Rzeczpospolita Obojga Narodów

Ale sama instytucja stwierdzenia nieważności wymaga uznania czegoś za wadliwe w momencie zaistnienia. Dlatego moim zdaniem można uznać za nieważne małżeństwo, które zawarto z naruszeniem Ceremoniału Kwirynalskiego lub np. gdy nupturient był duchownym czy pozostawał w związku małżeńskim. Jeżeli uznamy wykładnię Waszej Królewskiej Mości, to dopuszczalna jest w Rotrii np. bigamia. Wasza Królewska Mość opisuje bardziej rozwód, a ten nie powinien być możliwy z mikronacji wzorującej się na chrześcijańskiej teokracji.

W Rotrii mamy też silne wpływy prawa zwyczajowego. Jego jormy całkowicie regulują obrady konklawe, a także np. instytucję regencji.

Wasza Królewska Mość!
Jeśli mamy Kościół, Ceremoniał Kwirynalski, który sankcjonuje drogę zawarcia małżeństwa w obrządku rotryjskim czy chociażby próbę wprowadzenia stwierdzenia nieważności to nie może być mowy o cywilnym aspekcie instytucji małżeństwa.

Jeśli chodzi u uzasadnienie - całość zabiegów o stwierdzenie nieważności małżeństwa ma dochodzić do obiektywnej wersji wydarzeń, by iudex mógł orzec, mając pewność moralną (nie polega to na osiągnięciu prawdy procesowej, ale prawdy materialnej). Specyfika tego typu spraw ma to do siebie, że zgłębia jedynie czy zaistniał dany fakt prawny, czy nie - zatem, jeśli argumentacja została oparta na fałszywych przesłankach było to po prostu niemożliwe.

Nad patriarchą stoi nierozerwalność małżeństwa oraz obowiązek orzeczenia zgodnie z pewnością moralną. Jak już wspominałem prawo kanoniczne musi być rozstrzygane, mając u boku teologię - taka jest jego specyfika. Inaczej niczym nie różniłoby się od prawa świeckiego, a jednak specyfika obu systemów jest odmienna (co z resztą widać gołym okiem).

No i o tym cały czas mowa - My na sprawę patrzymy w oderwaniu od teologii. Ale rozumiemy, że Państwo Kościelne ma swą specyfikę.

Wasza Ekscelencjo,

Bardzo interesująca lektura. Dawno nad taką się nie pochylałem, za co Dostojnemu Biskupowi dziękuję.

z surmeńskim pozdrowieniem: Zdravo!