Rocznica Chrztu Polski

[Marek Wiktorowicz]

Szlachetny Panie Hieronimie,

1. Zgadzamy się zatem

2. Myślę, że nikt mnie chce odmawiać tamtym ludziom zbawienia. Odmawiamy jedynie ich czynom przymiotu zasługi przed Bogiem.
Co do aborcji. Jeśli jest to aborcja w tych trzech przypadkach, w których dopuszcza ją polskie prawo, to sądzę, że być może w imię własnego życia czy ochronienia się przed ciągłym przeżywaniem gwałtu. Albo w imię litości (gdy dziecko nie ma, na przykład, połowy mózgu i umarłoby w cierpieniach po narodzinach) czy dobra rodziny (samotna matka wychowująca 3 dzieci czy matka wychowująca 3 dzieci z niepełnosprawnym ojcem niezdolnym do pracy). I takie rację nie są już czystym egoizmem.

3. Skoro takie jest stanowisko Waszmościa i na takich racjach jest opierane, pozostaje mi tylko stwierdzić, że nie zgadzam się z Kościołem Katolickim. Jedynym źródłem wiary jest dla mnie Biblia, bo też innego nam Bóg nie zostawił. A jeśliby cokolwiek miało do Biblii dołączyć, byłby to rozum, jako część człowieka i dzieło Boże. Na pewno zaś nie autorytet duchownych, do autorytetów bowiem z natury żywię niechęć

[Artur Jan Szczęsny]

No i właśnie to "3."
Dlatego m.in,. zaniechałem dyskusji

[Marek Wiktorowicz]

Można też podyskutować o tym, dlaczego Kościół Katolicki miałby mieć takie niezwykłe uprawnienia

[Artur Jan Szczęsny]

Otóż, Panie Hetmanie,
Biblia to przecież zbiór tekstów niekoniecznie "naukowo koherentnych".
W zasadzie wszystko jest kwestią wiary... Lub łaski wiary.
A czasami o słuszności decydują publicyści.
Piszesz waść: "Prawo jest jednoznaczne tam, gdzie to możliwe, a gdzie się nie da, nie jest i nie będzie."
Właśnie dlatego radośnie powtórzę, com pisał wcześniej (choć nie dosłownie):
Wolę króla, który sprawia, iż głowy sędziowskie toczą się na szafocie, niż gdy sędziowie na obcięcie skazują głowę królewską. Przepraszam, to kwestia rozumienia szlachetności (i szlachectwa).

[Hieronim Sieniawski]

Mości Hetmanie.

1. Kwestię tę mamy zatem wyjaśnioną

2. Moim zdaniem w kontekście ówczesnego światopoglądu ich czyny był odważne i ofiarne, dlatego krzyżowcom należy się odpowiednie miejsce w pamięci Kościoła. My - katolicy - nie możemy wypierać się własnej historii oraz tożsamości, bo tego wymaga poprawność. Na dzieje minione winniśmy spoglądać przez pryzmat kontekstu kulturowego.

Cały czas mówię o aborcji na życzenie - nie o tym co w prawie polskim funkcjonuje, ale może zaistnieć oraz egzystuje na Zachodzie

Co do choroby dziecka - medycyna zna przypadki, kiedy pomimo pesymistycznych diagnozy osoby chore wykazują się ogromną wolą życia. Nie można odmawiać im prawa do życia, nawet chwilę - to Bóg jest Panem życia i śmierci, a człowiek wedle przysięgi Hipokratesa ma go jedynie bronić. Cierpnie za życia, nawet nieświadome, przyniesie nagrodę w Niebie.

Podobnie sytuacja ma się do argumenty "dobra rodziny" - moim zdaniem tutaj wskazane byłoby oddanie owego dziecka do domu dziecka. Wyjście bardziej humanitarne niż abortowanie.

3. Nie jest to moje stanowisko, a podstawowy dogmat Kościoła. Członkostwo w nim jest dobrowolne - jedynym i podstawowym warunkiem jest zaakceptowanie oraz branie "na serio" warunków, które Pan Bóg stawia w swojej Owczarni. W katolicyzmie Tradycja stanowi równie ważne źródło poznanie co Pismo - nie musi się to podobać, ale tak po prostu jest.

Być może Jaśnie Oświeconego Księcia zainteresują wspólnoty protestanckie? Wiele z nich obstaje przy zasadzie "sola scriptura" , które stanowi ichniejszy fundament teologiczny.

[Samuel Radziwiłł]

Mości Panie Hieronimie,

Nie jest to moje stanowisko, a podstawowy dogmat Kościoła. Członkostwo w nim jest dobrowolne - jedynym i podstawowym warunkiem jest zaakceptowanie oraz branie "na serio" warunków, które Pan Bóg stawia w swojej Owczarni. W katolicyzmie Tradycja stanowi równie ważne źródło poznanie co Pismo - nie musi się to podobać, ale tak po prostu jest.

Wytłuśiłem pewne zdanie w Pańskiej wypowiedzi, i pragnę powiedzieć, że to nie jest prawda, gdyż jako niemowlę zostaje ochrzczone i wten sposób dobrowolnie zostaje przyłączony do Kościoła.

[Sebastian von Tauer]

Jednakże może pan w każdej chwili z tego członkostwa zrezygnować. Kolokwializując, nikt nie stoi nad panem z kijem i nie zmusza do pozostania w nim. Członkostwo jest więc dobrowolne.

[Hieronim Sieniawski]

Panie Samuelu.

Istnieje procedura, która zowie się apostazją Jest to po prostu "wypisanie się" z Kościoła. Nikt kto nie chce, przynależeć do niego nie musi.

Co do chrztu w wieku niemowlęcym - to wola rodziców, którzy podejmują taką decyzję za nieświadome dziecko, gdyż do osiągnięcia pewnego wieku są oni dysponentami decyzyjności dotyczącej ich potomstwa.

[Samuel Radziwiłł]

WKMość

Problem nie w tym, że ktoś chce opuścić Kościół Rzymski, lecz w tym, że został "zapisany" do niego bez jego wiedzy i zgody. Wszak w Ew. św. Marka napisane jest- Kto uwierzy i zostanie ochrzczony, ten będzie zbawiony. W takiej kolejności- najpierw WIARA a następnie CHRZEST. Zatem trzeba być świadomym tej decyzji. Dobrowolność oznacza wedle mnie moją decyzję o przyłączeniu się lub odejściu z danej społeczności. I jak Pan Hieronim zauważył, to była wola rodziców a nie dziecka. Czy w takim przypadku możemy mówić o dobrowolności? A może do partii politycznych będziemy także dobrowolnie zapisywać dzieci?

Panie Hieronimie

Apostazja wedle słowników to odejście od wiary chrześcijańskiej, a nie jak to jest powszechnie przyjęte "wypisanie" się z Kościoła Rzymskiego.

Ksiądz bloger Artur Stopka pisząc ostatnio o znaczeniu słowa apostazja zauważył, że "wbrew pozorom, apostazja nie jest żadnym formalnym wystąpieniem z Kościoła". Słownikowa definicja słowa 'apostazja' jest dosyć jasna i oznacza całkowite porzucenie danej wiary. Kilka przykładów:

Słownik Języka Polskiego PWN: odstępstwo od wiary, od wyznawanych zasad lub przekonań
Encyklopedia PWN: apostazja [gr. apostasía ‘odpadnięcie’, ‘odstępstwo’], w katolicyzmie całkowite odejście ochrzczonego od wiary
Angielska Wikipedia: apostasy is the formal disaffiliation from or abandonment or renunciation of a religion by a person
Encyklopedia katolicka: the complete and voluntary abandonment of the Christian religion, whether the apostate embraces another religion such as Paganism, Judaism, Mohammedanism, etc., or merely makes profession of Naturalism, Rationalism, etc.
Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 751): całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej

Link do powyższego cytatu- http://www.apostazja.info/index.php/apostazja-co-to


Co do kwesti

chrztu w wieku niemowlęcym - to wola rodziców, którzy podejmują taką decyzję za nieświadome dziecko, gdyż do osiągnięcia pewnego wieku są oni dysponentami decyzyjności dotyczącej ich potomstwa.

Nie ma biblijnego potwierdzenia na to, by rodzice decydowali za nieświadome dziecko, to dziecko, gdy dorośnie/ dojrzeje samodzielnie/ dobrowolnie podejmie określoną decyzje.

[Hieronim Sieniawski]

Panie Samuelu.

Apostazja sama w sobie to wedle kanonu 751 CIC całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej - nikt temu nie zaprzecza. Jednak złożenie aktu apostazji jako oświadczenia woli to formalne "wypisanie się" z Kościoła, które parafia umieszcza w odpowiednich księgach.

Rodzice wedle obyczaju, jak i prawa, mogą decydować o dziecku do osiągnięcia przez niego świadomości oraz pełnoletności. Chrzest w wieku niemowlęcym to wyraz najwyższej troski rodziców o zbawienie ich potomstwa. Analogicznie: maluch sam decyduje czy ma iść do przedszkola, być zaszczepionym? Nie, ponieważ nie dysponuje on świadomością, by podjąć taką decyzję ani rozeznać jej skutków. Później to już sam zainteresowany podejmuje decyzje za siebie np. o przynależności do Kościoła. Poza tym rodzice mają dobrowolność - mogą ochrzcić dziecko lub nie.

Co do "biblijności"... mówiłem już, że w Kościele rzymskim Biblia to nie wyłączne źródło poznania, ale i Tradycja, która od pierwszych wieków nakazuje chrzcić niemowlęta.