Majątek Skarszewy

[Maurycy Orański]

Pan Maurycy nie mogąc opuścić posterunku w zamorskich ziemiach przysłał przez umyślnego prezenty:

Szablę aby państwo młodzi mogli starodawnym szlacheckim zwyczajem swego pierworodnego na skrzyżowanych szablach ochrzcić

oraz strój dla panny młodej

[Julia Tracz von Rokuszewska]

Bardzo piękny prezent, dziękuję. Świetny gust.

[Michał Jerzy Potocki]

Ja również pragnę podziękować za szablę panu Maurycemu oraz Sebastianowi.

[Michał Jerzy Potocki]

Młoda para na koniec, tak jak napisała w zaproszeniu pragnęła każdego przybyłego gościa obdarować.
Królowi RON a także vice-królowi i książętom Michał podarował po naczyniu na tytoń lub herbatę.

naczynie_na_tyton_lub_herbate.jpg (42.82 KiB) Przeglądane 2301 razy

Reszta znakomitych gości otrzymała po kuflu ze złotymi zdobieniami na różnorakie napoje.

kufel.jpg (111.86 KiB) Przeglądane 2301 razy

Aby miłym gościom jeszcze bardziej umilić powrót do swoich domów, a także aby zapamiętali to wesele:

miód.jpg (5.26 KiB) Przeglądane 2301 razy

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Pan Michał z powodów realnych nie mógł przybyć na uroczystości. Także w tej chwili był w podróży, uczestnicząc w pościgu za zbójnikami, którzy porwali m.in. jego brata.

Jednakże wysłał posłańca, który przywiózł najserdeczniejsze życzenia dla Nowożeńców, a także prezenty:

Kołyska dla dziecka



Egzotyczny tkany dywan azerski



Oraz hełm husarski




Vivat Młoda Para!


PS. Przykro mi z powodu tego całego zamieszania co do diakonatu Pana Michała. Szkoda, że sprawa nie została rozwiązana legalnymi prawnie środkami. Trzeba było trochę dłużej poczekać na decyzję. Teraz należy się podporządkować decyzjom Inkwizycji - trzeba odbyć pielgrzymkę pokutną. Wiem, że był Pan na niejednej pielgrzymce, więc teraz też Pan może. Co do kanoniczności zawarcia tego małżeństwa, nie wiem jak z tym będzie, ale mam nadzieję, że odpowiednie władze kościelne dadzą odpowiedź na to...
Jeszcze raz zaznaczam, że przykro mi z wynikłej sytuacji.

Życzę szczęścia.

[Michał Jerzy Potocki]

O wielkie nieba. Przepraszam. Zapomniałem Panu Michałowi podziękować. Zatem spóźnione Dziękuję.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Nie ma sprawy, Mości Panie.

[Michał Jerzy Potocki]

Widzę ogolił się Pan i ubrał w kontusz szlachecki. Do twarzy panu.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

O, dziękuję bardzo!
Już ponad dwa lata siedziałem na tym koniu w uzbrojeniu pancernego... Ile można?

[Michał Jerzy Potocki]

Haha, no tak racja. Trzeba nogi rozprostować, bo się można bólu kręgosłupa nabawić.