Sala Grunwaldzka
Tutaj będą prezentowane eksponaty z 1 połowy XV w.
Sala Grunwaldzka
Posty: 14
• Strona 1 z 2 • 1, 2
Sala GrunwaldzkaSala Grunwaldzka Tutaj będą prezentowane eksponaty z 1 połowy XV w.
Re: Sala GrunwaldzkaZmiany w wojsku po zawarciu unii z Litwą W 1 połowie XV w. w wojskach Europejskich znacznie wzrosła funkcja piechoty. W Polsce jednak zmiany te nie zachodzą tak szybko, a podstawę armii nadal stanowiła ciężka konnica. Piechota występowała w niewystarczającej liczbie i była źle zorganizowana. Połączenie Korony z Litwą spowodowało jednak, że współdziałanie z liczna jazdą lekką* dość skutecznie braki piechoty. Mimo niskiej skuteczności, wzrosło znaczenie artylerii, dotąd stosowanej głównie podczas oblężeń. Zaczęto stosować tabory odgrywające w bitwach rolę śródszańca. Służył często za punkt oporu dla środka szyku lub jednego ze skrzydeł. Wozy w czasie postoju tworzyły czworobok taborowy. W wojnach rozwinął się typ bitwy obronno-zaczepny. Piesi kusznicy (z powodu zmian w uzbrojeniu znacznie zmalało znaczenie łuku, który był skuteczny już jedynie przeciwko lżejszej jeździe wschodniej) i strzelcy bronili się na pozycjach obronnych z wykorzystaniem przeszkód naturalnych i umocnień inżynieryjnych. Zazwyczaj wspierała ich artyleria. Piechota uzbrojona w zaostrzone koły stwarzała przeszkodę nie do pokonania dla ciężkiej jazdy. Gdy jazda rycerska przeciwnika wyczerpana bezskutecznymi atakami straciła swój impet, następowało przeciwnatarcie trzymanej w odwodzie własnej jazdy rycerskiej. Wojska polsko-litewskie rozstrzygały bitwę raczej w sposób zaczepny. Wykorzystywano uderzenia czołowe jazdy ciężkiej, a jazda lekka działała w pasie przesłaniania, a potem uderzała na skrzydła i tyły przeciwnika. Nie zmienił się niekorzystny i powolny sposób przemieszczania się wojsk, czego dobrym przykładem była bitwa pod Grunwaldem, gdzie piechota "nie zdążyła" dotrzeć na pole walki, więc walczyła tylko jazda. 1400- 1410 1400- 1410 (Ciekawe przedstawienie zbroi kobiecej) 1400- 1425 1400- 1410 Wszystkie ilustracje Francuskie. Lekka jazda*- w średniowieczu określenie "lekka" oznaczało "bez zbroi płytowej", lekka jazda stosowała kolczugi, hełmy, kolcze rękawice, zamiast kopii- rohatyny.
Re: Sala GrunwaldzkaMity bitwy pod Grunwaldem Wokół zwycięstwa pod Grunwaldem urosło wiele mitów, przypuszczeń i teorii błędnych, całkowicie niezwiązanych z ową potyczką, poniżej postaram się je obalić (temat będzie rozwijany): - Wróg w białym płaszczu- w armii krzyżackiej walczącej pod Grunwaldem było jedynie ok. 200 rycerzy- zakonników, resztę stanowili Prusacy, - "... mimo, że było nas mniej..."- wielu osobom mylą się wojny, samych Polaków było więcej, niż Krzyżaków, a pamiętać należy, żę wspomagali nas jeszcze Litwini i Tatarzy, -Wielki Mistrz ginie z chłopskiej ręki- bzdura, pod Grunwaldem niemalże nie było piechoty, tym bardziej chłopskiej piechoty, - Dzicy Litwini w skórach- lekka jazda oznacza kolcza + hełm, nie skóry, - Ogromne miecze dwuręczne- miecze dwuręczne wymyślono na przełomie XV i XVI w., ważyły od 3 do (ale to już absolutne maksimum) 5 kg, więc można było spokojnie je podnieść w jednej ręce, - Wilcze doły- nikt do końca nie wiedział, gdzie odbędzie się bitwa, a armie wkroczyły do walki praktycznie z marszu, więc nikt nie miał czasu przygotowywać żadnych pułapek, - Wyższość uzbrojenia Krzyżackiego- w tym czasie nie było żadnego umundurowania, każdy walczył w tym na co było go stać, a Polskie uzbrojenie w niczym poza modą nie ustępowało Krzyżackiemu. Jedyną przewagą technologiczną Niemców były bombardy (działa), które i tak się nie przydały, bo Polska szarża zmieściła się między wystrzałami. - Bohaterski król- to von Jungingen postępował pod Grunwaldem honorowo, król Polski nie wykazał się rycerskością. - "Naciągnął kuszę bez kołowrotka..."- to z "Krzyżaków" H. Sienkiewicza, i to akurat prawda, ponieważ nie wymyślono wtedy jeszcze kołowrotków, a stosowano prostsze naciągi. Naciągnięcie kuszy bez żadnego "wspomagacza" jest niemożliwe (chyba, że nie mówimy o kuszy, a o łuku krzyżowym, o prawie identycznym wyglądzie): nawet, jeśli kusza ma słaby naciąg, to opis ewidentnie wskazuje na niezwykłą szybkość wystrzału, co wiązałoby się z wyciągnięciem minimum 100 kg na jedną rękę, przy lepszej kuszy 200 kg, a przy kołowrotkowej nawet 400 kg- nie ma i nie było tak silnych ludzi. W ogóle na dzieła Sienkiewicza nie należy patrzeć (tak jak robi większość), jako na źródła historyczne, ponieważ autor jak sam określił pisał je ku pokrzepieniu serc. - Obraz J. Matejki jako źródło historyczne- dzieło to przedstawienie symboliczne, nie ma nic wspólnego z bitwą, nie pojawia się na nim nic (za wyjątkiem chorągwi) pochodzącego z okresu Grunwaldzkiego. - Polacy z orłem na piersiach- w tym czasie nie było regularnego wojska, rycerstwo posługiwało się znakami herbowymi, a wielu z nich nie poczuwało się do żadnej narodowości, państwo jednoczył władca i ziemia, nie ludność zamieszkała. Wojska ruskie XIV/XV w.- tak wyglądali najlepiej uzbrojeni Litwini pod Grunwaldem
Re: Sala GrunwaldzkaWielkie Bascinety Był to rodzaj hełmów powstałych z prostszych i lżejszych bascinetów (basinetów), które opisane będą później. Wielka odmiana basinetu najpopularniejsza była w Francji w latach 20 i 30 XV w. Hełmy te zapoczątkowały przejście od prostych form od rozbudowanych takich jak np.: armety. Lata 1400- 1410: Basinet Wenecki z Brescii ok. 1400 r. Basinet Wenecki ok. 1400 r. Jest to jedyny dzwon wielkiego basinetu z jednego kawałka stali, zasłona typu psi pysk. Basinet Francuski z Paryża ok. 1400 r. Basinet Francuski z Paryża ok. 1400 r. Francuski z Paryża ok. 1400 r. Francuski z Dijon ok. 1400 r. Lata 1410- 1420: Basinet Włoski ok. 1415 r. Lata 1420- 1440: Basinet Włoski ok. 1430 r. Lata 1440- 1460: Basinet Francuski z Kordofanu w Sudanie wczesne lata 50 Dostarczony przez Jacques Cœur`a królowi Karolowi VII, a następnie przesłany kalifowi Egiptu co tłumaczy miejsce znalezienia. Basinet Austriacki z Innsbrucka 1450- 1460 r. Wykonany przez Konrada Treytz`a. Basinet Włoski Fredericka I ok. 1450 r. __________________________________________________________________________________________________ __________________________________________________________________________________________________ Rekonstrukcje Wielkich Basinetów z początków XV w.:
Re: Sala GrunwaldzkaHełm Bicoque Bardzo mało znany hełm, którego pierwsze przykłady zaczęły się pojawiać od lat 40 XV w., był "brakującym ogniwem" między wielkimi basinetami, a armetami (posiada już na przykład oddzielne osłony na policzki). Pozostał w użyciu przez cały XVI w., kiedy to służył jako uzbrojenie pojedynkowe. Hełm Niemiecki ok. 1440 r.
Re: Sala GrunwaldzkaArmet z Churburga Jeden z najniezwyklejszych hełmów zachowanych do współczesnych czasów, zaskakująca tu nie jest jego forma (bardzo popularna w 2 połowie XV w.), ale lata wykonania (ok. 1425- 1430), co czyni go pierwszym znanym hełmem tego typu. Informacje na temat tego hełmu są jednak (pomimo bardzo dobrego stanu zachowania) niepełne z powodu brakującej zasłony, którą jego właściciel najprawdopodobniej odpiął (np.: by użyć jej w innym hełmie), lub zgubił. ____________________________________________________________________________________________________ Teorie na temat wyglądu brakującej zasłony: Rekonstrukcja tego hełmu wraz z wymoszczeniem, kolczą kryzą i zasłoną:
Re: Sala GrunwaldzkaRękawice pod Grunwaldem W okresie grunwaldzkim (1380- 1420) istniały 3 zasadnicze rodzaje rękawic ochronnych: 1. Rękawice kolcze, mitynki i palczaste: Najtańsze i najprostsze, najczęściej nie zapewniały skutecznej ochrony przed ciosami. Składały się z pikowanej części materiałowej (lub materiałowo skórzanej) i wierzchniej warstwy z plecionki kolczej. Przykłady rekonstrukcji rękawic kolczych: 2. Rękawice segmentowe, zbrojnikowe Rękawice segmentowe składały się ze stalowych tarczek przynitowywanych do części skórzanej znajdującej się na pikowanym wytłumieniu. Przykłady rękawic segmentowych: Przykłady rekonstrukcji rękawic segmentowych: Visby Visby o kształcie klepsydrowym 3. Rękawice klepsydrowe Rękawice o charakterystycznym kształcie klepsydry. Rękawica składała się z płaty metalu okrywających śródręcze i nadgarstek, tarczek okrywających palce, oraz materiałowego wytłumienia. Przykłady rękawic klepsydrowych: Rekonstrukcja rękawic klepsydrowych:
Re: Sala GrunwaldzkaOd rękawic klepsydrowych do folgowych Rękawica klepsydrowa Rękawice folgowe ____________________________________________________________________________________________________ Rękawice klepsydrowe zapewniały palcom dużą swobodę i mobilność, jednak nie wystarczały do ich obrony. By zapewnić dłoni lepszą ochronę zaczęto stosować tarczki przywiązywane do rękawic: Przykład tarczek lata 50 XV w. Było to jednak rozwiązanie dość niewygodne, a dodatkową blaszkę łatwo można było stracić. Kolejnym stopniem ewolucji było wydłużenie zasadniczej części rękawicy: By uniknąć zbytniego usztywnienia dłoni zaczęto dzielić wydłużony fragment na segmenty. Powstała wczesna forma rękawicy folgowej podzielona jeszcze na palce: Ostatnim etapem było usunięcie nieprzydatnych już oddzielnych osłon palców.
Re: Sala GrunwaldzkaZbroja z Chalkis- początek XV w.
Ten pancerz został odrestaurowany i zmontowane w swojej obecnej formie w około roku 1920. Składa się głównie z fragmentów zbroi w ruin weneckiej twierdzy w Chalkis (Khalkis) na greckiej wyspie Eubea (Evvoia) , Twierdza, wschodni przyczółek rozległego morskiego imperium weneckiego, został zdobyty i zniszczony przez tureckie siły w 1470 roku. Składanie zbroi nadzorował Bashford Dean (1867- 1928), jego celem było odtworzyć jak najdokładniej uzbrojenie z ok.1400 roku. W skład zbroi wchodzą między innymi: - basinet z zasłoną typu psi pysk - kolczuga - brygantyna (stalowo- materiałowa osłona korpusu) - rękawice klepsydrowe - bigwany i nagolenniki (pełna osłona nóg)
Re: Sala GrunwaldzkaUzbrojenie z Mediolanu 1430 r. (Część pierwsza) Basinet z zasłoną typu psi pysk:
Posty: 14
• Strona 1 z 2 • 1, 2
Kto przegląda forumUżytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość |
||