Bal Koronacyjny

[Marek Wiktorowicz]

Na Zamku Królewskim rozpoczyna się bal koronacyjny. Król wraz z Królową i Patriarchą siedzą na podwyższeniu, pozdrawiając gości tańczących na sali. Wokół, pod ścianami, stoją suto zastawione stoły.

Król i Patriarcha na chwilę tylko będą obecni - wkrótce ruszą do Gdańska, by pożegnać delegację rotryjską, a Dwór bawić się będzie pod okiem królowej Eleonory.

Król prosi o ciszę i przemawia:

Czcigodni Goście!

Dziękujemy Wam wszystkim za przybycie do Krakowa na Naszą koronację. Żałujemy, że tak szybko musimy opuścić bal i spieszyć do Gdańska - ale jeśli po powrocie zastaniemy Was tu jeszcze, z pewnością przyłączymy się do zabawy.

Tymczasem oznajmić pragniemy, iż doceniając przybycie Jego Świątobliwości do Rzeczypospolitej, aby osobiście Nas koronować, postanowiliśmy odznaczyć go Orderem Przyjaźni i Współpracy I klasy.

Naszą małżonkę, Królową, przystoi Nam obdarować. Stosowny majątek ziemski otrzyma od Nas na dniach.

Wielmożny Pan Hetman Sebastian von Tauer wykazał się wielkimi zasługami dla wojska i Dworu. Postanowiliśmy przeto nadać mu stopień wojskowy majora, wierząc, że awans jego będzie szybki. Za pomoc przy koronacji i obecność, postanowiliśmy okazać wdzięczność przez nadanie mu Krzyża Monarchii II klasy.

Wielmożny Pan Podskarbi Ivan Dymitr von Vincis-Kazakov wykazał się wytrwałością i skrupulatnością w pracy Podskarbiego. Godnie reprezentował nas ostatnio w Księstwie Sarmacji. Za te za sługi, a także za pomoc przy koronacji i obecność, postanowiliśmy okazać wdzięczność przez nadanie mu Krzyża Monarchii II klasy.

Stosowny dekret pojawi się wkrótce.

Tymczasem: bawcie się!

To powiedziawszy, Król wraz z Patriarchą opuszczają salę, by udać się do Gdańska.

[Karol Wawrzyniec Medici-Zep]

Tymczasem bal z okazji koronacji pod batutą Królowej Eleonory trwa dalej. Gości zgromadzeni w Zamku Królewskim tańczą do przeróżnych utworów grane przez najlepszą orkiestrę w Rzeczpospolitej. Sama Królowa ruszyła bawić się z radosnych wydarzeń, jakie miejsce w Katedrze na Wawelu miały.





Następnie orkiestra zagrała lubianą na dworach v-świata Passacaglię G. Haendla. Tańcom nie było końca!





W dalszych pokojach Zamku zgromadzeni goście mogą posilić się strawą, specjalnie przygotowaną przez Mistrza Kuchni na tę okazję. Przybyli mogą także przy świecach i przy delikatnych rozmowach pogrywać w karty.

[Ivan von Lichtenstein]

Ucieszony Ivan Dymitr von Vincis-Kazakov, krążył po sali balowej, tańcząc i radując się z koronacji Króla.

[Karol Wawrzyniec Medici-Zep]

Przy stołach z najróżniejszymi i najsmaczniejszymi potrawami Pollinu jawi się coraz to więcej osób. Orkiestra gra pogodne i wolniejsze utwory bacząc na zmęczonych biesiadników.





W międzyczasie Jej Arcychrześcijańska Mość Eleonora I wyszła z Zamku Królewskiego i udała się do przygotowanej przez dwór Karety, którą pojechała do portu w Gdańsku.



Po wspaniałym pożegnaniu Królowej przez obywateli Rzeczpospolitej, a także Dworu Jego Królewskiej Mości Marka Pawła I, Jej Królewska Mość udała się statkiem do Królestwa Dreamlandu, gdzie odbywać będzie podróż dyplomatyczną.

[Sebastian von Tauer]

Na twarzy Hetmana Wielkiego zagościł uśmiech, gdy Król odczytywał dekret. Jednak tylko na chwilę. Pan hetman stoi pod ścianą, popatrując na tańczących, czasami i tu uśmiechnie się przyjażnie, gdy wzrok swój zwróci na pana Ivana. Widać jednak wyraźnie że coś go frapuje. Czasami odprawia ,rozzuchwalone wszechobecną radością panny, wymawiając się kontuzją, nabawioną na niedawnych manewrach. Uważniejszy obserwator, snadź jednak zauważy iż pan hetman na ceremonii koronacyjnej, jak i teraz wcale nie kuleje, jak to powiada damą. Widać że coś smutnego gnębi jego myśli.

[Marek Wiktorowicz]

Późnym wieczorem, po pożegnaniu małżonki i krótkim odpoczynku, król raz jeszcze zszedł do Sali Balowej. Sala ucichła gdy wkroczył, a zebrani pokłonili się. Król na pokłony odpowiedział skinieniem, kiedy stanął na podwyższeniu, po czym dał znak, by kontynuować tańce.

Obserwował uważnie gości, przyjmując życzenia i wyrazy sympatii co rusz od kogoś, kto nadchodził do stóp tronu. Popijając wino, patrzył w barwny tłum. Dostrzegł i Hetmana, który samotnie stał pod ścianą i co rusz odprawiał chętne panny.

Jedna z nich właśnie tańczyła u stóp tronu i dygnęła, widząc, że król się w nią wpatruje. Ten wezwał ją do siebie gestem dłoni.

- Czemużże to Pan Hetman nie porwał Panienki do tańca?
- Kontuzja, Wasza Królewska Mość. Pan Hetman ranny.
- Hmmm... Zatem pozwoli Waćpanna, że My z nią zatańczymy.
- Zaszczyt to, Wasza Królewska Mość!

Król ujął dłoń dziewczyny i tańczył z nią przez chwilę. Wreszcie skłonił się i zajął znów miejsce na tronie. Jednemu z dworzan, który nalewał mu właśnie wino, szepnął coś do ucha. Dworzanin ów pobiegł szybko przez tłum gości i dotarł do Hetmana, przekazując wiadomość od króla:

- Jego Królewska Mość prosi Waszmościa do siebie.

Hetman, rad nieraz, ruszył w kierunku tronu i skłonił się przed królem.

- Postąp Waszmości bliżej. Radzi byśmy wiedzieć, czemuż to tak wielkie zawody pannom sprawiacie dziś, Hetmanie? Wszak nijakiej kontuzji Waszmość nie doświadczyłeś! Całkiem sprawnie Nas z Gdańska Waszmość eskortował, a i pokłony w Katedrze wcale zgrabnie czynił. Cóżże się stało?

[Sebastian von Tauer]

Pan hetman znirza głos tak, aby jeno sam król posłyszeć zdołał:
-Wasza Królewska Mość, nie chcę naprawdę psuć Wam dzisiejszej radosnej atmosfery, ale martwię się o Rzeczypospolitej lud. Tu, dworzanie pięknie się bawią i tańczą, a gdy wezwanie na manewry, ku obronności Rzplitej czynione, kto się zdeklarował? A kto się potem na nich stawił? Jeno boję się jakby tak wróg najechał na ojczyznę naszą, a szlachta w tenże sposób by postąpiła. Kto piersią własną będzie zasłaniał Polskę i Litwę? Jeno ja sam z dwojgiem przyjaciół. Dlategom dzisiaj takim przygnębionym.

[Marek Wiktorowicz]

Król namyślił się na chwilę nad słowami Hetmana i podbródek swym zwyczajem potarł, po czym rzekł:

Mości Panie Hetmanie, racja jest w Waszych słowach. I My zaniemogliśmy tego dnia - tym większy wstyd odczuwamy. Prosimy jednak, byś się Waszmość nie frasował tym tak bardzo - wkrótce wojska nasze usprawnimy, a i o obronność kraju zadbamy, bo zwiększy się liczba zamków i twierdz. A i Kanclerz Nasz i My sami czuwamy, aby w godzinie próby Rzeczpospolita nie została sama w obliczu wroga. To wam ręczymy, Hetmanie - i Rzeczpospolita bronić się zdoła, i przyjaciele jej w sukurs przyjdą!

[Piotr Pawłowicz]

Do sali wszedł posłaniec z Królestwa Agurii. Podszedł do tronu, nisko się skłonił przed majestatem Jego Królewskiej Mości Markiem Pawłem I i rzekł. Najjaśniejszy Panie, Jego Królewska Mość Piotr II Konstanty polecił mi przekazać to oto pismo.

List Gratulacyjny

Z okazji Intronizacji Waszej Królewskiej Mości
składamy serdeczne gratulacje oraz życzenia wielu lat owocnego, pełnego sukcesów panowania.
Jesteśmy przekonani, iż pod rządami Waszej Królewskiej Mości, Najjaśniejszej Rzeczpospolitej
odbuduję swą potęgę.

Liczymy też, na pamięć Wasza Królewska Mość o przyjaznej i zawsze życzliwej Agurii.
Niech Bóg wspiera i błogosławi Władcom Korony i Litwy.



Jego Królewska Mość
Piotr II Konstanty