Postanowienie o zatwierdzeniu Statutu Kościoła Urbińskiego
Adriano Vittorino, książę Urbino,
dnia 9 lutego Roku Pańskiego 2022,
w Palazzo Ducale w Domenie Książęcej Księstwa Urbino
Na podstawie Articolo 5 Dekretu o Kościołach w Księstwie Urbino, postanawiam zatwierdzić Statut Kościoła Urbińskiego.
Do wiadomości wszystkim postanawiam Statut tenże podać.
Postanawiam, że postanowienie wejdzie w życie z chwilą ogłoszenia.
Statut Kościoła Urbińskiego
spisany przez Jego Ekscelencję Biskupa Urbino Stanisława Wieniawę
zatwierdzony przez Jego Książęcą Mość Księcia Urbino Adriano Vittorino
dnia IX II MMXXII A. D.
Rozdział I – Przepisy ogólne
spisany przez Jego Ekscelencję Biskupa Urbino Stanisława Wieniawę
zatwierdzony przez Jego Książęcą Mość Księcia Urbino Adriano Vittorino
dnia IX II MMXXII A. D.
Rozdział I – Przepisy ogólne
Kan. 1. Kościół Urbiński, zwany dalej Kościołem, jest kościołem narodowym w Księstwie Urbino.
Kan. 2. Źródłami prawa w Kościele są dekret Księcia Urbino z 28 września 2021 r. o Kościołach w Księstwie Urbino, niniejszy Statut, zarządzenia Biskupa Urbino oraz istniejące i uznane zwyczaje.
Kan. 3. Biskup Urbino może w razie zaistnienia słusznej przyczyny udzielić wszystkim wiernym oraz duchownym dyspensy od postanowień prawa kościelnego.
Kan. 4. Urząd kościelny może zostać powierzony przez nominację albo przyjęty wybór. Prawna skuteczność powierzenia urzędu może być uzależniona od przeprowadzenia stosownej inwestytury.
Kan. 5. Urząd kościelny traci się w przypadku śmierci realnej bądź wirtualnej, rezygnacji, przeniesienia, zniesienia oraz pozbawienia – tu wyłącznie w razie zaistnienia słusznej przyczyny. Temu, kto utracił urząd w przypadku rezygnacji, może zostać nadany tytuł emeryta.
Kan. 6. Ex lege traci urząd kościelny ten, kto utracił stan duchowny lub wystąpił ze wspólnoty Kościoła.
Rozdział II – Wierni
Kan. 7. Wiernym Kościoła może zostać każdy mikronauta, który dokona wpisu do księgi wiernych. Obowiązek prowadzenia ksiąg wiernych ma proboszcz parafii.
Kan. 8. Wierni są zobowiązani do zachowania wspólnoty Kościoła oraz do prowadzenia dobrego życia zgodnie z Przykazaniem Miłości.
Kan. 9. Wierni mają wolność wyboru stanu życia.
Kan. 10. Wierni mają prawo tworzyć inicjatywy, służące misji Kościoła, jak również przedstawiać duchownym swoje prośby i życzenia.
Rozdział III – Duchowni
Kan. 11. Każdy duchowny powinien być inkardynowany do danej parafii albo do instytutu życia konsekrowanego.
Kan. 12. Duchowni mają obowiązek posłuszeństwa względem Biskupa Urbino, biskupów pomocniczych oraz wszystkich starszych w hierarchii.
Kan. 13. Duchowni winni służyć ludowi, do którego zostali posłani.
Kan. 14. Duchowni powinni wykonywać obowiązki powierzone im przez Biskupa Urbino lub bezpośredniego przełożonego.
Kan. 15. Duchownych nie obowiązuje celibat, choć Kościół gorąco zachęca ich do złożenia takiego ślubu w trakcie inwestytury diakonatu, prezbiteratu lub episkopatu.
Kan. 16. Duchowni powinni otrzymywać wynagrodzenie za pełnioną posługę.
Kan. 17. Duchowni mogą wykonywać wszelkie inne zawody i posługi świeckie, które nie kolidują z ich godnością. Niech wystrzegają się jednak tego, co nieprzyzwoite.
Kan. 18. Istnieją trzy stopnie duchowieństwa w Kościele, począwszy od najniższego do najwyższego: diakonat, prezbiterat i episkopat.
Kan. 19. Nominację na diakona i prezbitera wydaje Biskup Urbino. Nominowany kandydat jest zobowiązany do odbycia inwestytury diakońskiej bądź prezbiterskiej w terminie wyznaczonym przez Biskupa Urbino.
Kan. 20. Nominację na biskupa wydaje Biskup Urbino po akceptacji kandydata na biskupa przez Synod oraz za zgodą Księcia Urbino. Nominowany kandydat jest zobowiązany do odbycia inwestytury biskupiej w terminie wyznaczonym przez Biskupa Urbino.
Kan. 21. Duchownym nie może zostać ten, którego cechy charakteru lub dotychczasowy styl życia nie pozwalają uznać go za godnego tej roli.
Kan. 22. Duchowny traci swój stan w wyniku śmierci realnej albo wirtualnej, zrzeczenia się bądź orzeczenia Synodu.
Kan. 23. Biskup Urbino może nadać szczególnie zasłużonym prezbiterom tytuły honorowe prałata i infułata, z którymi nie wiąże się jednak żadna władza. Jeżeli obdarowany nimi uchybi swojej godności, tytuł może zostać przez Biskupa odebrany.
Rozdział IV – Instytuty życia konsekrowanego
Kan. 24. Wierni świeccy i duchowni mogą zrzeszać się w ramach instytutów życia konsekrowanego oraz żyć na podstawie reguł, według których one funkcjonują.
Kan. 25. Instytuty życia konsekrowanego mogą posiadać własne parafie.
Kan. 26. Reguły i statut instytutów życia konsekrowanego muszą być zatwierdzone przez Biskupa Urbino.
Rozdział V – Biskup Urbino
Kan. 27. Biskup Urbino jest głową Kościoła Urbińskiego. Swoją władzę wykonuje w drodze wydawania dekretów w sprawach ogólnych oraz indywidualnych.
Kan. 28. Biskup Urbino otrzymuje pełną władzę w Kościele w momencie przyjęcia nominacji wydanej przez Księcia Urbino, o ile posiada on inwestyturę biskupią. Jeśli jej nie posiada, zobowiązany jest ją odbyć tak, by uzyskać należytą sukcesję.
Kan. 29. Biskup Urbino powoływany jest na czas nieokreślony spośród duchownych, którzy odznaczają się szczególnymi cnotami.
Kan. 30. Biskup Urbino jest zobowiązany w przeciągu miesiąca od przyjęcia nominacji wydanej przez Księcia Urbino do odbycia uroczystego ingresu do swojej Katedry. Termin ten może zostać wydłużony przez Księcia Urbino w uzasadnionych sytuacjach.
Kan. 31. Biskup Urbino traci swój urząd w przypadku śmierci wirtualnej albo realnej, rezygnacji, odwołania przez Synod bądź Księcia Urbino czy miesięcznej absencji, przejawiającej się nienapisaniem choćby jednego postu.
Kan. 32. W przypadku zapowiedzianej absencji Biskupa Urbino, władzę w Kościele na czas określony przejmuje biskup pomocniczy lub inny wskazany przez Biskupa Urbino duchowny.
Kan. 33. W przypadku niezapowiedzianej absencji Biskupa Urbino, trwającej dłużej niż tydzień i przejawiającej się nienapisaniem choćby jednego postu, władzę w Kościele na czas nieokreślony przejmuje biskup pomocniczy lub inny duchowny najstarszy stażem.
Kan. 34. Od decyzji Biskupa Urbino przysługuje odwołanie do Synodu, z tym że Synod może jednogłośnie podtrzymać bądź odrzucić decyzję Biskupa Urbino.
Kan. 35. W wykonywaniu zadań Biskupowi Urbino pomagać może biskup lub biskupi pomocniczy.
Rozdział VI – Synod
Kan. 36. Synod składa się z wszystkich wiernych i duchownych Kościoła.
Kan. 37. Synod sprawuje wraz z Biskupem Urbino władzę w Kościele. Władza ta jest sprawowana za pomocą uchwał w sprawach ogólnych bądź indywidualnych.
Kan. 38. Synod obraduje w sposób permanentny, pod przewodnictwem Biskupa Urbino. Podejmuje uchwały zwykłą większością głosów.
Kan. 39. W trakcie obrad Synodu omawiane są istotne i aktualne problemy Kościoła.
Kan. 40. Synod pełni rolę sądu wobec wszystkich wiernych i duchownych, którzy naruszyli postanowienia niniejszego Statutu oraz innych aktów prawnych Kościoła. Oskarżony nie ma wówczas prawa głosu w trakcie głosowania. Prawo do sądzenia Biskupa Urbino ma jednak wyłącznie Książe Urbino.
Kan. 41. Synod wykonuje też inne zadania przedstawione w niniejszym Statucie i innych aktach prawnych Kościoła.
Rozdział VII – Jednostki administracyjne Kościoła
Kan. 42. Kościół składa się z jednej diecezji urbińskiej, obejmującej swoim zasięgiem całe Księstwo Urbino, a także parafie znajdujące się poza terytorium Księstwa. Na czele diecezji urbińskiej stoi Biskup Urbino.
Kan. 43. Biskup Urbino ma prawo erygować kapitułę kanoników (katedralną bądź kolegiacką), której zadaniem jest sprawowanie bardziej uroczystych celebracji oraz wypełnianie zadań zleconych przez prawo lub przez Biskupa. Na czele kapituły stoi prepozyt.
Kan. 44. Podstawową jednostką administracyjną Kościoła jest parafia, erygowana przez Biskupa Urbino. Na jej czele stoi proboszcz, a pomagają mu wikariuszowie.
Kan. 45. Parafia może podlegać wizytacji przez Biskupa Urbino, biskupa pomocniczego lub innego duchownego, wskazanego przez Biskupa Urbino.
Rozdział VIII – Przestępstwa i kary
Kan. 43. Za występki przeciwko prawu kościelnemu wiernych i duchownych karze Synod, a Biskupa Urbino Książę Urbino. Ich wyroki są ostateczne.
Kan. 44. Występkiem przeciwko prawu kościelnemu jest każdy czyn, który narusza postanowienia niniejszego Statutu lub innego aktu prawnego Kościoła i jest szkodliwy dla wspólnoty.
Kan. 45. W trakcie orzekania Synod lub Książę Urbino kierują się zasadami słuszności i normami prawa zwyczajowego.
Kan. 46. Karami, które mogą orzec Synod lub Książę Urbino są: nakaz uczynku miłosierdzia, nakaz odbycia wskazanej pokuty, pozbawienie urzędu lub tytułu honorowego, wykluczenie ze wspólnoty Kościoła.
Kan. 47. Synod lub Książę Urbino mogą poprzestać na zastosowaniu wobec oskarżonego braterskiego pouczenia.
Rozdział IX – Przepisy końcowe
Kan. 48. Zmian w niniejszym Statucie dokonuje Synod bezwzględną większością głosów. Decyzję Synodu musi zaakceptować Książę Urbino.
Kan. 49. Statut wchodzi w życie z momentem ogłoszenia.
