Tego dnia...

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 16:26

13.10
1282 – Książę krakowski Leszek Czarny pokonał sprzymierzone wojska litewsko-jaćwięskie w bitwie nad Narwią.
1545 – Polscy magnaci kresowi pod dowództwem starosty włodzimierskiego Fiodora Sanguszki zdobyli i splądrowali turecki zamek w Oczakowie.
1770 – Konfederacja barska uchwaliła Akt detronizacji Stanisława Augusta Poniatowskiego.
1805 – Otwarto Liceum Krzemienieckie.
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 16:28

13.10.1282 r.
Książę krakowski Leszek Czarny pokonał sprzymierzone wojska litewsko-jaćwięskie w bitwie nad Narwią. Uważa się, że podczas tej bitwy została złamana siła militarna Jaćwingów, a najazd w roku 1283 był ostatnim łupieżczym napadem tego wojowniczego plemienia na Polskę.

W 1282 r. doszło do legendarnej niemal bitwy nad Narwią. To chyba jedno z najstarszych zapamiętanych wydarzeń „Wielkiej Historii”, która toczyła się na terenach współczesnego Podlasia. Choć przyznać trzeba, że ta pamięć jest nieco zachwiana, ponieważ nie znamy dokładnej lokalizacji bitwy. Trzy spośród pięciu hipotez kierują nas na tereny współczesnego województwa podlaskiego (dwie pozostałe to mazowieckie i lubelskie): Brańsk, Wasilków i okolice Suchowoli. Starły się wówczas sprzymierzone siły Litwinów i Jaćwingów z wojskami księcia krakowskiego Leszka Czarnego.

Jaćwingowie to jeden z ludów bałtyjskich (ta sama rodzina co Litwini i Łotysze), który pierwotnie zamieszkiwał północną połowę współczesnego województwa podlaskiego i wschód warmińsko-mazurskiego (od Niemna na północy i wschodzie po Narew na południu i Wielkie Jeziora Mazurskie na zachodzie – patrz mapka w górnej części grafiki która obrazuje zasięg występowania Jaćwingów około roku 1200). Strasznie byli waleczni! Naparzali się niemiłosiernie ze wszystkimi sąsiadami (Polakami, Krzyżakami i Rusinami). Do tego stopnia, że jako plemię… wymarli w XVI wieku. Pod koniec swej bytności dziejowej zamieszkiwali okolice Suwałk, Sejn, Augustowa, Olecka i Ełku. Tak pisał o nich w XV wieku Jan Długosz: "Mieszka zaś naród Jaćwingów w północnej stronie, graniczy z Mazowszem, Rusią i Litwą i ma język w dużej mierze podobny do języka Prusów i Litwinów i zrozumiały dla nich, a ludy dzikie, wojownicze i tak bardzo żądne sławy i pamięci, że dziesięciu spośród nich walczyło ze stu wrogami, zachęconych tą jedyną nadzieją i świadomością, że po śmierci i zagładzie ziomkowie będą ich sławić pieśniami o dzielnych czynach. To usposobienie przyprawiło ich o zgubę, ponieważ mała garstka łatwo ulegała liczebnej przewadze tak, że powoli niemal cały ich naród wyginął, ponieważ nikt z nich nie cofał się przed nierówną walką, ani nie starał się uciec po wdaniu się w walkę."

Omawiana bitwa nad Narwią była początkiem ich końca. A było tak: Sprzymierzyło się i zebrało 14 tys. Jaćwingów i Litwinów po czym postanowili spustoszyć i obłowić się na ziemi lubelskiej… Nabrawszy nieprzebranych łupów ruszyli w drogę powrotną. W pościg za nimi ruszył 6-tysięczny oddział księcia krakowskiego Leszka Czarnego z dynastii Piastów (po lewej na grafice, jego pra pra dziadem był znany wszystkim z historii Bolesław Krzywousty). Dogonili objuczonych łupami Jaćwingów i Litwinów najpewniej gdzieś na Podlasiu. Historycy spierają się nad kilkoma lokalizacjami, w tym nad rozległą doliną rzeki Supraśl pod Wasilkowem, okolicach Brańska nad rzeką Nurzec i wioską Jatwieź Duża koło Suchowali. Niezwykłe to musiało być widowisko gdy 20 tysięcy wojowników starło się w ówczesnych dziewiczych ostępach… W pewnym momencie Litwini uciekli pozostawiając Jaćwingów samych na polu walki. Było to krwawe zwycięstwo krakowskiego księcia i ostateczne złamanie siły militarnej agresywnego plemienia. Na sam koniec, w ramach rewanżu, Leszek Czarny splądrował totalnie Wysoczyznę Białostocką.
Obrazek
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 16:29

Pechowy los hrabiów Flandrii i straszny los ich oprawców

Robert II Jerozolimski był hrabią Flandrii od 1093 roku. W 1095 roku odpowiedział na wezwanie papieża Urbana II i wyruszył na krucjatę jako jeden z jej dowódców. Niestety nie przyniosło mu to szczęścia… W roku 1111 towarzyszył Ludwikowi VI w wyprawie wojennej. Przekraczając rzekę Marnę Robert spadł z konia po czym został stratowany.

Nowym hrabią został Baldwin VII – syn Roberta II. Niestety po kilku latach panowania w 1119 roku zmarł w wyniku ran odniesionych w walce. Według kronik Baldwin miał otrzymać uderzenie lancą w głowę.

Kolejnym hrabią został Karol Dobry. Został on zamordowany dnia 2 marca 1127 roku w kościele w Brugii. Gdy Karol leżał krzyżem na posadzce kościoła nagle wpadło do niego 30 spiskowców. Wszystkie wejścia zablokowano, a hrabia spróbował się podnieść żeby móc się bronić. Niestety za nim to zrobił została odcięta mu głowa przez niejakiego Burcharda.

Jak skończyli mordercy? Dosyć nieciekawie…

Po pewnym czasie złapano 22 z nich i powieszono na wieży kościelnej w Brugii. Burcharda złapano i przywiązano do wielkiego koła gdzie został wydany na pożarcie krukom. Wyżarły mu oczy i twarz. Również stał się celem dla strzał z łuku i bełtów z kusz. Innego spiskowca skazano na szubienicę. Obok niego przywiązano psa, który… wyżarł mu całą twarz. Reszta uzyskała ,,łaskę” jednak tak naprawdę zrzucano ich ze szczytu wieży miejskiej.

Źródło:
*Jim Bradbury, Kapetyngowie królowie Francji, Kraków 2017,


Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 16:40

13.10. 54 r. n.e.
Neron został cesarzem rzymskim.

Neron - (ur. 15 grudnia 37 r. n.e., zm. 9 czerwca 68 r. n.e.) cesarz rzymski, który zasłynął z prześladowania Chrześcijan i rzekomego spalenia Rzymu. Żył 31 lat.
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 16:42

13.10.1479 r.
Zwycięstwo wojsk węgierskich pod dowództwem Pál Kinizsia nad tureckimi w bitwie na Chlebowym Polu.


Bitwa na Chlebowym Polu (węg. Kenyérmezei csata) – starcie zbrojne, które miało miejsce 13 października 1479 nieopodal miejscowości Alkenyér w Siedmiogrodzie (obecnie na terytorium Rumunii), w którym wojska węgierskie dowodzone przez Pála Kinizsiego pokonały armię osmańską pod dowództwem beja Ali Kodży.

Maciej Korwin w kilka lat po objęciu w 1458 tronu Węgier ruszył na wyprawę wojenną przeciwko Turkom. W 1463 zajął ziemie północnobośniackie z twierdzą Jajce. W tym czasie Węgrzy i Turcy prowadzili walki, w wyniku których nawzajem zajmowali warownie po obu stronach granicy.

Wojska Maciej Korwina wielokrotnie wkraczały na ziemie serbskie i bośniackie. W 1463 roku uwolniły 15 tysięcy chrześcijan wziętych w jasyr. W 1465 roku oswobodziły ziemie bośniackie znajdujące się w rękach Turków.

Maciej Korwin próbował prowadzić z Turkami wojnę psychologiczną. Umacniał system zamków granicznych. Dążył do objęcia tronów Niemiec i Czech, chcąc w ten sposób zawiązać sojusz krajów gotowych wystąpić przeciw imperium osmańskiemu.

Liczebność oddziałów tureckich w owym czasie dochodziła do 15 tysięcy żołnierzy, z czego większość stanowili janczarzy i spahisi. Prowadziły one głównie najazdy rabunkowe, w których świetnie sprawdzała się turecka lekka jazda konna akindżi.

W 1474 r. wzmożone tureckie wyprawy rabunkowe w głąb ziem węgierskich zaczęły sięgać aż do Nagyváradu. Turcy jednocześnie wzmacniali i budowali nowe zamki nad Sawą. W 1475 r. Maciej Korwin zajął twierdzę w Šabac. Generalnie jednak starał się unikać bezpośrednich starć z przeważającą liczebnie armią osmańską.

W 1475 tatarski Chanat krymski przyjął zwierzchnictwo imperium osmańskiego w wyniku zajęcia przez Turków południowego Krymu. W kolejnych latach najazdy tureckie dotknęły również Ruś.

Wiosną 1479 r. pod serbską miejscowością Szendrő zbierała się armia osmańska szykująca się na wyprawę do Siedmiogrodu. Maciej Korwin prawdopodobnie wiedząc o zbliżającym się zagrożeniu, wydał wojewodzie Siedmiogrodu Istvánowi Báthoryemu oraz żupanowi komitatu Temesz Pálowi Kinizsiemu rozkaz mobilizacji.

W 1475 Turcy zakończyli wojnę z Wenecją i gotowali się przeciwko Węgrom. Tego roku wojska osmańskie napadły też na Mołdawię rządzoną przez hospodara Stefana III, który z pomocą wojsk węgierskich i polskich pod miejscowością Vászló (Vaslui) odparł atak. Wojska tureckie najechały również tego roku ziemie ruskie.

Zarzewiem najnowszego konfliktu węgiersko-osmańskiego była prawdopodobnie sytuacja w Mołdawii i na Wołoszczyźnie, jako że wojska węgierskie wyruszyły na wojnę na tereny dwóch księstw rumuńskich. Dodatkowo Stefan III Wielki uznał w 1475 r. zwierzchnictwo Macieja Korwina (w miejsce dotychczasowego zwierzchnictwa osmańskiego). W 1476 r. Turcy pokonali mołdawskiego hospodara w bitwie nieopodal miejscowości Jassy, lecz zanim Mehmed II wkroczył ponownie, Stefan III przyłączył się do wyprawy wojewody siedmiogrodzkiego na Wołoszczyźnie.

Wojska tureckie pod dowództwem beja Ali Kodży ostatecznie wkroczyły na tereny południowego Siedmiogrodu dopiero w październiku 1479 roku. Zbliżała się zima, więc Turcy nie mieli wiele czasu do walk. Przemieszczające się z Szendrő w kierunku ziem wołoskich wojska tureckie zmusiły po drodze do przyłączenia się do wojny hospodara wołoskiego Basaraba IV Młodego, który posłał zaledwie 1–2 tys. zbrojnych.

Siedmiogrodzcy Sasi obawiali się, że Turcy zaatakują Burzenland, jednak wojska sprzymierzone oczekiwały już w pogotowiu na oddziały Alego.

Wkraczająca do Siedmiogrodu armia otomańska składała się wyłącznie z jednostek nieregularnych - byli to przede wszystkim akindżi, rumelijscy spahisi i azapowie. Większość z nich nie była pochodzenia tureckiego - byli to głównie bałkańscy Słowianie. Jeśli nawet w walkach uczestniczyli janczarzy, to z pewnością nie tworzyli oni odrębnej jednostki wojskowej. Większość historyków uważa za prawdopodobne, że Turcy wykorzystywali w bitwie armaty.

Niektóre źródła szacują liczebność wojsk tureckich na 60 tysięcy. Jan Długosz w swych kronikach pisze o stutysięcznej armii Alego, podczas gdy Maciej Korwin w swych listach podaje liczbę 43-45 tysięcy. Liczebność sił tureckich nie była prawdopodobnie tak wysoka, jak się zazwyczaj twierdzi. W ówczesnych kronikach tureckich pada liczba 15–20 tysięcy, co wydaje się wielce prawdopodobne, jako że wyprawa miała raczej charakter grabieżczy, a nie była to regularna wyprawa wojenna, w których uczestniczyło zazwyczaj 50–60 tysięcy zbrojnych.

Do sił węgierskich pod dowództwem Vuka Brankovicia dołączyła jednostka serbskiej lekkiej jazdy konnej oraz liczna serbska piechota. Źródła podają, że w bitwie uczestniczyło też 10 tysięcy Rumunów, podczas gdy w rzeczywistości mogło ich być co najwyżej tysiąc. Wśród nich zapewne byli też Wołosi, ale w większości byli to siedmiogrodzcy Rumuni. Dowodził nimi Basarab III Stary, niegdysiejszy hospodar wołoski, przeciwnik hospodara Basaraba IV, który sprzymierzył się z Turkami, żeby pozbyć się konkurenta do tronu Wołoszczyzny. Ponadto w szeregach armii węgierskiej walczyli również Seklerzy i Sasi (wyłącznie piechota), a pośród nich również biskup Siedmiogrodu. Część historyków przypuszcza, że w bitwie uczestniczyli także Polacy, Mołdawianie, Rusini, Litwini oraz Niemcy i Czesi - ale nie ma na to wystarczających źródeł. Nie wyklucza się, że także siły węgierskie dysponowały oddziałami artyleryjskimi.

Wojskami węgierskimi dowodzili Báthory, Kinizsi i Branković. Całkowita liczebność wojsk wynosiła 12-15 tysięcy, a więc była porównywalna z siłami osmańskimi. Z pewnością nie może być mowy aż o 30 tysiącach zbrojnych, jak podają niektóre źródła.

9 października 1479 r. wojska tureckie wkroczyły na terytorium południowego Siedmiogrodu w rejonach źródliskowych rzeki Lator i zmierzały w kierunku twierdzy Kelnek. Pustoszyli wszystko, co stanęło na ich drodze, a miejscową ludność brali w jasyr. W swej grabieżczej wyprawie zaszli aż za Gyulafehérvár.

Báthory nie ruszył bezpośrednio przeciw najeźdźcy - w swej strategii chciał zaatakować dopiero wtedy, gdy Turcy będą zmęczeni walką. W miarę jak łupy i liczba wziętych w jasyr powiększały się, tempo najazdu zmniejszało się i Turcy nie byli w stanie łatwo wrócić na ziemie wołoskie. W tej sytuacji najważniejsze w strategii Báthory'ego było sprowokowanie beja Alego do bitwy. 13 października Turcy obozowali na Chlebowym Polu. Chcieli tam zaczekać na wojska wojewody siedmiogrodzkiego, żeby nań uderzyć. Zapewne chcieli zastosować strategię najazdu, a nie starcia w bezpośredniej bitwie, jako że wówczas niechybnie ulegliby naporowi doświadczonej siedmiogrodzkiej piechoty i jazdy konnej.

Kronikarz Bonfini opisuje, że Báthory miał ruszyć na wojska beja Alego od frontu, podczas gdy Kinizsi miał zaatakować tyły. W rzeczywistości wojska chrześcijańskie stały w trzech ugrupowaniach bojowych w pobliskich lasach. Kinizsi tworzył prawą flankę, lewą flankę - Branković z oddziałami serbskiej lekkiej jazdy konnej pod dowództwem Jaksitha oraz wojskami saskimi, zaś pośrodku znajdowały się oddziały Báthory'ego.

Bonfini pisze, że gdy Báthory zaatakował Turków, ci wycofali się, na co przybyły oddziały Kinizsiego i w ataku udało się pokonać wojska osmańskie.

Według źródeł tureckich Kinizsi brał udział w bitwie od samego początku i starł się z ugrupowaniami Alego, zaś Báthory walczył z oddziałami beja Isy i kawalerią oglu Malkocza.

Bitwa rozpoczęła się o pierwszej po południu i początkowo wygrywali Turcy. Według Bonfiniego Węgrzy na początku wpadli w panikę, ponieważ koń Báthory'ego potknął się, co uznano za złą wróżbę. Podczas walki Báthory rzeczywiście spadł z konia i według kronik tureckich żołnierze beja Isy schwytali go, co wywołało popłoch wśród Węgrów. Jednak rycerzowi o imieniu Antal Nagy udało się oswobodzić wojewodę.

Turcy zaatakowali również Kinizsiego na prawej flance, lecz – według źródeł tureckich – Ali przestraszył się, kiedy Kinizsi rzucił do boju ciężką jazdę, wobec której akindżi byli bezbronni. Żołnierze otomańscy byli na tyle wyczerpani, że Kinizsi rozprawiał się z nimi dzierżąc po mieczu w każdej dłoni, co dodatkowo wprawiało Turków w przerażenie. Ali początkowo próbował walczyć z węgierską ciężką jazdą, jednak wkrótce przerażony zbiegł z placu boju, pozostawiając swoich żołnierzy. Kinizsi wykorzystał ten moment, żeby pójść z odsieczą Báthoryemu. Walka toczyła się jeszcze długo, ponieważ Turcy mocno bronili swoich pozycji, aż do czasu kiedy bej Isa został śmiertelnie raniony. Pozbawieni wodza Turcy zbiegli z pola bitwy, a w ślad za nimi wycofały się również oddziały akindżi. Węgrzy rozprawili się z nimi mieczem, część z nich trafiła także do niewoli.

Straty:

Włoski kronikarz Antonio Bonfini określa liczbę strat tureckich na 30 tysięcy. Jako że prawdopodobna liczebność sił tureckich nie była tak wysoka, straty również nie mogły być aż tak duże, lecz z pewnością były znaczne i dotknęły większą część wojsk osmańskich. W bitwie polegli oglu Malkocz i oglu Isa oraz jeszcze dwóch innych bejów i jeden oglu.

Straty strony węgierskiej określa się w kronikach na 8 tysięcy, podczas gdy dzisiaj historycy szacują je na co najwyżej 3 tys.

Dalsze wydarzenia

W odpowiedzi na ataki Turków z 1479 r. Kinizsi wkroczył do Serbii i w licznych potyczkach pobił oddziały beja Alego. W drodze powrotnej przyprowadził ze sobą tysiące serbskich osiedleńców na wyludnione tereny południowych Węgier. W 1481 r. wojska węgierskie wkroczyły do Otranto w Apulii, wyzwalając je spod tureckiego okupanta. W 1482 r. Kinizsi ponownie pobił Turków pod miejscowością Bečej, czego konsekwencją było właściwie zaniechanie przez Turków najazdów na południe Węgier.

Wiki.

Obrazek
Obrazek
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 16:45

A teraz jeszcze coś z innej trochę bajki.
Karabin kawaleryjski z 2 poł. XIX w.



(Niestety aby obrazki były w dobrej jakości i wszystko było dobrze widoczne musza być większe. Trzeba je po prostu otworzyć w nowej karcie.)
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Maurycy Orański » 13 paź 2020, 19:36

Zamiast kodu img mozna używać fimg, wtedy obrazki się zeskalują.
(-) Maurycy Wilhelm Jerzy Orański-Nassau
wicekról Nowej Kurlandii
wojewoda sandomierski,
pan na Tarnowie,
admirał królewskiej floty koronnej

Obrazek



Avatar użytkownika
Wojewoda
Wojewoda
 
Posty: 3763
Dołączył(a): 21 kwi 2016, 14:36
Lokalizacja: Tarnów
Medale: 21
Order Świętego Stanisława (1) Order Virtuti Militari III (1) Królewski Order Złotej Ostrogi (1)
Order Zasługi RON II (1) Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Świętego Jerzego III (1) Order Księcia Włodzimierza III (1) Krzyż Monarchii I (1)
Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1) Medal Bene Merentibus (4) (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Medal za Długoletnią Służbę I (1) Medal z Długoletnią Służbę III (1) Amarantowa Wstążka (1)
Medal 100 lat niepodległości (1) Gwiazda Inflant (1) Gwiazda Mołdawii (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Admirał
Gadu-Gadu: 60564017
Wykształcenie: Wojskowe

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 19:50

Dziękuję serdecznie za radę. Od teraz będę tak robił. :D :) ;)
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Miguel de Catalan » 13 paź 2020, 19:56

13.10.1770 r.
Konfederacja barska uchwaliła Akt detronizacji Stanisława Augusta Poniatowskiego.


Szczęk broni rzeź obywatelów, napełniony kraj cały obcem, a z naszych majątków karmionem i płatnem wojskiem, od wszystkich sąsiedzkich granic zatargi, najsolenniejszych traktatów złamanie, wolność u stóp tyranii i jedynowładztwa konająca, prawa kardynalne dawne zdeptane, nowe na ubezpieczenie gwałtem osiągnionego dostojenstwa i wciągnienie wolnej Rzplitej w podległość potencji moskiewskiej spisane, religia święta rzmska katolicka panująca wzgardzona, pakta przez siebież pod bronią ułożone, tron, wszystkich tyranów przykładem, nadworną i obcą bronią strzeżony, senatorowie i poseł z krzesła i miejsca swojego świętokradzką ręką wydarci, lud cały w rozpaczy, prowincje Rzplitej (czego świadkiem Kurlandia i Ukraina) Moskwie poddane, po całym kraju wszerz i wzdłuż zajęty pożar; słowem, płacz, nędza, ubóstwo, spustoszenie, zabójstwa, gwałt, niewola, kajdany, łańcuchy, spisy, noże, pale, haki i różnego rodzaju okrucieństwa instrumenta, są to właściwe i istotne znamiona Stanisława Poniatowskiego, intruza i uzurpatora tronu polskiego!

Wzywamy was, współbracia i przezacni obywatele ... złóżcie tę szkodliwą dotąd z nieprzewidzianych pobudek bezczynność waszą, ocućcie dziedziczną przodków waszych gorliwość, męstwo i rezolucją, łączcie wspólny oręż, podnieście ramię, w krwi deklarowanego przyjaciela Moskwy, a kraju nieprzyjaciela i tyrana, Stanisława Poniatowskiego zmyjcie hańbę i obelgę narodu...

https://www.youtube.com/watch?v=lgq6t1JtJ2c&fbclid=IwAR0u4zgK6FmIpo47sJ2sXS5X65NRNtb7TIta_wZVYU5YuGH2tPb6SniU7bQ&app=desktop
De Press Pieśń Konfederatów Barskich
Skazany na karę infamii i konfiskaty majątku przez sąd grodzki za kloning, zdradę stanu i podszywanie się pod inne osoby.



Avatar użytkownika
Skazaniec
 
Posty: 3427
Dołączył(a): 09 lut 2020, 15:04
Lokalizacja: Kamieniec Podolski
Medale: 10
Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1) Order Zasługi RON V (1)
Order Zasługi RON VI (1) Krzyż Monarchii II (1) Krzyż Zasługi dla Kultury III (1)
Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1) Medal Bene Merentibus (1) (1)
Amarantowa Wstążka (1)
Godności Kancelaryjne: .
Stopień: Pułkownik
Gadu-Gadu: 70637937
Wykształcenie: mgr. net. Historii

Re: Tego dnia...

Postprzez Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz » 13 paź 2020, 20:09

A to się nam rocznica zdarzyła. Pomyśleć, ile różnych rocznic codziennie się zdarza. Rzadko kiedy się o tym myśli, nawet nie zatrzyma na chwilę nad tym. A one mijają niespostrzeżone.
Dziękuję Wielmożnemu Panu za prowadzenie tego wątku.

Przyznać trzeba, że choć Konfederacja Barska cel szczytny miała i przez pewien czas poważanie w kraju i zagranicą posiadała, nie powstrzymała upadku Ojczyzny, a może wręcz znacznie przyspieszyła działania zaborców...

A oto moje ulubione wykonania Pieśni Konfederatów Barskich:
https://youtu.be/6R9Q1V0OROU - możliwe, że najbardziej znana
oraz na chór i orkiestrę :) - https://youtu.be/30WoMmBczJU

PS. Z mapy dowiedziałem się, że region, który zamieszkuję był opanowany przez Konfederatów... w odróżnieniu od... Baru.
Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz
Kanclerz Wielki
Kasztelan brzeskolitewski
Rector Universitatis Cracoviensis


Obrazek



Avatar użytkownika
Kasztelan
Kasztelan
 
Posty: 3401
Dołączył(a): 05 sty 2018, 17:19
Lokalizacja: Białowieża
Medale: 13
Królewski Order Złotej Ostrogi (1) Order Zasługi RON III (1) Order Zasługi RON IV (1)
Order Zasługi RON V (1) Order Świętego Jerzego III (1) Krzyż Monarchii I (1)
Krzyż Monarchii II (1) Medal Bene Merentibus (3) (1) Medal Bene Merentibus (2) (1)
Medal Bene Merentibus (1) (1) Medal za Długoletnią Służbę II (1) Medal z Długoletnią Służbę III (1)
Medal 100 lat niepodległości (1)
Godności Kancelaryjne: Kanclerz Wielki
Stopień: Regimentarz
Gadu-Gadu: 50331381
Wykształcenie: bakałarz mikrozofii

Poprzednia stronaNastępna strona

kuchnie na wymiar kalwaria zebrzydowska

Powrót do Archiwum Państwowe

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 3 gości

cron