Rzeczpospolita Obojga Narodów

Szczęść Boże,

Z pokorą w sercu kłaniam się Wielmożnym Państwu, wierząc, iż znajdę w tych stronach gościnę. Zwę się Tomasz Sapiejko i przez lata oddawałem się duchowej podróży w głąb siebie, tocząc żywot pustelnika. Niesiony Boskim, jak mniemam, nakazem przybyć postanowiłem do Rzeczypospolitej, by wśród Was toczyć swoje dalsze życie.

Liczę, iż zechcecie mnie wśród siebie przyjąć.

Szczęść Wam Boże!
Witam serdecznie szanownego Przybysza. Kraj nasz gościnny, przeto zapraszamy.
Spytam się zatem, skądeście przybyli i dokąd zmierzacie?

Czcigodny Pułkowiku,

Rad wielce jestem z tak ciepłego przyjęcia. Bóg jeden raczy wiedzieć dokąd wszyscy dojdziemy. Dotychczas nie dane mi było w tym świecie przebywać. Liczę, że ta przygoda wiele dobrego przyniesie.

Witam na ziemiach Rzeczpospolitej.

Pokornie Panu Rotmistrzowi za powitanie dziękuję.

Witam serdecznie. W naszych stronach są odpowiednie warunki dla życia pustelnika jak bory czy góry, ale zapraszam jednak do aktywnego uczestnictwa. W wolnej chwili zapraszam również do wizyty u Matki Bożej Pocieszenia w Pilznie w moich dobrach.

I ja witam człowieka wiary. Dobrze widzieć tu kogoś takiego, wszak kultura dziadowska była bardzo ważna w Rzeczypospolitej. To słowo nie jest nacechowane negatywnie, dziadami, bez żadnego uwłaczania, nazywano osoby bez stałego miejsca zamieszkania, wędrujące po Ukrainie z bandurą i pieśnią - did lirnik, dziad-pieśniarz oraz pustelników i pielgrzymów. Ci drudzy byli zwłaszcza ciekawi, gdyż przynosili do RON relikwie, czasem nawet z ziemi świętej. Co ciekawe, jak pisał Komuda, chłopa chodzącego po prośbie bez skrupułów wyrzucano za próg, zaś dziadom-pielgrzymom dawano wikt i opierunek, przyjmowano hojnie w dworach a nawet podejmowano na ucztach, by opowiadali o swoich wędrówkach i wierze.

Serdecznie witam

Serdecznie witam w Rzeczypospolitej!