Wieści z Ukrainy

[Sebastian von Tauer]

Rok 2015 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia.
Kronikarze wspominają, iż z wiosny szarańcza w niesłychanej ilości wyroiła się z Dzikich Pól i zniszczyła zasiewy i trawy, co było przepowiednią napadów tatarskich. Latem zdarzyło się wielkie zaćmienie słońca, a wkrótce potem kometa pojawiła się na niebie. W Warszawie widywano też nad miastem mogiłę i krzyż ognisty w obłokach; odprawiano więc posty i dawano jałmużny, gdyż niektórzy twierdzili, że zaraza spadnie na kraj i wygubi rodzaj ludzki. Nareszcie zima nastała tak lekka, że najstarsi ludzie nie pamiętali podobnej. W południowych województwach lody nie popętały wcale wód, które podsycane topniejącym każdego ranka śniegiem wystąpiły z łożysk i pozalewały brzegi. Padały częste deszcze. Step rozmókł i zmienił się w wielką kałużę, słońce zaś w południe dogrzewało tak mocno, że — dziw nad dziwy! — w województwie bracławskim i na Dzikich Polach zielona ruń okryła stepy i rozłogi już w połowie grudnia. Roje po pasiekach poczęły się burzyć i huczeć, bydło ryczało po zagrodach. Gdy więc tak porządek przyrodzenia zdawał się być wcale odwróconym, wszyscy na Rusi, oczekując niezwykłych zdarzeń, zwracali niespokojny umysł i oczy szczególniej ku Dzikim Polom, od których łatwiej niźli skądinąd mogło się ukazać niebezpieczeństwo.
A tymczasem z Zaporoża do stolicy nadchodziły dziwne wieści: podobno Kozacy zbierali się w wielkiej liczbie w swych kureniach w Siczy Zaporoskiej, gdzie miała mieć miejsce wielka rada, na której starszyzna chciała o dalszym losie Kozaczyzny zadecydować, a w szczególności o relacjach z Rzeczpospolitą...

[Stanisław von Tauer]

Uchowaj Boże tą Rzeczpospolitą! Tu braterskiej krwi wiele może spłynąć

[Karol Radziwiłł]

Zainspirował mnie Waszmość swoją wypowiedzią.

Uchowaj tą Rzeczpospolitą, Boże!
Tu braterskiej krwi wiele spłynąć może.

Za dużo zgody - ujma na honorze,
Za mało tejże - upadek w pożodze.

Aurea mediocritas - zda się ta zasada,
coby do czynu nie doszła polsko-kozacka zwada.

Radźcie mądrze szlachetni Panowie,
a jeśli zawczasu kto nie zapowie,
samowoli, swych interesów, sławy i pieniądza wyzbycia
niech go nie ominą wiatrów północnych wycia
- osamotnienia i potępienia jego zapowiedź,
odrzuciwszy dobra Rzplitej chęć.

Uchowaj tą Rzeczpospolitą, Panie!
Nie dopuść na braterskiej krwi wylanie!

[Dagobert]

Gratuluje weny twórczej Wasza Książęca Mość. Czyżby nad Rzeczpospolitą zbierały się ciemne chmury?

[Sebastian von Tauer]

Piękny wiersz, cieszymy się widząc naszych poddanych rozwijających się twórczo.

[Stanisław von Tauer]

Wydane z zgodą króla;

Dziwne wydarzenia pod koniec MMXV roku, a na początku MMXVI, potęgowała rzeka ogromna, przez Sicz płynąca, niemalże jak Dniepr ogromna, a przez ostre skały z niej bardzo licznie wystające, do Nienasytca podobna . skały były wszędzie, tak, że nawet mała czajka, łódka by się nie przecisnęła. Zaraz! To nie rzeka! I zaiste nie była to rzeka prawdziwa, jeno z ogromnego motłochu złożona. Motłoch ów, horda, hołota posuwał się, depcząc się nawzajem, w stronę budynku największego na Siczy, z bali zbudowanego. Tam, to, w tym budynku, rostrzygały się właśnie losy Zaporoża i Rzeczpospolitej...

W różnych kątach przestronnego pomieszczenia, w którym atamani, wraz z nowo obranym hetmanem mieli obradować, widać było postacie jakoweś, spite gorzałczyną do snu. Nagle, otworzyły się ciężkie drzwi, i do pomieszczenia wszedło kilkunastu ludzi. Poczęli oni cucić upitych, a jeden z nich na krześle wielkim zasiadszy, jak król na tronie. I rzeczywiście, hetman kozacki, Pawłyszenko, jak król sobie na Siczy poczynał. Okrutny to był człowiek, do cna, a głupi nie był tylko w bitwach, bo w wszelkich pospolitych rozmowach, głupie wypowiedzi wiązał.Mówili, że takiego dowódcy Kozacy nie mieli od czasów Bajdy Wiśniowieckiego.

Naraz i hetman począł mówić:
-Mołojcy, wielce mi umiłowani. Od lat Rzeczpospolita wojny nie zaznała. Wojsko, jej zniedołężniałe, w chlewie śpi i tylko gorzałkę pije. wojny nie ma, przywilejów naszych, nie ma. Ale nie przyszliśmy mówić o przywilejach, tylko o tym, czy Rzeczpospolitą poskromić, czy nie.
-Zważ, o hetmanie. - Odezwał się koszowy. - Że o poskromieniu Rzeczospolitej, jeszcze tutaj nie mówimy. Tutaj jeno o wojnie z nią mówimy.
- Jak myślisz, o atamanie. - rzekł z nutką ironii Pawłyszenko. - Zwyciężymy Rzeczpospolitą, czy nie, skoro pod sztandarem Michała Archanioła służymy.
Koszowy miał ochotę plasnąć się w czoło otwartą dłonią. Powtrzymał tą chęć i zaczął spokojnie mówić.
-Służymy pod znamienitym sztandarem,prawda.- orzekł. - ale to może tylko na nas gniew Boży ściągnąć, jak myślimy, że sztandarem pięknym u Boga łaskę wyjednamy.
I na takich sporach spędzili długo, długo czasu, aż w końcu "towarzystwo" deputację przysłało.
-Panie hetmanie. - rzekł jeden z deputatów. - Towarzystwo żąda krwi zdrajców, jeśli takowi wśrod atamanów się kryją.
-Zgoda, tak więc przejdźmy do sprawy zdrajców. - powiedział hetman. - Czy ktoś tutaj przyznaje się do zdrady?
Koszowy westchnął. Przecież głupi ten co przyznaje się do zdrady.
Naraz hetman usłyszawszy westchnienie zrobił wielkie oczy.
-Widzę, że koszowy zdrajcą, skoro wzdycha z żalu, że jakiegoś zdrajcę możemy nakryć. - tu hetman uśmiechnął się szyderczo.
Jego słowo było jak rozkaz. Atamani inni, wraz z strażą wywlekli koszowego, jedynego spośród nich sprzeciwiającemu się wojnie, i rzucili na "pożarcie" "towarzystwu"
-Wielce mi szlachetni panowie.- hetman zwrócił się do atamanów. - Wy na pewno nie zdrajcy,Oczyzny waszej nie zaprzedacie Lachom, ufam wam. Tak więc przejdźmy do sedna sprawy. Czy sojusz z jakimś państwem zawiązać mamy, żeby Rzeczpospolitą pokonać, czy samodzielnie mamy działać?
- Samodzielnie, wśrod innych krain o zdrajcę łatwiej. - ozwał się jakis głos.
- A i jam myślę, że samodzielnie powinniśmy walczyć, ale jednak, zróbmy głosowanie.

Wkrótce potem głosowanie dobiegło końca.
-A teraz druhy mi drogie. - hetman rzekł. - Postanówmy, z kim mamy w ramię w ramię walczyć.
I długo jeszcze obradowali, nad różnymi kwestiami. Ale opis tych obrad nie jest tu zapisany.

[Stanisław von Tauer]

Proszę zwrócić uwagę na osobę hetmana zaporoskiego, w okrutny sposób eliminującego przeciwników wojny z Rzplitą

[Henryk Mikołaj Hrychowicz]

Wieści o wydarzeniach na Siczy Zaporoskiej rozeszły się już daleko po za granice Rzeczpospolitej. http://www.scarlana.eu/forum/index.php? ... n#msg12905

[Sebastian von Tauer]

Wtem do karczmy wpadł posłaniec z Rusi.
- Wasza Królewska Mość! Panowie bracia! Złe wieści przynoszę. Bunt wybuchł! Pułk kozacki pod atamanem Ostranicą przystąpił do oblężenia Czehrynia. Do tego cała armia Pawłyszenki w Siczy Zaporoskiej stoi i rekrutów nowych zaciąga pod sztandary z archaniołem. Po drodze doszły mnie jeszcze słuchy, iż kozactwo pod innymi twierdzami kresowymi się gromadzi. Proszę, ruszcie szybko na Ruś bić hajdamaków, jak to czynił Jan Kazimierz z kniaziem Wiśniowieckim!
Słowa te poruszyły wszystką szlachtę zebraną w karczmie. Dopiero teraz uzmysłowiono sobie wielkość konfliktu. Po chwili milczenia przemówił król:
-Panowie szlachta! trzeba coś z tym zrobić. Nie można siedzieć bezczynnie, przyglądając się takim rzeczom. Kto ze mną na buntownicze kozactwo ruszy? Kto podejmie wyzwanie rzucone przez zbuntowane chłopstwo?
viewtopic.php?f=417&t=3827

[Albert Orański]

Rankiem 17 stycznia oczom gdańszczan ukazała się na horyzoncie biel żagli pod niebiesko-biało-czerwoną banderą niderlandzką. Flotylla Marynarki Królewskiej Niderlandów, z polecenia Jego Królewskiej Mości Wilhelma II dopłynęła do Rzeczypospolitej. W jej skład, weszło 10 okrętów liniowych "Hollandia", 7 galeonów "Batavia" oraz 20 fluit "Hoorn", niosąc na swych pokładach wsparcie dla narodów Polski i Litwy.

Około godziny ósmej, flotylla w całej swej okazałości zacumowała na wodach Zatoki Gdańskiej, czekając na dalszy rozwój zdarzeń. Spuszczono szalupę, która dobiła do brzegu. Kapitan portu powitał przybyszy.
- Kontradmirał Albert książę van Oranje-Nassau - powiedział oficer, oddając honory - Dowódca Floty Królewskiej Niderlandów, z polecenia Jego Królewskiej Mości Wilhelma II stawiam się z pomocą dla Rzeczypospolitej, uciskanej buntem.
- Witamy w Gdańsku, Wasza Wysokość - odparł kapitan portu - Czego Wam trzeba?
- Moi ludzie gotowi są do rozładunku, potrzeba nam tylko miejsca. Tuszę, że znajdzie się go dosyć, wszak Gdański port słynie na świecie, jako jeden z najwspanialszych. Tymczasem jednak, proszę posłać wieści do króla jegomości, iż Niderlandy wypełniają postanowienia sojuszu, wystawiając trzy pułki piechoty, w łącznej liczbie 6 tysięcy woja oraz dwa bataliony artylerii, tj. 120 armat, gotowych do obrony Rzeczypospolitej.

Tego samego dnia wieczorem, zaopatrzenie i ludzie ustawieni już byli w kolumnie, gotowej do drogi. Wojsko, wraz z uzbrojeniem i zapasami wyruszyło w drogę taktem królewskim do Warszawy wiodącym...