Rozliczenie z przeszłością czyli spowiedź starego grzesznika

[Sebastian von Tauer]

Jak bawimy się w cytaty, proszę bardzo, z Janowej ewangelii:

"W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał15. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: Weźcie to stąd, a z domu mego Ojca nie róbcie targowiska! Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie".

Nie wpadnijmy w pułapkę bycia miękką kluchą. Co innego wybaczyć, co innego wymierzyć karę i prawa dotrzymać, zapobiegać i czuwać.

Panie Michale, nadzwyczaj mętnie się waćpan tłumaczysz. W imię koleżeństwa czynisz waść ciągle działania, które Rzeczypospolitej szkodzą, na arenie międzynarodowej pośmiewisko z nas robią! Opieszałość pana w sprawie Potockiego miałem dawniej za przywarę charakteru. Dziś mam wrażenie, że to nie niedostatek woli działania, a zła wola jest po pana stronie. Po tym, co się działo, Potocki - i to ten realny - jest persona non grata w mikroświecie nie bez przyczyny. Nie bez przyczyny infamia na nim ciąży. Zrujnował kilka mikropaństw, na szwank je narażając. Proszę sobie przypomnieć jak za granicą pisano o nas! Ledwo reputację odbudowaliśmy, znów staliśmy się państwem poważnym, a pan co? Wiedząc, że kloner kolejną swą tożsamością znów dobiera się do tronu ojczyzny-matki pan nic nie robisz, jeszcze cicho jak trusia siedzisz, choć na discordowym kanale kancelarii wprost pisałem o podejrzeniach. Oj, miał pan niejedną okazję donieść administracji. I co? I nic. Bo ważniejsza dla pana koleżeństwo z Potockim. Dość z tym. W moich oczach skompromitował się pan ostatecznie, nie masz waść honoru.

[Joachim Cargalho]

To może jeszcze inny cytat:

J 8,44
Wy jesteście z waszego ojca, Diabła, i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczął, i nie stał mocno w prawdzie, ponieważ prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Choć zamknąć dyskusję można kolejnym:

J 10,1
Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem.

Będziecie pewnie prężyć muskuły i przekrzykiwać się wzajemnie o racje wobec postępowania. Wpuszczenie wilka do swego stada nigdy nie jest jednak dobrym rozwiązaniem. Wybranie czarnej, wśród owiec niczego nie przyniesie. Znacie potrzeby Rzeczypospolitej i wiecie jakie umiejętności musi posiadać Wasz Król. Kolejny Sejm na pewno dokona już roztropnego wyboru.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Istotnie, może trzeba mi było w odpowiednim czasie przekazać informację administracji, jeszcze zanim do wszystkiego doszło. No cóż.

Przyznaję, postać pana Potockiego jest dość zastanawiająca. On twierdzi że nie ma złej woli, gdy tymczasem istotnie, jak Mości Książę pisze, naraził na szwank niejedną mikronację.
Ja to rozumiem tak, że on nie mając złych intencji zaczął proceder klonerski, aż w końcu wpadł tak, że już nie był w stanie tego odkręcić. Jako von Baden nie chciał powtarzać dawnych błędów, aż wreszcie gdy mu zagroziło ujawnienie, wyjawił wszystko, a w każdym razie wiele. Przeprosił za to co zrobił, chciał działać od początku. Towarzyszyło mu przekonanie, że skoro posługuje się inną postacią, nie jest już to Potocki. Istotnie, można to uznawać za próbę omijania infamii. Choć przyznam, że znów trzeba by zastanowić się nad odpowiednią interpretacją, czym jest postać w mikroświecie i czy skazując jedną, za skazaną mamy każdą kolejną postać danej osoby realnej, czy nie. To jest sprawa do rozważenia.

Dobre intencje nie przekreślają złych środków. Cel nie uświęca środków, więc nie można usprawiedliwiać nielegalnych działań klonerskich. Ale z czym teraz mieliśmy do czynienia? Do końca nie mam pewności.

Potocki - i to ten realny - jest persona non grata w mikroświecie nie bez przyczyny

Czy można to tak nazwać? Nie jestem pewien. Mało jest takich osób, które byśmy tak postrzegali w mikroświecie.

Pan Michał jest trudną osobą tu w mikroświecie. Gorące spory powodują, że emocjonalnie do tego podchodzi, co można było zobaczyć w tym wątku.

Chciał zmienić swoje postępowanie. Rzeczywiście, nie był to najlepszy sposób, by kandydować u nas.
I było to rzeczywiście błędem, nawet jeśli przyniósłby Rzeczypospolitej okres poprawy aktywności.

W moich oczach skompromitował się pan ostatecznie, nie masz waść honoru.

Staram się postępować jak należy. Owszem, nie zawsze to wychodzi. Jednakże staram się nie kierować interesem partykularnym. Zapewne mój ogląd sprawy był zakłócony przez punkt widzenia pana Michała.
Jeszcze niedawno miał inny plan na swój powrót, zresztą byłby to sposób właściwszy, związany z poinformowaniem króla. Jednak wtedy nadeszło bezkrólewie... Swoją drogą niecały miesiąc temu pisałem mu, że interrex powinien wiedzieć, że jest Michałem oraz że nie wiem, czy to rozsądne by kandydował. Potem natomiast jakoś wyszła mi ta kwestia z myślenia i jakby przekonałem się, że może jednak pan Friedrich zostać królem. Rzeczywiście lepiej by było, bym o tej kwestii pamiętał. No cóż, trzeba było inaczej postąpić. Wprawdzie też nie byłem tak do końca przekonany do kwestii jego kandydatury, ale jednak nie protestowałem i swoją pomoc zaoferowałem.

Ktoś powie może, że pan Potocki jest niereformowalny. Jednakże, może też pod wpływem wielomiesięcznych nacisków, a może z własnej refleksji, podjął się złożenia przeprosin i wyjaśnień, a to uznaję za duży krok we właściwą stronę. Niestety, rzeczywiście, okoliczności tegoż były nie najlepsze. Nawet jeśli to inna wirtualna osoba, to nie powinien kandydować, przynajmniej na razie. Zaś gdyby zatrzymać go na etapie zatwierdzenia przez interrexa, uniknęlibyśmy tej kryzysowej i przykrej sytuacji.
Tak więc, Wielmożni Państwo, przepraszam, że nie postąpiłem inaczej w odpowiednim momencie.
A trzeba mi było może też próbować odwieść pana Michała od kandydowania.

[Samuel Radziwiłł]

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że Pan Michał znając realnie Potockiego, tę znajomość przedłożył nad dobro Rzeczpospolitej

Gdyby Potocki/Baden miał honor, to zamiast tej ckliwej opowiastki, stanął przed sądem i poddał się całej procedurze. Wtedy pokazał by, że dokonała się w nim zmiana, a tak postąpił jak poprzednio.

Niesamowite, mówiąc to nie mam na myśli coś dobrego, żeby nie odpuszczać, Pan Potocki, a panem go już nazwać nie można, więc Potocki nie zachował się ,,ok", to nie jest fair psuć innym zajęcie, kloningiem, ja, Proboszcz Parafii Pomorskiej nie popieram tego, i sam oświadczam, że jakby coś, jam nie jest jego klonem, żeby nie było.

[Konrad Radziwiłł]

To brzmi jak coś co powiedzialby klon.
Ale tak na poważnie to nie ma chyba potrzeby podania w paranoi. W związku z tym mam prośbę do administracji o wyższa kontrole w związku z nowymi kontami

To brzmi jak coś co powiedzialby klon.

Przepraszamż za to,

[Konrad Radziwiłł]

A tak przy okazji szanowny Panie Ernescie, jakiego wyznania Pan jest przedstawicielem?

A tak przy okazji szanowny Panie Ernescie, jakiego wyznania Pan jest przedstawicielem?

Kościół Rotryjski jakże inny.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Wielmożni Państwo, jeszcze raz przepraszam i proszę o wybaczenie, że nie przeciwstawiłem się takiemu obrotowi sprawy.

Na discordowym kanale Edelweiss myślę że słusznie pisali ostatnio panowie Heinz Werner Grüner i Joachim Cargalho.

Rzeczywiście, pana Friedricha niekoniecznie można rozpatrywać (w odniesieniu do wyroku) w oderwaniu od pana Michała Potockiego, jako zupełnie nową osobę.

A inaczej by się sprawa miała, gdyby pan Friedrich przedstawił się co do swej tożsamości przed elekcją.

Szkoda że do tego dopuściłem. A gdyby nie ta elekcja, to być może przyjęto by go z powrotem. Był plan, by uzyskać zgodę na jego powrót, ułaskawienie, ale jego chęć kandydowania była widać silniejsza. Cóż, źle się zadziało.

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że Pan Michał znając realnie Potockiego, tę znajomość przedłożył nad dobro Rzeczpospolitej

Nie widziałem w tym zagrożenia dla Rzeczypospolitej. Przyjmując zaś interpretację pana Michała, nie widać tu raczej znamion przestępstwa.

Ale rzeczywiście, chociaż można uznawać, że zmienia się postać i traktuje się ją odrębnie, to jednak raczej mimo to należy postrzegać ją, wedle prawa karnego, jakby była tą samą osobą, skoro tą samą osobą jest realnie. Tak więc, choć nie było to wcześniej dla mnie oczywiste, postać Fryderyka — żywego czy martwego — należy raczej rzeczywiście traktować jako postać infamisa.

Nie działałem intencjonalnie przeciwko Rzeczypospolitej. Właściwie też w tej sprawie działałem niezbyt dużo (trochę doradzałem i oferowałem swą pomoc), raczej odpowiedniego działania zaniechałem.

Gdyby tylko Friedrich od początku postawił jasno publicznie, kim jest...

Gdyby Potocki/Baden miał honor, to zamiast tej ckliwej opowiastki, stanął przed sądem i poddał się całej procedurze. Wtedy pokazał by, że dokonała się w nim zmiana, a tak postąpił jak poprzednio.

Uważam, że dobrze pan Michał postąpił, publikując swe przeprosiny i wyjaśnienia. Może forma była zbyt obszerna i jest pewnego rodzaju szybkim tokiem myśli, jednak myślę że to co napisał płynęło z serca i mam nadzieję, że było szczere.
Odnośnie do kwestii stanięcia przed sądem, pozwalam sobie zauważyć, że pan Friedrich miał wytyczony proces sądowy, rozprawa miała się odbyć, zastanawiałem się nad byciem jego obrońcą (uważałem wtedy jego interpretację za słuszną). Pan Michał podjął decyzję o opublikowaniu swojego oświadczenia, ale nie znaczy to, że uciekłby przed sądem (choć z drugiej strony, pewności też nie mam). Ostrza partyzan hajduków księcia von Tauera uniemożliwiły przeprowadzenie procesu — zaś zgodnie z jego interpretacją nie było po co sądzić pana Friedricha, skoro był już infamisem.

Wielmożni Państwo, zawiodłem Państwa, nie podjąłem odpowiedniego działania, za co przepraszam.
Popełniłem błąd, przyjmując taką interpretację.

Nie pomyślałem też o tym, że z czysto ludzkiej strony nie godzi się, by bez powiadomienia o tym innych będąc w innej postaci infamisem, kandydować na ich tron królewski. Czy raczej... może pomyślałem i uważałem że nie jest ten pomysł rozsądny, dając temu wyraz panu Michałowi, jednak w ciągu paru ostatnich tygodni przestałem o tym myśleć z tej perspektywy, a to był błąd.