Rzeczpospolita Obojga Narodów

Towarzysz Pawłow, wraz z jego żołnierzami na rozkaz Hetmana skierowali się w okolicę Połtawy, a późnym południem postanowili rozbić swój oddzielny obóz, ażeby kozacy regestrowi oraz krymiacy mogli wspólnie usiąść i się zintegrować. Gdy zapanowała cisza w obozie Towarzysz Pawłow wstał i zaczął przemawiać;

- Eh, bracia kazaki, towarzysze muzułmanie. Może niedługo przyjdzie czas nam wspólnie umierać za Najjaśniejszą Rzeczypospolitą. Bliać, oby nas tylko na pal nie ponabijali, a wszystko będzie dobrze.

Piotr przechylił kielich i krzyknął "Zdarowia wam bratia!".

Tadeusz otrzymawszy od Piotra list o rozbiciu obozu pod Połtawą czym prędzej udał się do wojaków. Po wymianie gestów przywitalnych odezwał się:

- Blisko Was śmierć, a dzisiej niedziela radości paschalnej. Odsłuchajcie jeszcze raz Mszy, oby nie ostatniej!

- Tadeuszu! Przyjacielu! Wojna przed nami długa i krwawa, żeby Moskalowi szło wojować z kazakami? Co za czasy!

Piotr napełnił kielich kompanów.

- To jesio raz zdarowie bratiszki!

Piotr Pawłow napisał(a):- Tadeuszu! Przyjacielu! Wojna przed nami długa i krwawa, żeby Moskalowi szło wojować z kazakami? Co za czasy!

Piotr napełnił kielich kompanów.

- To jesio raz zdarowie bratiszki!

Zdrowie! Ciekaw jestem co tam u naszego Uhraińca Baltazara i jego braci? Oni zdrowi?

- Nie wiem Tadeuszu, chociaż oczekuje jakiejkolwiek informacji odnośnie stanu zdrowia od naszego przyjaciela Baltazara. Mam tylko nadzieję, że wszystko jest w porządku.

Piotr Pawłow napisał(a):- Nie wiem Tadeuszu, chociaż oczekuje jakiejkolwiek informacji odnośnie stanu zdrowia od naszego przyjaciela Baltazara. Mam tylko nadzieję, że wszystko jest w porządku.

- Już nie trapmy się w ten wesoły wieczór! Gdyby nie Andrzejek to bym nie miał weselej dziś, nieprawdaż Piotrze?

- Oj tak, gorzałka by lepiej paliła.

Za chwilę Piotr rzucił - A jak tam u Ciebie mniszku? - Po czym zaczął się śmiać w głos.

- Spokojnie życie kaznodziei w Gnieźnie mój drogi. Ostatnio balowałem w Sienie też i też w Rotrii służyłem Patriarsze przy każdej celebracji. Życie wypełnione przyjemnie obowiązkami duchownego.

- Rozumiem. Mi natomiast pozostaje oczekiwać dalszych rozkazów Hetmana. Cóż takie życie regestrowca.

Prywit. Sława Ukraini!