Artyleria

Artyleria

Postprzez Jerzy Iwo Radziwiłł » 08 gru 2010, 18:14

Pierwsze rodzaje broni palnej były bardzo prymitywne. Składała się na nią metalowa lufa (rura zamknięta z jednej strony), w jej tylniej części w pobliżu wspomianego zamknięcia był umieszczony otwór zwany zapłonowym. Do środka lufu wsypywano przez otwór wlotowy pewną ilość prochu, czyli ładunek który ubijano. Potem umieszczano w lufie pocisk początkowo kamienny, potem żelazny. Pierwsze pociski miały kształt sferyczny, dlatego do dzisiaj o pocisku mówimy "kula". Po osadzeniu pocisku w lufie broń była gotowa do strzału. Czynność przygotowania broni do strzału eymagała ubijania poszczególnych komponentów w lufie tak by szczelnie wypełniały jej wnętrze, dlatego czynność tą nazywamy nabijaniem broni.

Działo używane od XV do XVII wieku.

Kule armarnie.

Działo z XVI wieku.

generał lejtnant Adam Brzezina Winiarski



 

Re: Artyleria

Postprzez Jerzy Iwo Radziwiłł » 08 gru 2010, 18:21

Obrazek
"Kolubryna" Najcięższa armata z czasów "Potopu Szweckiego"

generał lejtnant Adam Brzezina Winiarski



 

Re: Artyleria

Postprzez Jerzy Iwo Radziwiłł » 08 gru 2010, 18:27

Moździerz - rodzaj prostego działa strzelającego stromotorowo. W większości, z wyjątkiem największych rodzajów, nie stosuje się oporopowrotnika. Ponieważ rolę ciężkich moździerzy oblężniczych przejęło lotnictwo, obecnie często definiuje się moździerz jako działo nie mające oporopowrotnika. Bywa także utożsamiany z moździerzem piechoty, nazywanym moździerzem właściwym. W starszej literaturze można spotkać nazwę miotacz lub miotacz min.

Historia

W XIV wieku bombardy dużego kalibru o krótkiej lufie (1,5 - 2 kalibrów) zaczęto nazywać moździerzami. Posiadały łoża klocowe i stały kąt podniesienia lufy 60-80. W XV wieku zastosowano lufy z czopami i kliny do zmiany kąta podniesienia lufy (moździerz wiszący). Pierwsze moździerze posiadały znaczny kaliber (do 880 mm). Pod koniec XVII wieku znormalizowano kalibry, oraz wprowadzono śrubowy mechanizm podniesienia lufy. Moździerze tej budowy dotrwały do połowy XIX wieku, a używane były jeszcze w czasie I wojny światowej. W połowie XIX wieku wprowadzono ładowanie od tyłu i lufy gwintowane przekształcając je stopniowo w moździerz oblężniczy. Moździerze oblężnicze po II wojnie światowej zostały wyparte przez lotnictwo.

Obrazek
Bombarda orginalna krzyżacka z początku XV w.

major dyplomowany Kacper Denhoff



 

Re: Artyleria

Postprzez Henryk Horoch » 28 cze 2011, 15:41

Lufa działa regimentowego 3 - funtowego polowego
Lufa tego działa została odlana w Warszawie przy ulicy Podwale przez Jana Ehrenfrieda Dietricha i ofiarowana Rzeczypospolitej przez Księstwo Kurlandii i Semigalii ku uczczeniu konstytucji 3 maja.

Obrazek

Lufa odlana ze spiżu, która na płaszczyźnie wylotowej ma napis JOHN[ANNES] EHRENFREID DIETRICHFUDIT ME WARSAVIAE (Jan Ehrenfried Dietrich wykonał mnie w Warszawie). Na części wylotowej umieszczona tarcza z kolejnym napisem po łacinie: MARTI REIPUBLICAE POLONAE OB. RESTAURATA IURA UNIVERSISTATUS CIVICIAES HEC BELLICUM PIE SACRAT ORDO CIVICUS CURONIAE ATQUE SEMIGALLIAE DUCATUUM 1791. ( w dowolnym tłumaczeniu napis mówi o przekazaniu armaty przez obywateli Kurlandii i Semigali z okazji ustanowienia konstytucji w roku 1791). Nad tarczą z tymże napisem umieszczona corona muralis, która w starożytnym Rzymie przyznawana była żołnierzowi, który pierwszy wdarł się na mury obleganego miasta, a w późniejszym okresie (średniowieczu) koronę do heraldyki włączyły miasta. Na pierścieniu umieszczonym przy delfinach wybita cyfra No 117, poniżej z kolej na prawym czopie wybita waga 3.C: 75 ½ F (3 cetnary 75,5 funta). Po niżej delfinów na pierścieniu umieszczony napis po łacinie : Regnate Stanilao Augusto. Na części dennej lufy umieszczony herb Rzeczypospolitej na plaudamecie (królewski płaszcz) pod królewską koroną. Herb czwór dzielny przemiennie w polach przedstawiający herb Polski i Litwy. W polu sercowym ( środek herbu) umieszczony herb króla "Ciołek". Cały herb otoczony wieńcem laurowym oraz łańcuchem z zawieszonym na nim Orderem Orła Białego. Nad koroną wybita punca (znak) AW (Arsenał Warszawski i umieszczony napis w otoku ARTYLLERYI KORONNEY.
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch



Avatar użytkownika
Zmarły
 
Posty: 2325
Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
Medale: 11
Order Orła Białego (1) Order Virtuti Militari II (1) Order Virtuti Militari III (1)
Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1) Krzyż Monarchii I (1)
Krzyż Monarchii II (1) Medal Wojska (1) Medal za Długoletnią Służbę I (1)
Medal za Długoletnią Służbę II (1) Medal z Długoletnią Służbę III (1)

Re: Artyleria

Postprzez Henryk Horoch » 04 paź 2011, 16:45

Armata Polowa 70 mm

Obrazek
Armata pułkowa, ładowano odtylcowo. Była na wyposażeniu Wojsk Rzeczpospolitej.
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch



Avatar użytkownika
Zmarły
 
Posty: 2325
Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
Medale: 11
Order Orła Białego (1) Order Virtuti Militari II (1) Order Virtuti Militari III (1)
Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1) Krzyż Monarchii I (1)
Krzyż Monarchii II (1) Medal Wojska (1) Medal za Długoletnią Służbę I (1)
Medal za Długoletnią Służbę II (1) Medal z Długoletnią Służbę III (1)

Re: Artyleria

Postprzez Henryk Horoch » 04 paź 2011, 16:48

Uzbrojenie Rakietników

Pierwsze pociski, w postaci wystrzeliwanych z łuków strzał zaopatrzonych w ładunki zapalające, pojawiły się kilkaset lat przed naszą erą. Była to broń przeznaczona do niszczenia celów na znaczne odległości, podpalania budynków itp. Tego typu strzały były prekursorem pocisków rakietowych, chociaż same, ze względu na brak własnego napędu nimi nie były.
Według niektórych podań, proch czarny i prymitywne rakiety miały być znane na Bliskim i Dalekim Wschodzie już w starożytności, niemniej brak jest potwierdzenia tego. Przyjmuje się, że proch został wynaleziony w Chinach w IX wieku, tam też po raz pierwszy był stosowany, początkowo do sztucznych ogni, a później także do celów bojowych. Pierwsze wzmianki o dzidach z przytwierdzonymi silnikami rakietowymi pochodzą z chińskich manuskryptów z 1130. Dzida taka miała większy zasięg lotu, a po upadku mogła wzniecić pożar. Później dzidę zastąpiła żerdź stabilizująca lot pocisku, przymocowana do silnika rakietowego. Pierwsze zanotowane użycie bojowe rakiet nastąpiło przeciw Mongołom w 1232. Po wykradzeniu Chińczykom technologii produkcji prochu przez Mongołów, tajemnica budowy pocisków rakietowych rozprzestrzeniła się wraz z ordami na zachód kontynentu azjatyckiego, przez kraje arabskie w stronę Europy.
Pociski rakietowe znano w Europie już od XIII wieku. Ze względu na małą skuteczność, używano ich dość rzadko, bardziej do celów rozrywkowych w postaci sztucznych ogni, niż zastosowań militarnych. W nielicznych zastosowaniach wojskowych były on wystrzeliwane z łuków lub koszy. Rycerstwo polskie po raz pierwszy prawdopodobnie spotkało się z pociskami rakietowymi używanymi przez Mongołów podczas bitwy pod Legnicą w 1241 roku. Miały one postać latawców w kształcie smoków z doczepionymi rakietami, których celem było raczej wprowadzenie paniki w szeregi obrońców niż spowodowanie zniszczeń. Pod koniec średniowiecza, broń rakietowa w Europie została na kilkaset lat wyparta przez celniejszą i skuteczniejszą broń palną, aczkolwiek w dalszym ciągu prowadzono nad nią badania i rozważania teoretyczne. Do pionierów światowych badań nad pociskami rakietowymi w tym okresie należeli także Polacy: Walenty Sebisch oraz Kazimierz Siemienowicz, autor Wielkiej sztuki artylerii część pierwsza.

Obrazek
Rakiety (Burzące i Odłamkowe)


Obrazek
Łoże rakietnicze


Obrazek
Rakiety
(-) gen. płk. Henryk książę Horoch



Avatar użytkownika
Zmarły
 
Posty: 2325
Dołączył(a): 02 gru 2010, 17:03
Medale: 11
Order Orła Białego (1) Order Virtuti Militari II (1) Order Virtuti Militari III (1)
Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1) Krzyż Monarchii I (1)
Krzyż Monarchii II (1) Medal Wojska (1) Medal za Długoletnią Służbę I (1)
Medal za Długoletnią Służbę II (1) Medal z Długoletnią Służbę III (1)


kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowska

Powrót do Muzeum Wojska

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 1 gość