Rzeczpospolita Obojga Narodów

Wyprawa ruszała na otwarte wody. Już za niedługo miała kroczyć na szlak który Orański przemierzył nie tak dawno z flotą koronną. Nastroje były dobre. Wszystkim zdawało się że już nic złego się nie wydarzy.

Wiatr stał się niezbyt pomyślny. Statki leniwie posuwały się przez wody oceanu. Oficerowie doradzali Maurycemu przejście na napęd wiosłowy, ale ten pamiętając że odległość tym razem jest mniejsza nie pozwolił na to co bardzo spodobało się załogom które miały teraz więcej czasu na rozrywkę której z lubością się oddawały.

Powoli, ale nieprzerwanie wyprawa zmierzała do swego celu. Załogi mając wciąż niewiele do zrobienia korzystały z czasu wolnego. Dopiero po południu zerwał się wiatr. Oficerowie zaczęli wydawać krótkie komendy i już wkrótce dotychczas luźno zawieszone żagle w pełni lapaly wiatr.

Statki płyną już szybko lecz nie na tyle aby nadrobić powstałe opóźnienie. Nikogo to jednak nie martwi ponieważ tym razem cel podróży znajduje się o jeden dzień drogi bliżej.

Brzegi austriackie znajdują się coraz bliżej. Wśród załóg słychać ożywione rozmowy o tym czy Dubrownik jest inny od dotychczas odwiedzanego Triestu. Największe kółka "adoratorów" otaczały tych weteranów którzy ze szczegółami opowiadali o postoju w tym porcie w listopadzie przed dwoma laty.

Początek miesiąca nie zapowiada się zbyt odmiennie od większości podobnych. Marynarze stawili się w porcie by obsadzić statki handlowe, załadowali ładunek: zakonserwowane owoce, przyprawy i drewno. Cel jak dotąd: Austro-Węgry.

Dziś kapitanowie postanowili wyrywkowo sprawdzić umiejętności wojskowe nowych załogantów. Marynarze prezentowali umiejętności walki bronią białą, palną i gołymi rękami. Większość zdążyła się nauczyć już wszystkiego na zadowalającym poziomie przez ostatni miesiąc.

Konwój znalazł się na wodach francuskich. Tam znów doszło do spotkania z jednostką przyjaciela kapitana jednej z fleut. Załogi pozdrowiły się nawzajem i popłynęły ku swoim celom: Francuzi na południe do Skarlandu a Polacy kontynuowali rejs na zachód.

Minąwszy ostatnie wybrzeża Bretanii wyprawa wykonała lekki zwrot w kierunku południowym i popłynęła dalej wodami Zatoki Biskajskiej.

Wśród załogi krążyły pogłoski o sprzedaży statków ale w końcu do portu w Forcie Jakuba przybyły wozy z ładunkiem więc fama okazała się nieprawdziwa. Kurs znów ten sam, czyli Triest.