Bal koronacyjny Konrada

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

— Mości Tadeuszu. Niestety, taki czas nastał. Wobec suwerennego Księstwa groźby wygłaszali. Ale mam nadzieję, że nadejdzie taki czas, że i tu pokój nastanie. Tymczasem nie mówmy o tym. Chodźmy tędy, proszę. Przedstawię Waćpana Jego Majestatowi.

Gdy kanclerz ze swym znajomym podeszli przed tron królewski, ukłonili się, a pan Michał rzekł:
— Wasza Królewska Mość, chciałbym przedstawić Waszej Królewskiej Mości Imć Tadeusza von Hippogriff-Piccolominiego, pana na Żywcu. Zapewne zbytnio nie znacie jego osoby. Do niedawna był rotriokatolickim duchownym, biskupem. Swego czasu był u nas podkanclerzym. Teraz zaś wraca z dalekich krain czy też z objęć realiozy.

Następnie kanclerz wielki odsunął się na bok.

[Konrad Radziwiłł]

Konrad Radziwiłł zajęty był rozmawial z strażnikiem polnym. Rozmowa była o dziejach za rosyjska granicą, jednakże kiedy sam Kanclerz pragnął kogoś przedstawić, to Król skonczyl rozmowę z wojskowym.

- To prawda nic o Wasci nie słyszałem, miło mi Waść poznać, na dłużej ostaniesz w Rzeczypospolitej?

[Taddeo von Hippogriff-Piccolomini]

- Wasza Królewska Mość,
kłaniam się nisko i gratuluję uznania na polu elekcyjnym. Proszę również przyjąć skromny prezent od mojej familii Gryfów. Wypełniona jest tytoniem karotowym po długiej fermenctacji, niech służy w leczeniu bólów głowy i katarów, jednak proszę uważać i nie nadużywać, prowadzi to do suchości w nosie.

Ukłonił się, a potem odpowiedział:
- Co do mojego pobytu, wpierw musiałbym zajechać na Żywiec zobaczyć czy nie wymaga większej dbałości.

[Konrad Radziwiłł]

Konrad Radziwiłł podziękował za prezent i do wszystkich zgromadzonych przemówił:

Droga Szlachto!
Szlachetni Przybysze!

Pragnę wszystkim bardzo podziękować za przybycie.
Mam nadzieję, iż wszyscy dobrze się bawią i miodu nikomu nie brakuje. Balować będziemy do jutra wieczorem, potem nastapi odprawienie przybyszów zagranicznych.
Następnie, Ja i Szlachta w czwartek po dniu przerwy wyruszymy do Warszawy sejmowac.

[Samuel Radziwiłł]

Po długich ceregielach związanych z trudną do wyleczenia chorobą, książe Samuel, przybył na bal koronacyjny Swojego syna, Konrada. Przywitał się najpierw jako z monarchą, uklęknąwszy, a następnie objął króla w swoje ramiona, jak na ojca przystało.

[Konrad Radziwiłł]

Ojcze, niezmiernie się cieszę że przybyłeś. - Wykrzyknął rozpromieniowany Król - Miałem obawy, że przez chorobę nie przybędziesz.

Konrad znalazł wygodne miejsce, żeby Ojciec odpoczął, bardzo blisko swojej osoby.

[Aleksander Trzaska-Chojnacki]

Na bal przybył również Ordynat Pruski, pokłonił się Królowi i schował w zakamarkach sali, aby nikt go nie przymusił do tańca.
Natomiast nie stronił od dobrych miodów, których było tu pod dostatkiem.

[Daniel von Tauer-Krak]

Gratulacje!!! Vivat Król!!!

[Konrad Radziwiłł]

Pozniego wieczoru Król, razem z jego urzędnikami, uroczyscie pożegnał sie z gośćmi zagranicznymi i każdego w prowiant i potrzebne kieszonkowe na powrot do swoich państw zaopatrzono.

Drodzy goscie, dziekuje wam za przybycie! Szerokiej drogi! Vivat Rzeczypospolita! Vivat wszystkie panstwa z ktorych przybywacie!

My z kolei Panowie szlachta niedługo na Sejmie w Warszawie się widzimy. Juz wiele spraw na sejm zaproponowanych zostalo.