Nareszcie dotarłem do zamku
Najstarsza osada ludzka w Kiesi znajdowała się na wzgórzu Riekstu, gdzie plemię Vendów z bałtyckofińskiej grupy językowej
wzniosło drewniane grodziszcze (stąd niemiecka nazwa miasta- „Wenden”. 18-metrowej wysokości wzgórze z widocznymi
resztkami fortyfikacji można podziwiać w Parku Zamkowym w Kiesi. Gród znajdował się w pobliżu ważnego traktu wiodącego
z zachodu na wschód i dominował nad okolicą.
Niemieccy krzyżowcy z zakonu kawalerów mieczowych roku 1209, w pobliżu grodowego wzgórza, rozpoczęli budowę zamku
o nazwie Wenden Już w roku następnym zamek ten był przez trzy dni oblegany przez Estów. Gdy zamek został rozbudowany
i dobrze ufortyfikowany, służył jako siedziba Wielkich Mistrzów zakonu. Była to główna rezydencja inflanckiego mistrza
krajowego.
W centrum miasta rozplanowano rynek i wzniesiono dominujący nad otoczeniem kościół św. Jana, który powstał w latach
1281-1284. Miasto otoczone było kamiennymi murami, których fragmenty do dziś są widoczne przy ulicach Vaļņu i Palasta.
Miasto szybko się rozwijało, dzięki czemu w średniowieczu zostało przyjęte do Hanzy. Po sekularyzacji zakonu krzyżackiego,
w 1566 roku miasto zostało włączone do Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W roku 1577, podczas wojny inflanckiej, garnizon wysadził w powietrze część zamku, by zapobiec dostaniu się w ręce Iwana Groźnego.