Ostatnia wyprawa hetmana - werbunek

[Sebastian von Tauer]

W piątkowy poranek w porcie gdańskim gruchnęła wieść: oto pan hetman zbiera śmiałków, którzy chcieliby wraz z nim popłynąć w poszukiwaniu nowych ziem, na których można by założyć małą osadę.
Na ten cel przeznaczono prywatny galeon księcia Sebastiana, na którego pokładzie można się zaciągnąć do załogi.

Już od południa czekał tam osobiście książę wraz z pisarzem pokłądowym i gdy tylko jakiś śmiałek zjawił się przed ich obliczem, wpisywali go do załogi.

[Maurycy Orański]

Na rozkaz!

[Samuel Kazimierz I]

Do Gdańska przybył kilka dni temu wojewoda miński, by zakupić nowy pałac. Poszukiwania trwały, aż dzisiejszego dnia doszło do uszu podkanclerzego, że książe von Tauer szykuje się do jakiejś dalekiej wyprawy. Przez jednego ze służby wywiedział się, gdzie należy sie udać... no i przybył do portu gdańskiego. Nie trzeba było długo szukać, bo każdy drogę mu wskazywał.
-Witam, Mości Hetmanie! Chętnie bym się zabrał na ową wyprawę w dalekie strony.

[Karol von Tauer - Sienicki]

Zgłaszam się na wezwanie!

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Niemrawo było w tej Rzeczypospolitej marynarzowi Szablarczykowi, kiedy to ni żadna wojna nie grzmiała, ni sejmu nie sprawowano, a wszystko jeno trwało, trwało, byle tylko spocząć kiedy a przeminąć. Wszystkie rzeczy mają czas, a swym zamierzonym biegiem przemija wszystko pod słońcem.
Łuck ostawiwszy rządcom, pojechał pan Hubert do Gdańska, gdzie ujrzał właśnie hetmański galeon. Mieszczan i szlachty brukowej spytawszy, dowiedział się tyle, że wyprawa jaka się gotuje, a Książę Hetman szuka ochotników na tąż ekspedycję. Dużo nie myślał, jeno o zbawienie duszy dbając wstąpił na spowiedź do najbliższego kościoła, po czym z sumieniem już od zmaz wszech czystym przystąpił do pisarza, o wpis do załogi suplikując.

[Sebastian von Tauer]

Witam panów na pokładzie!
Poczekam do jutra na innych, a jeśli wiatry przychylne nam będą, pożeglujemy jutro w nieznane.

Teraz już chciałbym wyznaczyć funkcje na pokłądzie:
pan Hubert, jako marynarz, zostanie sternikiem. Prosiłbym go, by w czasie naszej wyprawy opisywał nasze morskie zmagania i same podróże morskie.
Pan Samuel z kolei zostanie anwigatorem - opracuje trasę, jaką mamy się udać do ciepłych krajów - może pod osadę będą dobre dawne ziemie La Palmy? a może wyznaczy nam inne miejsce docelowe?
Pana Maurycego mianuję dowódcą naszych oddziałów abordażowych i głównym kanonierem - proszę go o opisywanie potyczek, jakie przyjdzie nam toczyć.
Zaś pana Karola mianuję kwatermistrzem, on będzie dbać, by nam nie zabrakło prowiantu, a także jemu zostawiam opisy tego, jak ansza przyszła osada będzie się rozwijać, a także poszczególnych budynków, które staną w jej obszarze.

[Karol von Tauer - Sienicki]

Aj, aj Mości Hetmanie dziadku!

[Hubert Szablarczyk - Hrychowicz]

Załoga udała się do portowej tawerny. Pan Hubert jął żywo dysputować z panem Samuelem o trasie jaką obiorą, starając się doradzić co spokojniejsze wody. Kilka łyków okowity sprawiło, że poczęli rozgadywać się coraz to głośniej, na postronnych nie zważając, co dosłyszała grupka urzędujących tamże rybałtów. Postanowili dodać żeglarzom otuchy przed trudną wyprawą, zapieli przeto znaną i lubianą pieśń morza o podbojach starych Polaków:

[Samuel Kazimierz I]

Samuel wsłuchiwał się w słowa owych pieśni morskich, na chwilę się zamyślił...Gdzie dopłyną? Jak długo to potrwa? Jak sobie na statku poradzą?... Następnie do Mości Huberta rzekł:
-Wyruszymy drogą wzdłuż wybrzeża dawnej Nordii ku brzegom dawnej Francji a dalej ku Hiszpanii. Jeszcze muszę wyszukać jakies stare mapy owych terenów, by lepiej trasę poznać.
To rzekłszy, kolejny lyk okowity wypił.

[Karol von Tauer - Sienicki]

W takim razie wiem gdzie zapasy i jak uzupełniać, kamraci! - rzekł Karol von Tauer-Sienicki który rytmicznym krokiem wszedł do tejże karczmy i zasiadł przy sąsiednim stole. Rozłożył notatki i począł zaznaczać pewne punkty i zapisywać notatki gdzie najlepiej jest zadokować...