Rzeczpospolita Obojga Narodów

Po tygodniu rejsu statki wciąż płynęły po otwartym morzu, ale znajdowały się coraz bliżej celu. Już w nocy na horyzoncie pojawiły się światła na wybrzeżach Chorwacji

Minąwszy wybrzeża italskie, pozostając już pod nową opieką handlowce obrały kurs na Nową Kurlandię. Późnym wieczorem statki zawinęły do Fort Jakub. Tam czekali wołosi z chorągwi z Fort Oranje. Żołnierze pozbawieni koni zostali rozmieszczeni na statkach celem wzmocnienia ochrony cennego ładunku.

Rano na drugi dzień zaokrętowani żołnierze wojsk lądowych uczyli się odpierania abordażu, a także strzelania z pokładu kołyszącego się na falach statku. Dla bezpieczeństwa gdy przyszła kolej na ćwiczenia strzeleckie statków ze środku i tyłu szyku pozwolono im zmienić pozycje na zewnętrzne na przedzie konwoju i tak już zostało. Po kilku salwach wołosi potrafili już strzelać dość celnie aby trafić w tarcze zrobione z zapasowych żagli rozstawione na drugim końcu statku.

Kolejnego dnia kontynuowano szkolenia aby żołnierze potrafili wykorzystać w razie potrzeby pełnię swego wyszkolenia i doświadczenia nabytego w walce na lądzie. Dziś nacisk położono na walkę wręcz. Podoficerowie i oficerowie piechoty morskiej pokazywali kawalerzystom jak wykorzystać elementy takielunku czy rzadziej kadłuba w celu rozproszenia uwagi przeciwnika i pokonania go. W tym czasie konwój znalazł się na południe od Skarlandu.

Konwój spokojnie przepłynął pierwszą część wód skarlandzkich. Niektórzy niedoświadczeni żołnierze gorączkowo oczekiwali walki.

Jeszcze kilka dni i marynarze pozbędą się magnesu na piratów po czym będą mogli wrócić do domu. Na razie Większość załogantów instynktownie trzyma broń blisko siebie aby w razie nagłych okoliczności móc jej szybko użyć.

Rejs wzdłuż brzegów Francji przebiegał spokojnie. Napotkano znajome jednostki. Na pytanie o ładunek dano odpowiedź niekompletną nie wspominając o złocie aby nie ryzykować że ktoś się dowie i zorganizuje napad dla samego kruszcu

Tego miesiąca wyprawa ruszyła dużo później niż zwykle. Pod pokłady załadowano cenne przyprawy i oraz spory ładunek bawełny. Tym razem już ładownie były pełne po brzegi Jak zawsze fleutom i pinasom handlowym towarzyszyła pinasa wojenna obsadzana przez doświadczonych marynarzy i żołnierzy. Flotylla obrała kurs na zachód.

Po opuszczeniu wód chronionych przez książęcą flotę kolonialną rozpoczął się najniebezpieczniejszy etap podróży. Z tego powodu ogłoszono gotowość bojową składy amunicyjne były jedynie przymknięte a załogom wydano broń osobistą.

Wody naokoło Skarlandu okazały się w tym miesiącu wyjątkowo spokojne. Nie napotkano żadnej jednostki która choćby sprawiała wrażenie zdolnej i chętnej by zagrozić konwojowi. Marynarze w wolnych chwilach zajmowali się jedynymi dostępnymi na pokładach rozrywkami: kartami, kośćmi, tańcem, rozmową i bezkrwawymi pojedynkami (w przypadku uszczerbku na zdrowiu karani byli i uczestnicy i świadkowie pojedynku)