Szanowny Panie!

Rad jestem, że Pan się do nas zgłasza. Niestety obecnie nie prowadzimy kształcenia żaków ze względu na niedobór wykładowców. Jednakże zachęcam do współpracy! Jakimi dziedzinami by się Pan szczególnie zainteresował?

Waszmość Panie,
Ciekawy pomysł!

I nawet mamy tu już propozycje herbów.

Co do planów, to można by odświeżyć różne rzeczy, myśleliśmy z bratem o pewnych rzeczach, wprawdzie niekoniecznie wprost co do Wilna.

Można by pomyśleć, która propozycja podziału byłaby lepsza.

Dziękujemy za zaproszenie.

Tak że, Mospanowie, dobrze by było się wybrać na tę konferencję. Czy miałby ktoś jakieś tematy do zaproponowania?

Witam ponownie!
Cieszę się, że wracacie. Potrzeba skoncentrować siły i wznowić nasze działania.

Oo, ciekawa kwestia z tym Księciem-Kanclerzem.

Przybył także kanclerz wielki, podpierając się na lasce. Przemówił: — Cieszę się że takowy bal, a zwłaszcza koronację (wreszcie) udało się zorganizować. W tym ciężkim czasie dobrze, że ten bal spotkał się z pewnym zainteresowaniem i pokazał pewną aktywność. Choć nie dałem rady przybyć w trakcie bal...

Vivat Rex et Magnus Dux! Vivat Conradus! Vivat Res Publica! Vivat Polonia et Lithuania!

Prymas zwraca się do niego: Konradzie, pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Ja Cię koronuję na Króla Polski, Wielkiego Księcia Litewskiego, Księcia Ruskiego, Pruskiego, Mazowieckiego, Żmudzkiego, Kijowskiego, Wołyńskiego, Podolskiego, Podlaskiego, Inflanckiego, Smoleński...

Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Prymas otwiera złoty Ewangeliarz, a następnie przytacza fragment Ewangelii św. Jana. Po odczycie Monarcha klęka, a Prymas wkłada mu koronę na skronie i pyta: Konradzie, czy przyjmujesz tę koronę?