Majątek Sandomierz
Majątek leży na terenach województwa sandomierskiego.Obejmuje trzy miasta (Sandomierz, Opatów,Ostrowiec Świętokrzyski) 10 miasteczek (Klimontów,Bogoria,Połaniec,Staszów,Rudnik,Kraśnik,Kolbuszowa,Oleśnica,Stopnica,Iwaniska) i 60 wsi na 10 folwarkach. Centrum majętności jest miasto Sandomierz ii znajdujący się w nim zamek królewski.
To miasto także stanowi ważny ośrodek handlowy i port na drodze do Gdańska,a w północnej części majątku, w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego wytapia się wysokiej jakości żelazo, które w dużej części transportuje się następnie do Staszowa gdzie wyrabiane są słynne na całą Koronę szable tzw."Staszówki". Podstawą jednak gospodarki majątku jest uprawa zbóż chlebowych.
Sandomierz
Osada – w X w. na terenie wzgórza zamkowego, od XI wieku gród, siedziba książęca oraz miasto wojewódzkie.
Obok zbudowanego później Domu Długosza powstał w sąsiedztwie drugi gród, który dał początek miastu. Dzięki położeniu nad Wisłą, w miejscu przeprawy szlaku handlowego z Europy Zachodniej na Ruś, Sandomierz szybko zyskiwał na znaczeniu.
W czasach Bolesława Chrobrego miasto pełniło bardzo ważną rolę. Zaliczone zostało przez Galla Anonima do jednej z trzech głównych siedzib Królestwa Polskiego.
W okresie rozbicia dzielnicowego był stolicą Księstwa Sandomierskiego,. Pierwsza inicjatywa lokacyjna miała miejsce przed 1243 rokiem. Miasto zostało zdobyte przez Tatarów w 1259 . Po zniszczeniach w czasie najazdów tatarskich, ponowna lokacja w 1286 nadana przez Leszka Czarnego.
Ponownie handel odegrał ważną rolę w rozwoju miasta w XV wieku (Sandomierz leżał na trasie drogi wiślanej związanej z handlem zbożem).
Opatów
Początki osadnictwa na dzisiejszym terenie miasta są datowane na przełom X i XI wieków. Gród
Nowa nazwa "Opatów" po raz pierwszy pojawia się w dokumencie Kazimierza Sprawiedliwego z 1189 r. Istnieją przesłanki (m.in. wzmianka w kronice Jana Długosza), że w Opatowie była pierwsza polska komandoria templariuszy założona za czasów Henryka Sandomierskiego, który uczestniczył w krucjatach do Ziemi Świętej u boku rycerzy-zakonników. Pozostałością klasztoru templariuszy ma być rzekomo kolegiata św. Marcina.
Podczas najazdu Tatarów w 1502 r. został niemal całkowicie zniszczony. W 1514 r. dobra opatowskie kupił kanclerz wielki koronny Krzysztof Szydłowiecki. W tym czasie miasto zostało ufortyfikowane
Miasto w latach 1576–1578 było własnością ks. Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła (Sierotki)
Ostrowiec Świętokrzyski
Najstarsze udokumentowane ślady stałego osadnictwa pochodzą z epoki kamienia (ok. 4 tys. lat p.n.e.). Pozyskiwany w kopalniach na terenie Przedgórza Iłżeckiego krzemień posłużył osadnikom do wyrobu narzędzi. Najlepiej zachowane stanowisko kopalniane to Rezerwat Archeologiczny „Krzemionki” w Krzemionkach Opatowskich. Najdawniejsze wzmianki o terenach wchodzących w skład dzisiejszego miasta sięgają XIV w., a o wsi Ostrów, która dała początek miastu Ostrowiec pochodzą z XIV w. Wieś położona była na prawym brzegu rzeki Kamiennej. Pierwsze próby lokacji miasta na terenie wsi Ostrów na prawym brzegu Kamiennej podjął na początku XVI w. Kacper Maciejewski. U schyłku XVI w. Ostrów przeszedł na własność Jakuba Gawrońskiego herbu Rawa, który wyznaczył na lewym brzegu rzeki miejsce pod budowę miasta. Przyjmuje się, że powstało ono na tzw. „surowym korzeniu” w 1597. W 1613 Ostrowcowi nadano prawa miejskie. Nazwa miasta (wcześniej: Ostrów, Ostrowiec lub Tarnowiec) ostatecznie ustaliła się po przejęciu dóbr ostrowieckich przez Janusza Ostrogskiego.