Dysputa II — mikroświat a kwestie etyczne

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Szanowni Państwo,

Przedstawiam temat drugiej dysputy.
Uważam, że pomimo, iż mikronauci są w pewnym sensie jak aktorzy w teatrze mikroświata, ich także obowiązują normy etyczne, jako że żyjemy w pewnej społeczności. Tym się odróżniamy właśnie od np. uniwersum literatury czy teatru. W tym stwierdzeniu, jak mniemam, jestem bliski zdaniu prof. Andrzeja Swarzewskiego. Czy zgadzają się Szanowni Państwo z moim zdaniem w tej sprawie?

Przy okazji polecam wykład prof. Andrzeja Swarzewskiego: http://spolecznosc.bialenia.org.pl/show ... p?tid=1363

[Apolinary Montserrat]

Chciałoby się powiedzieć, ze największy problem z etyką polega na tym, że każdy ma swoją... Mikroświat nie ma wzorców etycznych tak stricte przez niego wytworzonych, nie ma myślicieli przywoływanych przez wieki jak realni etycy, więc siłą rzeczy czerpie z tego co zostało stworzone w świecie realnym. Emanacja nie wyzbędzie się tego co ludzkie, więc nie porzuci tego co moralne (pomijam tutaj celowe działanie i tworzenie ciemnych charakterów).

Można się zastanawiać nad poziomem moralności w sieci, mnie jednak najbardziej zastanawia to jak łatwo ludziom w mikroświecie wyłączyć w sobie zachowania etyczne, sprawiedliwe, uczciwe. Co na to wpływa?

[Ametyst Faradobus]

Parafrazując pewnego dziada od Berezy (i honorowego doktora realowego odpowiednika miejsca, w którym obradujemy): etyka to jest jak dupa - każdy ma swoją.

[Cillian]

Wpływa na to na pewno fakt, że odbiegamy od reala do mikro by uciekać od granic, które świat realny tworzą i nas stopują. Granic wyobraźni w Mikro nie ma, logiki też. Wielu obala też granice etyki i moralności, i czy jest coś w tym złego? Jak ktoś chcę to kto mu zabroni. A jak ktoś nie chcę na to patrzeć, to klika strzałeczkę w bok i wraca do wcześniejszej strony.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Wiadomo, ludzie wyznają różne systemy etyczne.
Mimo wszystko jednak raczej większość osób z naszego kręgu kulturowego wyznaje pewne uniwersalne wartości.

Co do różnic między literaturą a mikroświatem, jest istotna kwestia w postaci tego, że w mikroświecie spotykają się realne osoby i należy postępować z nimi etycznie. Dlatego, moim zdaniem, kreowanie czarnego charakteru, co jest najzupełniej dozwolone w fikcyjnej literaturze, nie powinno być dozwolone w mikroświecie. Co Szanowni Państwo o tym sądzą?

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Cóż to jest etyka, pytają ludzie, nieświadomie parafrazując pewnego prefekta. Kwestie metaetyczne można rozważać długo, pozostawiam to specjalistom. W życiu codziennym jednak stawianie etyki w wątpliwość jest standardowym działaniem starych sofistów, czujących dobrze, że postępują wbrew zasadom etycznym. Bez względu na pochodzenie zasad etycznych (od Boga, z natury ludzkiej, z umowy społecznej), są one generalnie zrozumiałe dla wszystkich. Np. można na tysiąc sposobów udowadniać, że złamanie umowy nie jest czymś złym, a jednak wszyscy wiemy, że jest to działanie nieetyczne.

Każdy człowiek stoi przed wyborem, czy kierować się głosem swojego daimoniona, czy nie. Jeśli postąpi wbrew niemu, zarówno on, jak i wszyscy inni będą widzieć, że postąpił nieetycznie. Żadne intelektualne wykręty tego nie zmienią.

Dlatego, moim zdaniem, kreowanie czarnego charakteru, co jest najzupełniej dozwolone w fikcyjnej literaturze, nie powinno być dozwolone w mikroświecie. Co Szanowni Państwo o tym sądzą?

Czarne charaktery były, są i będą. To raczej nie tyle kwestia kreowania postaci, co rzeczywistego bycia czarnym charakterem. Po dłuższym okresie działalności w mikroświecie wychodzi, jaki kto jest naprawdę.

[Borys von Targersdorf]

... Dlatego, moim zdaniem, kreowanie czarnego charakteru, co jest najzupełniej dozwolone w fikcyjnej literaturze, nie powinno być dozwolone w mikroświecie. Co Szanowni Państwo o tym sądzą?

Każdy kijek ma dwa końce.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Dlatego, moim zdaniem, kreowanie czarnego charakteru, co jest najzupełniej dozwolone w fikcyjnej literaturze, nie powinno być dozwolone w mikroświecie. Co Szanowni Państwo o tym sądzą?

Czarne charaktery były, są i będą. To raczej nie tyle kwestia kreowania postaci, co rzeczywistego bycia czarnym charakterem. Po dłuższym okresie działalności w mikroświecie wychodzi, jaki kto jest naprawdę.

Miałem na myśli celowe takowych kreowanie. Czyli nie godzi się raczej, żeby mieszkaniec celowo na przykład doprowadzał do destabilizacji infrastruktury informatycznej państwa, umotywowując to tym, że gra w mikroświecie czarny charakter. Z drugiej strony, jak się zastanowię, to może i kreowanie czarnych charakterów w celach narracyjnych, nie musi być złe? Tylko właśnie — pytanie czy wówczas może być nieuprzejmy wobec innych?

[Andrzej Płatonowicz Ordyński]

Chyba bardzo rzadko się zdarza, że ktoś robi rzeczy naprawdę złe (a nie tylko narracyjnie udaje Gargamela) z tego powodu, że postanowił być czarnym charakterem. Raczej takie poważne przewiny biorą się z rzeczywistych emocji.

[Ametyst Faradobus]

Niespecjalnie widzę sens robienia rzeczy złych w jakiejś zabawie. Fajnie by było gdyby w ten sposób realizowali się wszyscy złoczyńcy zamiast robić to w realu.