Zamek Komtura Elbląskiego
Budowę zamku przeprowadzono w latach 1245-1248. W Roku Pańskim 1251 został siedzibą mistrza krajowego. Dzięki temu przez pierwsze 70 lat Elbląg był najważniejszym ośrodkiem życia miejskiego, jedynym portem morskim oraz podstawową bazą militarną organizującego się państwa krzyżackiego. W 1246 roku po raz pierwszy pojawia się wzmianka o komturze elbląskim o imieniu Aleksander. Zbudowany na południe od miasta w okolicach ujścia rzeki Kumieli do rzeki Elbląg, zamek krzyżacki, był uważany za najpotężniejszy i najpiękniejszy zamek zakonny po zamku w Malborku. Do czasu wybudowania tego ostatniego, pełnił do 1309 roku rolę centrum administracyjnego państwa krzyżackiego i był miejscem spotkań kapituły pruskiej. Zamek oparł się plemionom Prusów podczas II powstania pruskiego w latach 1260-1274. W następnych latach był znacznie rozbudowywany do czasu zniszczenia w wyniku powstania antykrzyżackiego. 12 lutego 1454 elbląscy mieszczanie zdobyli po 5-dniowym oblężeniu zamek krzyżacki, a następnie w obawie przed ponownym powrotem Krzyżaków, zniszczyli go. Kiedy zamek ponownie powrócił we władanie Zakonu został odbudowany przy pomocy dużych nakładów pieniężnych. Obecnie stanowi siedzibę Komtura Elbląskiego.