KONSTYTVCYJA SEYMOWA
z dnia XVIII miesiąca XII anno MMXXI
o prawie karnym
My, Rady Koronne i Litewskie oraz stany oboyga narodów, mając na uwadze dobro całej Ojczyzny naszej, a także dać wyraz woli naszej, postanawiamy, co następuje:
CZĘŚĆ PIERWSZA
WSTĘP
I.
Aby ład i porządek do Rzeczypospolitej wprowadzić, postanawiamy o uregulowaniu praw obecnych w Rzeczypospolitej.
II.
A to postanawiamy, iże wszyscy obecni na terenie Rzeczypospolitej, to jest szlachta, mieszczanie, chłopi, duchowni a nawet cudzoziemcy będący przejazdem mają się do praw tych stosować.
III.
A jeśliby kto prawa jakoweś złamał, przeto poszkodowany taki lub świadek wnieść może do ksiąg sądowych wniosek stosowny, to jest protestację, mocję czy naganę, aby proces karny mógł być przez sąd wszczęty.
IV.
Nikt, bez prawomocnego wyroku sądowego (za wyjątkiem chłopów, którzy sądowi pańskiemu podlegają) nie może być uwięziony, chyba, że złapany zostanie in flagranti to jest na gorącym uczynku lub w czasie 48 godzin po sprawieniu czynu zabronionego. Wtedy osadzony być może, wedle woli sędziego, w wieży na czas procesu.
CZĘŚĆ DRUGA
KARY I ICH RODZAJE
I.
Postanawiamy o stworzeniu listy kar, na które sądy mogą skazywać, coby żadnych nadużyć żaden z sędziów nie czynił. Listę kar tych podajemy, od najsroższych do najłagodniejszych.
II.
Kara gardła jest najsurowszą z możliwych do zasądzenie kar. Polega ona na pozbawieniu życia osoby, wobec której jest zasądzona. Jako iż jest to straszna kara, wykonać ja można na kilka rodzajów, które od najsroższego tu podajemy:
1) Spalenie żywcem: najsroższa z możliwych kar, polega na spaleniu skazanego na stosie. Może być zasądzana tylko wobec sprawców najsroższych przestępstw.
2) Ćwiartowanie: inna sroga kara, polega na pocięciu ciała skazanego na kawałki. Może być zasądzona wobec recydywistów i innych osób, które już wchodziły w konflikt z prawem.
3) Powieszenie: polega na powieszeniu skazanego, jest podstawową karą śmierci, wykonywaną na osobach niebędących szlachcicami.
4) Ścięcie: polega na ucięciu głowy skazanego mieczem. Jest to jedyna kara gardła, którą można zasądzić wobec szlachcica niepozbawionego czci.
III.
Infamia to inna surowa kara, która może być orzeczona wyłącznie wobec osób, które posiadają status mieszczanina, szlachcica lub też sprawują funkcje duchowne na terenie Rzeczypospolitej. Jest to kara utraty czci i godności. Osoba, na którą została ona nałożona, traci szlachectwo, wszystkie związane z tym tytuły, majątek (przechodzący na spadkobierców), godności, cześć i honor. Wiąże się ona z częściowym wyjęciem spod prawa, to znaczy osoba dotknięta infamią nie może ponownie zostać nobilitowana (może natomiast starać się o status mieszczanina), nie może sprawować żadnych funkcji publicznych (ale może służyć w armii). Także kto by na jej gardło nastawał, ten ma prawo do usieczenia objętej infamii osobą bez ponoszenia kary, a tylko zasługa by mu z tego była. Infamia może zostać zasądzona razem z banicją – tj. nakazem opuszczenia kraju – lub też bez niej, w takim razie infamis przebywać może na terytorium Rzeczypospolitej. Infamia może zostać zniesiona postanowieniem sejmu, jeśli infamis zasłuży się jakoś znacznie dla kraju.
IV.
Banicja to kara, na którą skazać można każdego przebywającego na terenie Rzeczypospolitej. Wiąże się ona z nakazem stałego opuszczenia kraju w przeciągu 24 godzin. Banicja może być zdjęta przez króla lub sejm za zasługi położone dla dobra kraju. Skazany traci też status banity, jeśli zabije infamisa.
V.
Konfiskata majątku to kara, polegająca na pozbawieniu skazanego całego majątku, który przechodzi na rzecz skarbu państwa, a nie spadkobierców.
VI.
Wieża dolna to kara orzekana w przypadku podłych czynów. Polega na umieszczeniu skazanego w lochach pod wieżą więzienną, gdzie otrzymuje on jeno wodę i chleb, spać zaś musi na sianie. Osoby skazane na wieżę dolną nie mają prawa do żadnej komunikacji ze światem zewnętrznym, tj. żadnych postów przez czas uwięzienia pisać nie mogą, tako i prywatnych wiadomości pisać nie mogą czy innych wiadomości.
VII.
Wieża górna to łagodniejsza kara. Polega na umieszczeniu skazanego w pomieszczeniach nad ziemią w wieży więziennej, gdzie za własne pieniądze może zapewnić sobie lepsze utrzymanie, niż w dolnej (np. słudzy mogą nosić mu lepsze pożywienie), posiada do swej dyspozycji też łóżko oraz papier i inkaust. Skazany na wieżę górną może pisać listy do innych mieszkańców Rzplitej, raz na tydzień może też list otwarty napisać, tj. zamieścić na forum post, w którym treść listu ogólnie dostępną ogłosi (nie może czynić tego jednak na sejmach).
VIII.
Grzywna: jest to kara pieniężna zasądzana przez sąd, która polega na konieczności zapłaty przez skazanego odpowiedniej sumy na rzecz skarbu państwa. Wysokość grzywny wynosić ma w wypadku zbrodni ciężkich od 1000 do 100 000 DPL, w wypadku zaś lekkich od 100 do 1000 DPL (w sytuacjach wyjątkowych, gdy sprawcą jest osoba nowa w mikronacjach, niezdająca sobie sprawy z obowiązujących w nich zwyczajów i istnieje podejrzenie, ze sroższa kara mogłaby zniechęcić ją do działania, sąd może wyznaczyć grzywnę w wysokości od 10 DPL za zbrodnie lekkie). To jednak zastrzegamy, że grzywna nie może wychodzić poza możliwości finansowe osoby, co do której jest zasądzana. Grzywna winna być zapłacona najdalej w miesiąc po wyroku.
IX.
Główszczyzna (za zabójstwo) oraz
nawiązka (za inne czyny) są to kary majątkowe, zasądzane na rzecz poszkodowanego. Mogą mieć formę pieniężną lub inną (przekazania jakichś dóbr ruchomych lub nieruchomych – np. tych zagrabionych przez skazanego drugiej stronie). To jednak warujemy że główszczyzna i nawiązka adekwatne być muszą do wagi czynu. A to jeszcze postanawiamy, że osoba godząca w dobra innej musi zapłacić stosowną nawiązkę lub główszczyznę, sędzia kary tej pominąć nie może. Główszczyzna za zabicie szlachcica (niezależnie od tego, jakiego jest obywatelstwa) ma wysokość 24 000 DPL, mieszczanina i duchownego: 12 000 DPL, chłopa: 1000 DPL. Główszczyzna w wypadku szlachcica i mieszczanina wypłacana jest rodzinie, duchownego: kościołowi, w wypadku chłopa zaś połowa główszczyzny przysługuje rodzinie, połowa zaś panu zabitego. Nawiązka za rany ma zaś stanowić procent główszczyzny, adekwatny do tego, w jakim stopniu uszkodzone zostało ciało danej osoby. Główszczyzna lub nawiązka winna być zapłacona najdalej w miesiąc po wyroku.
X.
Odszczekanie: jest to kara zasądzana wobec osób, które dopuściły się kłamstwa, pomówienia i tym podobnych czynów. Skazany na odszczekanie musi wygłosić formułę „to, com powiedział, zełgałem jak pies”, a następnie wejść pod stół i zaszczekać.
XI.
A jeśli w jakimś czynie zabronionym podane są różne kary (np. grzywny i wieży górnej) sędzia może zasądzić tylko jedną z tych kar (za wyjątkiem główszczyzny i nawiązki) lub kilka z nich, a nawet naraz wszystkie.
XII.
A to postanawiamy, że po prawomocnym wyroku osoba poddana karze takiej jak wieża, banicja, infamia oraz śmierć ma zostać przez administratora dodana do grupy „skazańcy”, w jej podpisie zaś zostać ma umieszczona zbrodnia, którą popełniła i kara, której jest poddana. W wypadku wieży, banicji oraz infamii osoba na nią skazana usuwana jest z grupy skazańców oraz informacja o karze znika z jej podpisu, gdy kara się zakończy, ponadto banita zostaje zbanowany na czas trwania kary. W wypadku kary śmierci rzecz się ma tak samo, jak w wypadku banity, z tym, że po zakończeniu kary, tj. po uśmierceniu skazanego, podpis tej osoby nie jest oczyszczany z informacji o zbrodni.
CZĘŚĆ TRZECIA
CIĘŻKIE ZBRODNIE
I.
Zbrodnie ciężkie są to poważne przejawy łamania prawa, które powinny być karane z całą surowością. Lista ich, podana poniżej, zawiera wytyczne, którymi mają kierować się sędziowie nakładając kary.
II.
Rozbój na drodze oraz napad na dwór szlachecki, kamienicę mieszczańską lubo inszy pałac czy dom, należący do szlachcica, mieszczanina lub duchownego, w którym ktoś zginął karane jest gardłem. Ten sam czyn, jeśli ktoś lżej ranny został karany jest infamią, banicją lub do czterech tygodni wieży dolnej, w zależności od rozległości ran i liczby rannych osób oraz – za każdym razem – główszczyzną lub nawiązką. Ponadto sąd może ukarać sprawcę grzywną w wysokości do 50 000 DPL.
IV.
Umyślne zabójstwo szlachcica karane ma być gardłem i główszczyzną, sąd może także orzec przepadek mienia zabójcy.
V.
Nieumyślne zabójstwo szlachcica karane ma być karą do dwóch tygodni w wieży dolnej oraz główszczyzną.
IV.
Umyślne zabójstwo mieszczanina lub duchownego karane ma być infamią i główszczyzną, sąd może także orzec przepadek mienia zabójcy.
VI.
Nieumyślne zabójstwo mieszczanina lub duchownego karane ma być karą do tygodnia w wieży dolnej oraz główszczyzną.
VII
Umyślne zabójstwo chłopa karane ma być trzema dniami w wieży górnej i główszczyzną, sąd może także orzec grzywnę.
VIII.
Nieumyślne zabójstwo chłopa karane ma być główszczyzną.
IX.
Okaleczenia wszelkie karane być mają nawiązką.
X.
Porwanie wbrew woli karane ma być infamią lub banicją.
XI.
Fałszowanie monety ma być karane gardłem.
XVII.
Inne przestępstwa skarbowe, tj. niepoprawne rozliczenia w ramach szkatuł, posiadanie błędów w ramach składu majątku (np. niewystarczającej liczby chałup chłopskich), zaleganie z płatnością nałożonego przez sejm podatku itp. karane mają być maksymalnie dwoma tygodniami wieży górnej oraz grzywną. Należy także po rozprawie dokonać stosownej korekty w księgach ziemskich czy szkatule szlachcica, jeśli jest taka konieczność.
XII.
Kradzież (w tym kradzież dóbr intelektualnych, tj. plagiat) w zależności od rozmiaru karana może być gardłem, banicją, maksymalnie dwoma tygodniami wieży górnej lub dolnej albo grzywną. Zawsze stosuje się też nawiązkę.
XIII.
Niestawienie się na pospolitym ruszeniu karane ma być konfiskatą majątku, z którego do 10% wartości sąd może przekazać delatorowi, tj. osobie zgłaszającej to przestępstwo.
XIV.
Fałszywe podawanie się za szlachcica karane ma być konfiskatą majątku, z którego do 10% wartości sąd może przekazać delatorowi, tj. osobie zgłaszającej to przestępstwo oraz karą do 10 dni wieży dolnej. W wypadku, gdy proces o naganę szlachectwa wytoczono przeciw osobie nieaktywnej, stosuje się tylko orzeczenia o utracie szlachectwa, majątek zaś przechodzi na spadkobierców.
XV.
Podszywanie się pod inne osoby karane być ma karą do tygodnia wieży górnej. Jeśliby zaś przywłaszczenie sobie innej tożsamości miało miejsce za pośrednictwem
kloningu, czyli posiadania więcej niż jednego konta jednocześnie, ma być karane karą do dwóch miesięcy wieży dolnej lub infamią.
XVI.
Obraza majestatu karana ma być banicją, maksymalnie miesiącem wieży dolnej lub górnej lub grzywną.
XVII.
Zdrada stanu karana ma być gardłem oraz konfiskatą majątku.
XVIII.
Nadużycia wszelakie, tj. pozyskiwanie korzyści płynących z posiadanych stanowisk/godności dla własnego majątku lub interesu, w tym także przestępstwa sądowe, jak stronniczość sędziego karane mają być maksymalnie dwoma tygodniami wieży górnej lub dolnej albo grzywną.
XIX.
Gwałt karany ma być gardłem.
XX.
Uchylanie się od kary tj. niezapłacenie jej w terminie, niestawienie się do odbycia kary w wieży lub złamanie reguł tejże ma być karane z urzędu – o czym woźny zapis w księgach czyni – podwojeniem wymiaru kary. Jeśliby zaś i to nie pomogło, woźny sam ma złożyć wobec osoby takiej protestację, winny ma zaś być skazany na banicję podczas rozprawy. A jeśliby ktoś uchylał się od banicji (tj. przebywał na terenie kraju mimo statusu banity), ma być bez sądu na śmierć wydany zabić go może bez każda osoba, która go na terenie kraju obaczy bez konsekwencji. A jeśliby osoba skazana na śmierć uchylała się od tej kary, ma być na niej przy najbliższej okazji przeprowadzona kara śmierci okrutniejsza od tej pierwotnie zasądzonej.
XXI.
W wypadku zbrodni ciężkich król ma prawo okazać łaskę, tj. zmniejszyć wymiar zasądzonej kary lub zamienić ją na łagodniejszą, jeśli on sam lub brać szlachecka uzna, że wyrok niesprawiedliwy jest. To jednak sobie warujemy, iże osoba królewska nie może w ten sposób ułatwiać życia bandytom i odwodzić ich od zasłużonej kary poniesienia, tzn. kpić z prawa jawnie nie może, wymiary kar nieadekwatne do popełnionych czynów orzekając. W tym wypadku szlachta konfederację zwołać ma prawo.
XXII.
A jeśliby kto dopuścił się recydywy w zbrodniach ciężkich, tedy karany ma być srożej. Do kary, którą otrzyma doliczone być może do tygodnia wieży górnej. Jeśli recydywistą będzie osoba skazana na śmierć, tedy ścinana jest dopiero po odsiedzeniu wyroku w wieży.
CZĘŚĆ PIĄTA
ZBRODNIE LEKKIE
I.
Zbrodnie lekkie są to mniej poważne przejawy łamania prawa oraz obyczajów, które powinny być karane łagodniej niż ciężkie. Lista ich, podana poniżej, zawiera wytyczne, którymi mają kierować się sędziowie nakładając kary.
II.
Pomówienie jest to mówienie nieprawdy o innej osobie. W wypadku tego czynu sąd zasądzić musi karę odszczekania, może także zarządzić nawiązkę.
III.
Oszustwo jest to podstępne doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym majątkiem lub do podjęcia niekorzystnego dla siebie działania. W wypadku oszustwa sąd musi zarządzić karę odszczekania oraz musi zarządzić nawiązkę.
IV.
Nakłanianie do łamania prawa jest to próba wpłynięcia na kogoś, by dokonał jakiegoś czynu wbrew prawu. Karą za ten czyn jest grzywna w wysokości do 1000 DPL. Jeśli jednak podjudzona do czynu zabronionego osoba czyn ten wykona, to osoba nakłaniająca odpowiada wraz z przestępcą, tak, jakby oboje byli sprawcami czynu.
V.
Spam jest to wstawianie na forum treści niezwiązanych z jego tematem lub wstawianie kilkakrotne tej samej treści lub częste publikowanie treści w ten sposób, iż utrudnia ono korzystanie z forum a pożytek z tego jest żaden lub niewielki, czy też inne, podobne działanie, która na celu ma zwiększenie liczby postów danego użytkownika. Karą za spam jest grzywna. W sytuacjach wyjątkowych i tylko wobec osób, niebędących w trakcie popełniania czynu szlachcicem lub mieszczaninem, sąd orzec może banicję.
VI.
Wtargnięcie: tj. sytuacje, gdy winny znalazł się w miejscu, w którym nie miał się prawa znaleźć, w tym także sytuacje, gdy ktoś zabiera głos w dziale czy temacie do tego nie przeznaczonym (tj. np. nie mając do tego prawa zabiera głos na sejmie). Osoba dopuszczająca się tego czynu podlega karze grzywny, może także zostać wobec niej zarządzona nawiązka na korzyść osoby przez wtargnięcie poszkodowanej.
VII.
Mowy ojczystej kalanie tj. rażące i uporczywe popełnianie błędów językowych karane ma być grzywną.
VIII.
Rzucanie klątw w tym także rażące i niewytłumaczalne względami fabularnymi przeklinanie karane ma być grzywną.
IX.
A to jeszcze sobie warujemy, iż osoba
łotrostwo uprawiająca, tj. co najmniej trzykrotnie za czyn przedstawiony w tej części konstytucji karana, przy czwartym razie popełnienia zbrodni lekkiej karana ma być surowiej, tj. na co najmniej trzy dni do wieży dolnej wtrącona ma być.
X.
Uchylanie się od kary tj. niezapłacenie jej w terminie lub złamanie reguł tejże ma być karane z urzędu – o czym woźny zapis w księgach czyni – powiększeniem o połowę wymiaru kary. Jeśliby zaś i to nie pomogło, woźny sam ma złożyć wobec osoby takiej protestację, winny ma zaś być skazany na maksymalnie miesiąc wieży górnej podczas rozprawy. A jeśliby ktoś uchylał się od wieży, ma być siłą tam przez pachołków zaprowadzony i do wieży dolnej wtrącony. A jeśli i to by nie pomogło, na banicję skazany być może, takoż, jak ma to miejsce w wypadku zbrodni ciężkich.
CZĘŚĆ SZÓSTA
ZAKOŃCZENIE
I.
Konstytucję tę Seym Walny wpierw uchwali, a pieczęć królewska mocy jej nada.
Król Polski a Wielki Xiążę Litewski
/—/ Beata Adrianna Zep
Królowa Polska a Wielka Xiężna Litewska
/—/ Sebastian xiążę von Tauer
Kanclerz Wielki
/—/ Samuel xiążę Radziwiłł
Hetman Wielki
/—/ Maurycy Orański
Podskarbi Wielki
/—/ Wilhelm Orański
Podkanclerzy Wielki
/—/ Aleksander Trzaska-Chojnacki
Cześnik mazowiecki
/—/ Michał Jerzy Potocki
Cześnik podolski
/—/ Józef Wilhelm Potocki
Wojski bracławski
