Przybycie Ich Królewskich Mości Wilhelma i Beatrycze

[Wilhelm Orański]

Przybycie Ich Królewskich Mości do Krakowa

Mroźny wieczór zgromadził na krakowskim rynku liczną grupę mieszkańców. Uliczki i rynek niknęły pod natłokiem wiernych obywateli Rzeczpospolitej i gości, którzy zjechali ze wszech stron. W momencie, gdy dzwony na Wawelu wybiły godzinę osiemnastą, bramy miasta przekroczyły Ich Królewskie Mości - Wilhelm II i Beatrycze I. Siedząc w złotej karecie, witali lud, który obdarzał ich mnogimi wyrazami serdeczności. Złoty lew spoglądał ponownie na polską ziemię z wysokiego sztandaru. Ogarniał swym wzrokiem bogatych mieszczan, dziecinę, która sprawnie lawirowała między nogami dorosłych oraz znamienitych gości i wspaniałą architekturę.
Kolejne statki dobijały już do wysokich brzegów Wisły, gdy para królewska z Niderlandów majestatycznie wysiadła z karety. Zaraz po ich obu stronach utworzył się kordon strażników, którzy w świetle pochodni prowadzili Ich Królewskie Mości przed Wawel.
Przed jego wrotami stali urzędnicy królewscy, którzy chyląc czoła przed Ich Miłościami, wydali rozkaz otwarcia bram. Mosiężne skrzydła otwierały się wolno. Wilhelm wraz z Beatrycze, przekroczywszy bramy zamku, udali się do komnat królewskich, gdzie przez godzinę mieli dyskutować wraz z Jego Królewską Mością Sebastianem Januarym I o wspólnych stosunkach i sytuacji innych państw.
Tym gestem rozpoczęły się Dni Przyjaźni między Rzeczpospolitą Obojga Narodów i Królestwem Zjednoczonych Niderlandów, które trwać będą przez sześć długich i niezapomnianych dni.

[Samuel Radziwiłł]

W salach Zamku Wawelskiego było wielu dygnitarzy Rzeczpospolitej, a wśród nich obecny był Samuel Radziwiłł, który od niedawna pełni urząd ambasadora w Zjednoczonym Królestwie Niderlandów, którego JKMość Wilhelm obaczywszy, skinął w jego kierunku lekko głową.

[Sebastian von Tauer]

Po zakończeniu wspólnych rozmów, obaj królowie udali się w drogę do katedry walwelskiej, gdzie miała odbyć się koronacja JKM Sebastiana Januarego I. Służba nadworna i szlachcie, którzy stanowili orszak królewski, mogli zauważyć radość obu monarchów ze spotkania i pomyślnych rozmów.
Mimo, iż droga na Wawel długa była, nikt z orszaku się nie nudził. Wszyscy z podekscytowaniem rozmawiali o zbliżającej się koronacji, oraz mówili między sobą, o wielkim geście przyjaźni, ze strony JKM Wilhelma II, iż ten pragnął wziąć udział w uroczystości.
Gdy tylko orszak zbliżył się do Krakowa, mieszczanie jęli wylegać na ulice i głośno wiwatowali na cześć obu monarchów:-Vivat Sebastian January! Vivat Wilhelm i Beatrycze!
W końcu kareta zatrzymała się przed katedrą wawelską, a para królewska Niderlandów zajęła honorowe miejsca. Za kilkanaście minut miała zacząć się koronacja.

[Sebastian von Tauer]

Dnia następnego z samego rana wyruszono z zamku wawelskiego, gdzie Ich Królewskim Mością Wilhelmowi II i Beatrix I przydzielono najbardziej reprezentacyjne komnaty gościnne, wyruszono na łowy do okolicznej puszczy.
Już na początku wypatrzono tropy dzikaniedźwiedzia. Zaraz też panowie szlachta pognali jego śladem. W końcu gdy panowie szlachta go osaczyli z włóczniami, ten jako cel swego natarcia wybrał samego króla Wilhelma. Królowa Beatrix ze strachem spoglądała zza pleców myśliwych, jak straszny zwierz szarżuje na jej męża. Jego Królewska Mość nie stracił zimnej krwi i wyuczonym ruchem wbił swój oręż w samo serce bestii! Wielka była radość myśliwych z tego łupu.
Zanim trzeba było wracać na zamek, udało się upolować jeszcze ponadto dwie sarny i pięć zajęcy.
A wracając z polowania śpiewano starą i dobrze znaną piosenkę:

[Samuel Radziwiłł]

Wśród uczestników polowania znalazł się także Imć Samuel Radziwiłł

[Stanisław von Tauer]

A także pan Aksak uczestniczył w polowaniu i był wielce rad z niego.

[Marek Wiktorowicz]

Hetman zaś dnia trzeciego wedle rozkazu Miłościwego Pana swego, króla Sebastiana, przegląd wojsk przyszykował. Po mszy na Wawelu przez Kraków, tuż pod zamkiem, przemaszerowały oddziały reprezentujące wszystkie dywizje Rzeczypospolitej, nawet z najdalszych jej zakątków.

Z Dywizji Wielkopolskiej: 1 Chorągiew Husarska, 3 Chorągiew Pancerna, 1 Rota Hajduków,

Husaria

Piechota polsko-węgierska

Z Dywizji Małopolskiej: 1 Kompania Dragonów, 1 Kompania Piechoty Niemieckiej,
Z Dywizji Ruskiej: 12 Chorągiew Jazdy Kozackiej, 2 Chorągiew Jazdy Wołoskiej,

Jazda kozacka

Z Dywizji Zaporoskiej: 1 i 2 Sotnia Kozaków Regestrowych,
Z Dywizji Żmudzkiej: 1 Chorągiew Petyhorska, 1 Kompania Piechoty Nowego Typu,
Z Dywizji Smoleńskiej: 1 Kompania Rajtarii, 4 Chorągiew Jazdy Tatarskiej,

Rajtaria

Z Dywizji Inflanckiej: Bateria Dywizji Średniej i Bateria Dywizji Lekkiej

Na koniec przemaszerowali chorąży niosący chorągwie Królewskiej Koronnej Floty Bojowej, Wielkoksiążęcej Floty Litewskiej, Królewskiej Koronnej Floty Pościgowej oraz Wielkoksiążęcej Litewskiej Floty Patrolowej.

[Sebastian von Tauer]

Zaiste, piękny to był przegląd, nie ma co!