M emoria Sancti Ludovici IX, Regis
Z okazji niedzieli wspomnienia dnia św. Ludwika IX, który uchodzi w kulturze chrześcijańskiej za wzór wszystkich cnót królewskich, Jego Eminencja Prymas Rzeczypospolitej Obojga Narodów odprawił uroczystą mszę świętą w Katedrze Wawelskiej w Krakowie. Wawel jest miejscem szczególnym ponieważ jako wielowiekowa siedziba monarsza jest symbolem Monarchii Rzeczypospolitej Obojga Nardów, znajduję się tam również nekropolia królewska. W uroczystej mszy świętej, wziął udział Jego Królewska Mość Karol Józef wraz rodziną oraz liczni przedstawiciele magnaterii i szlachty Rzeczypospolitej.
Dzwon Zygmunta Królewskiej Katedry na Wawelu
Konsekracja Ciała i Krwi Pańskiej
Hymn na cześć św. Ludwika IX, króla
Wspomnienie św. Ludwika IX, króla
Hymn na cześć św. Ludwika IX, króla
Wspomnienie św. Ludwika IX, króla
Drodzy Bracia i Siostry!
„A teraz, królowie, rozumiejcie: uczcie się, którzy sądzicie ziemię. Służcie Panu w bojaźni, a radujcie się mu ze drżeniem” (Psalm II, 10-11). Niewielu władców chrześcijańskich wcieliło w życie tak wszechstronnie słowa Psalmisty Pańskiego jak syn Ludwika VIII Lwa i świętej Blanki Kastylijskiej – perła Domu Kapetyngów, po śmierci którego kolejni królowie mogli poszczycić się, iż ród swój wiodą z „dynastii świętego Ludwika”.
Umiłowani Bracia i Siostry w tą niedzielę wspominać będziemy świętego kościoła katolickiego św. Ludwika IX, który zapisał się jako cnotliwy, bogobojny, sprawiegliwy oraz odważny władca stając się tym samy wzorem wszystkich cnót monarszych.
Książę Ludwik był drugim synem Ludwika, syna króla Francji Filipa II, który po śmierci ojca został koronowany jako Ludwik VIII. Jego matką była Blanka, córka Alfonsa VIII króla Kastylii i Eleonory, córki Henryka II króla Anglii. Urodzony w posiadłości ojca w Poissy dnia 25 kwietnia 1214 roku. Młody Ludwik otrzymał imię po ojcu, został następcą tronu w wieku czterech lat, po śmierci swojego starszego brat Filip.Ludwik pełnię władzy objął dopiero w 1235 roku, w wieku około dwudziestu dwóch lat. Rok wczyśniej młody władca poślubił Małgoerzatę Prowansalską. Za jego rządów Francja kwitła gospodarczo, rozwijały się miasta, życie kulturalne i artystyczne. Znany z rycerskości i szlachetności monarcha, był politykiem rozważnym zarówno w polityce zagranicznej, jak i krajowej. Zreformował administrację i sądownictwo, powołał parlament, przeciwstawiał się korupcji urzędniczej.
Ludwik charakteryzował się pokojowym nastawieniem. Godził liczne spory między skłóconymi rodami szlacheckimi wewnątrz Francji, jak również spory międzynarodowe. Doprowadził do zażegnania wzajemnych pretensji terytorialnych Francji z Aragonią i z dynastią Plantagenetów, w osobie króla Anglii Henryka III. Był on również głęboko religijny.Dostosowując się do zaleceń Soboru Laterańskiego IV, zakazał pojedynków i wojen prywatnych. Ufundował wiele dzieł charytatywnych, a nawet sam posługiwał chorym i rozdawał żywność żebrakom. Żył tak skromnie, że nazywany był przez niektórych królem mnichów. Angażował się w wojny krzyżowe. W 1250 r. dostał się do niewoli muzułmańskiej. Po kilku latach został z niej wykupiony.
W 1254 r. powrócił do Francji. Zmarł zaraziwszy się tyfusem podczas kolejnej wyprawy krzyżowej na przedmieściach Tunisu, gdzie pragnął nawrócić na chrześcijaństwo tamtejszego emira. Jego ciało przewieziono do Paryża. Święty monarcha, którego Duch Święty pouczył słowami: „Szczęśliwie postępuj i króluj dla prawdy i cichości i sprawiedliwości” (Psalm XLIV, 3-5), do końca swych dni trwał w wypełnianiu swoich obowiązków.
Kanonizowany w 1297 r. przez papieża Bonifacego VIII. Jest patronem jezuitów, franciszkanów, Paryża, Monachium, Berlina oraz wszystkich miejscowości we Francji wywodzących swą nazwę od jego imienia.
Postać św. Ludwika jest przykładem na to, że żyjąc według przykazań kościoła i zachowując pełnię wszystkich cnót, możliwym jest bycie monarchą doskonały. Dzisiejszy dzień przeznaczmy na refleksję nad postacią świętego Ludwika. Niechaj każdy panujący rozważy w swym sercu swe uczynki i niechaj w swych postępowaniach kieruje się chrześcijańskim dobrem i troską o dobrobyt swego kraju oraz ludu w nim zamieszkującym. Niechaj łaski i pokój Boży kieruje sercami wszystkich monarchów oraz mieszkańców ich państw.
/-/ Wawrzyniec Piotr I Medycejski
Prymas Rzeczpospolitej Obojga Narodów,
arcybiskup metropolita gnieźnieński, biskup wileński
