Rzeczpospolita Obojga Narodów

W nocy, jakoś koło godziny pierwszej, wody zatoki, nad którą leżał Fort Świętego Alojzego, przecinała dziobem mała łódka. Siedziało w niej kilku mężczyzn w burych strojach, większość zaś miejsca zajmowały tajemnicze skrzynki. Łódka przez jakiś czas szła cicho w stronę miasta, tylko monotonny plusk wioseł zdradzał, że się porusza. W końcu dobiła ona do skał, jakiś kilometr od portu, przemytnicy zaś, którzy nią płynęli, wyładowali z niej skrzynie, samą zaś łódkę przykryli brezentem i ruszyli w głąb lądu. Mieli nadzieję, że nie dostrzeże ich żaden z wojskowych vicekróla. Daleko na falach kołysał się tajemniczy szkuner, który odpłynął przed nastaniem świtu.

Nad ranem patrol milicji miejskiej, zawiadomiony przez lokalnych rybaków, znalazł na brzegu morza w pobliżu miasta łódkę wyciągniętą na brzeg i przykrytą brezentem. Patrol, spodziewając się, że mają do czynienia z przemytnikami, którzy swoją działalnością poważnie nadszarpnęli kiesę vicekrólestwa, posłali wiadomość do pałacu pana Orańskiego.

Sprawne działania pana Maurycego wystraszyły przemytników, którzy zaszyli się w głębi wyspy w swej kryjówce. Niestety, postrzelony przemytnik wyzionął wkrótce w vicekrólewskim lochu ducha - powiesił się, robiąc pętlę z własnej koszuli, wiedząc, że za przemyt czeka go o wiele gorszy los. Zdaje się, że dobrym sposobem, by dowiedzieć się czegoś o przemytnikach, byłoby porozmawianie z lokalnymi oberżystami, może któryś z nich coś wie na ten temat.