Rzeczpospolita Obojga Narodów

Na prawym brzegu rzeki Soż w epoce żelaza funkcjonowało grodzisko, na którego miejscu w X–XI w. wybudowano gród obronny, który należał do Rusi Kijowskiej. W XII wieku grodzisko leżało w granicach księstwa czernihowskiego. Homel był przedmiotem sporów między okolicznymi książętami, przechodził kolejno w ręce książąt smoleńskich, czernihowskich i siewierskich. W XIII był atakowany przez Mongołów. W 1335 zdobyty przez księcia Olgierda i włączony do Wielkiego Księstwa Litewskiego, po czym wybudowano tu drewniany zamek[3]. W latach 1406–1419 Homel był zarządzany przez urzędników litewskich, po czym do 1435 należał do księcia Świdrygiełły. Król Polski Kazimierz Jagiellończyk podarował gród ruskiemu księciu Siemionowi Możajskiemu, który w 1500 r. zdradził Rzeczpospolitą i przyłączył Homel do Księstwa Moskiewskiego[3]. W 1535 r. Homel został odzyskany dla Rzeczypospolitej przez hetmanów Jerzego Radziwiłła i Jana Amora Tarnowskiego[3]. W tym samym roku Homel został siedzibą starostwa[3]. W 1560 Homlowi nadano herb. Od 1566 roku w granicach województwa mińskiego. Od 1569 na mocy unii lubelskiej część Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W czasie wojen z Kozakami i Moskwą wielokrotnie zdobywany i odbijany. W czerwcu 1651 homelski zamek został obroniony przed szturmami kozackimi[3]. Na mocy rozejmu andruszowskiego z roku 1667 Homel pozostał w granicach Polski. W 1670 Homel otrzymał prawo miejskie magdeburskie. Starostwo homelskie było duże i zamożne; w XVII oraz XVIII wieku dzierżawione przez Sapiehów i Czartoryskich. Aktualnym właścicielem jest Samuel z rodu Radziwiłłów.

Oto herba miasta Homel