Morska przygoda.

[Samuel Radziwiłł]

Z polecenia księcia wojewody mińskiego, pewien handlarz po wielu rozmowach i znalezieniu odpowiednich statków, zakupił dla swojego mocodawcy dwa kupieckie galeony. Dokładnie jej obejrzał, nakazał zrobić potrzebne naprawy, aby były gotowe do dalekiej podróży.



Rozpoczął także kompletowanie załóg do nich, aby wszystko było gotowe na przybycie księcia i jego "Trąb Jerychońskich", który ma przybyć z Rygi.

[Samuel Radziwiłł]

Na oba galeony załadowano drewno, żywność oraz sukna, które mają trafić do Nowej Kurlandii, gdzie książe Radziwiłł udaje się jako dowódca Dywizji nowokurlandzkiej. Kiedy wszystko było już gotowe, prywatny galeon wojskowy dotarł z Rygi, na końcu przybył sam rzeczony książe. Po wejściu na pokład "Trąb Jerychońskich", dał znak, by wyruszono. Po wypłynięciu z portu gdańskiego, skierowano się na zachód. Tak rozpoczął się dzień pierwszy konwoju.

[Samuel Radziwiłł]

Płynęliśmy dalej w kierunku zachodnim, wzdłuż wybrzeża Cesarstwa Niemieckiego, które mijaliśmy z lewej strony. Kierowaliśmy się ku Skarlandowi. Dzień drugi konwoju.

[Samuel Radziwiłł]

W drodze zawitaliśmy do jednego z portów skarlandzkich. Uzupełniono wodę i prowiant by płynąć dalej. Marynarze wypatrywali nieznanych statków i ich bander. A po za tym nic ciekawego się nie działo. Tak minął trzeci dzień konwoju.

[Samuel Radziwiłł]

Czwarty dzień konwoju minął bez specjalnych działań na morzu. Było spokojnie i niemrawo statki poruszały się do przodu w kierunku zaplanowanym.

[Samuel Radziwiłł]

Już dawno minęło południe i za rufą widać ledwie widoczne skrawki Skarlandu, który zostawiliśmy za sobą. Teraz płyniemy na pełnym morzu. Tak mija piąty dzień konwoju.

[Samuel Radziwiłł]

Mija szósty dzień konwoju. Za burtami okrętów widać tylko wody morskie i nic więcej. Marynarze zajmują się swoimi zadaniami, ale też już są tym zmęczeni, i chcieli by wreszcie postawić nogi na suchym lądzie. Nawet książe wojewoda czuł się nieciekawie, starając się czymś zajmować umysł, a to modlitwą lub czytaniem Pisma, a to rozmową z dowódcą Trąb... aż tu z bocianiego gniazda dało się słyszeć głos- "Zieeemiaaa! Tam! Widzęę ziemię!" Wszyscy rzucili się ku burcie we wskazywanym kierunku. Kapitan spojrzał przez lunetę, wreszcie podał ją księciu i wskazał kierunek. Tak to była wyspa, Nowa Kurlandia, ich cel.



[kolejny wpis będzie miał miejsce w podforum Nowej Kurlandii ]