Rzeczpospolita Obojga Narodów

Dzisiaj pułk powrócił do Husiatyna. Żołnierze pułku okrywszy się chwałą w bojach na Siczy, byli witani jak bohaterowie i każdy dwór na Pokuciu pragnął ich ugościć.

W trakcie najazdu Tatarów Budziadzkich na Pokucie, pułk razem z 2 i 3 pułkiem jazdy wziął udział w bitwie o Śniatyń. Waleczność żołnierzy pułku ocaliła miasto od zniszczenia i przyczyniła się do rozbicia czambułu tatarskiego atakującego Śniatyń. Po zwycięskiej bitwie pułk poszedł na Chocim, a stamtąd na Mohylew ku wojskom koronnym. Dotarłszy do Mohylewa okazało się co wszystkie wojska poszły na Jampol, wiec bez zwłoki pułk ruszył śladem dywizji ruskiej i dopiero tam połączył się z wojskami koronnymi. Pod Jampolem pułk wziął udział w bitwie z głównymi siłami Tatarów, dobywając sztandar czambułu Tachir Gihana.



Po zwycięskiej bitwie pułk uczestniczył w paradzie wojsk koronnych i pułków biorących udział w bitwie, której przewodniczył król Sebastian January I. Potem wedle rozkazy powrócił do Husiatyna.

Żołnierze pułku ruszyli z Husiatyna pod Śniatyń gdzie naznaczono koncentracje Dywizji Hrychowicza. Tu wraz z 2, 3 i 4 Pułkiem Jazdy obsadzili przedpole twierdzy. Dowództwo nad dywizją objął Jakob Iwan Wereszczyński-Bagrad. Pułk z resztą sił dywizji rozstawiono na północnym skrzydle obrony. Po rozpoczęciu bitwy pułk ruszył do natarcia i po zażartej walce z Mołdawianami został zmuszony do odwrotu. W walkach pułk utracił 100 ludzi z chorągwi kozackiej, która została doszczętnie rozbita.

Żołnierze pułku po wyładunku na wybrzeżu ruszyli razem z pozostałymi jednostkami dywizji przeciw oddziałom Ligii Samoobrony Północy. Już trzeciego dnia po wylądowaniu doszło do walnej bitwy z buntownikami. Mimo walecznej postawy Wojska Rzeczpospolitej zostały zmuszone do odwrotu. W bitwie poległo 35 żołnierzy pułku, który cofnął się na pozycje wyjściowe.