Rzeczpospolita Obojga Narodów

Woda jak okiem sięgnąć już kolejny dzień. Wyprawa znajduje się na środku oceanu między Vaarlandem a Orientyką.

Cały dzień było słonecznie. O zmierzchu w oddali zamajaczyły chorwackie wybrzeża.

Zgodnie z przewidywaniami około godziny drugiej po południu marynarz na oku jednej z fluit dostrzegł w oddali okręt. Była to pinasa, a na jej flagsztoku dumnie powiewała Bandera Strażników Morza. Niezawodny znak że wpłynęli na bezpieczne wody rozradował wszystkich na pokładach każdej z sześciu jednostek konwoju. Kilka godzin później przepłynąwszy między wyspami zostawiali je już za sobą.

[Przypominam się tylko, że jakbyście płynęli, Drogi Przyjacielu, do Nowej Kurlandii, w najbliższym czasie to i ja chętnie bym wypłynął]. Jak konwój wypłynie dopiero w marcu czy kwietniu to ja jestem w stanie poczekać.]

Po krótkim postoju, kiedy marynarze pożegnali się z tymi z którymi się spotkali (rodzina żonami bądź też i nie żonami), podniesiono żagle i konwój ruszył już bezpośrednio do celu podróży-Gdańska. Teraz pozostało jeszcze ominąć bezpiecznie wody Skarlandu i ładunek będzie raczej bezpieczny. o ile nie zaleje go woda. W tym już jednak głowa kwatermistrzów aby skrzynie pozostały szczelne.

Konwój płynął wzdłuż brzegów Skarlandzkich, które jak narazie były bezpieczne i spokojne.

Podróż wzdłuż wschodnich i południowych brzegów Skarlandu nadal przebiegała spokojnie i bez zakłóceń. Mimo tego magazyny broni i amunicji były cały czas otwarte otwarte i gotowe do działania. Obserwatorzy nie tracili czujności

Znów spokojnie mimo zauważenia w oddali kilku jednostek których przynależności państwowej nie udało się ustalić. Atmosfera powoli zaczyna się rozluźniać. Zmniejszono wachty do przepisowych rozmiarów. Do wieczora ląd zniknął za rufami statków.

Kiedy wyprawa przemierzała wody Zatoki Biskajskiej od południa zaczęły zbierać się czarne chmury. W kilka minut po tym gdy zjawisko zauważyli obserwatorzy żagle wzęły się w nagłym silnym powiewie wiatru. Nie było wątpliwości: zbliżał się sztorm. Załogi uwiązały ładunek, zapasy i działa i pozostawały w każdej chwili gotowe do strymowania żagli. Ocean rozszalał się późnym popołudniem. Załogi bezbłędnie wykonały procedury i dzieki temu kilka godzin później ponad dwadzieścia kilometrów na południe od Bretanii można było kontynować rejs z niewielkim jedynie opóźnieniem.