaciny liznąłem, jednakowoż nie ma ludzi, co by wszystkie rzeczy tego świata wiedzieli, przeto obowiązkiem każdego jest się stale dokształcać, jeśli nie na swoją, to na Bożą chwałę - tu biskup rzucił dalekie spojrzenie na pobliskie krzewy - Jakiś jest Waćpanny kwiat ulubiony?

- Pięknie. Ja pamiętam ze swego domu kwiaty słoneczników. Niczym van Gogh zachwycam się ich pięknem, choć także i klasyczne już róże wprawiają mnie często w zachwyt, gdyż są takie królewskie, majestatyczne. Ogółem cała natura, gdy tak się nad nią rozczulić wprawia człowieka w zadumę nad geniuszem ich autora. - po krótkiej pauzie, biskup dodał- Co panienka czyta aktualnie, rad bym wiedzieć?

- Ach znam, znam. Dzieło znakomite, mądrością ociekające. - rzekł z uśmiechem biskup - Funkcji wiele pełnić mogę, gdyż jako biskup, mam dar bilokacji, dzięki czemu i w Rotrii i w Rzeczypospolitej działać mogę z równym zapałem i pieczołowitością.
Biskup spojrzał na zegarek, a dojrzawszy, która godzina zdumiał się niezmiernie i westchnął, mówiąc:
- Szanowna Panienko, późno się robi, przeto i wilcy się budzą. Lepiej już chyba udać się Nam na spoczynek, by sowicie odpocząwszy po trudach dnia dzisiejszego, wstać ze świtaniem do nowej, słusznej pracy.

- Ekscelencja zaprasza do swoich prywatnych komnat? - zachichotała cicho.

Uśmiechnęła się ponownie słysząc słowa Biskupa.
- Oczywiście, że mnie Wasza Eminencja nie uraziła. Skądże. Może moglibyśmy przejść na mniej oficjalną stopę? Aleksandra - usiadła bliżej Biskupa wpatrując się w jego inteligentne, modre oczy jednocześnie wystawiając policzek tak jakby oczekiwała przyjacielskiego pocałunku.