Rzeczpospolita Obojga Narodów

Było jeszcze wcześnie kiedy na Zamku Królewskim w Warszawie rozpoczęły się przygotowania do polowania. Było to wyjątkowe polowanie, w którym udział brali tylko władcy Państw Vaarlandzkich.
Całe wydarzenie było zabezpieczone przez Gwardie Królewską. Każdy z uczestników wyposażony był w broń. Kiedy wszystko było gotowe konno ruszono w stronę najbliższego lasu. Po tym jak Królewski Łowczy zagrał na rogu, wyruszono w bór...

Książę von Tauer wybrał się na królewskie polowanie, jednak szybko zaniechał biegania po lesie. Wyszedł na polanę i stwierdził, że jest zbyt piękny dzień, by hasać za zwierzyną po lasach. Był już stary i zmęczony pełnieniem kanclerskich obowiązków. Położył się na trawie i patrząc w niebo spędził tak większość dnia, patrząc na przyrodę wokoło.

Ludzie wojewody inowrocławskiego zostawili swego pana w ze szczupłą tylko obstawą najbliższych doradców i poszli sami polować. Ustrzelili jelenia, trzy sarny i całą masę zajęcy.

Jego Królewska Mość, Michał IV wyruszył na koniu, pewnym znanym mu szlakiem. Dojechał do miejsca, gdzie często pojawiały się zające. Zszedł z konia i skradając sie zbliżył do krzaków. Pozostał chwile w bezruchu i czekał. Przeczucie go nie myliło, niedługo potem pojawiła sie zwierzyna. Król naciągnął cięciwę łuku i wypalił. Strzała przeszyła zwierzę. Zadowolony z upolowania dorodnego zająca, król zapragnął upolować dzika. Dlatego też natychmiast dosiadł swego wierzchowca i wraz z obstawą ruszył ku skraju lasu. Zauważyli w oddali przechadzającego się Barona Dalkowskiego, któremu pomachali kapeluszami. Zauważono ślady zwierzyny. Puszczono przodem psy wraz z łowczymi, którzy po pewnym czasie wytropili dzika. Michał IV siedząc jeszcze w siodle sięgnął do kołczanu po strzałę, nałożył, napiął i wystrzelił. Niestety ale strzał chybiony.. Monarcha machnął ręką i kazał zostawić dzika.
- Zawracamy, na zamek. Koniec polowania na dziś.