Wieś Drohobuż

[Dominik Ostrogski]

Do mająteczku kochanej córki przybył jej kochany ojciec wraz z mateczką oraz najbliższą służbą i malutką eskortą. Od razu gdy tylko powóz się zatrzymał, Pan na Ostrogu wysiadł i gorąco powitał córkę.
Zaraz też udał się ze swoją małżonką do salonu, gdzie spoczęli i wymienili się swoimi refleksjami dotyczącymi podróży.

[Anna Ostrogska]

Witaj Ojcze, witaj Matko. Cieszę się, że mnie odwiedzacie. Skosztujcie pysznych potraw przygotowanych specjalnie na dzisiejszy obiad. - powiedziała Anna gdy tylko goście zajęli miejsce przy stole.

[Dominik Ostrogski]

- Proponuję na dobry początek podzielić się opłatkiem. - Rzekł Dominik Ostrogski i sięgnął po stojącą na stole patenę z opłatkami wigilijnymi. - Zdrowia, Szczęścia i radości oraz wszelkiej pomyślności w te święta a także Nowy Rok. - powiedział radośnie oraz uroczyście.

[Eugenia Ostrogska]

- Dobrze jest wreszcie móc ciebie odwiedzić córko moja droga. Droga co prawda niedaleka, ale majątek długo ostawał niezorganizowanym. Serdecznie zapraszamy ciebie na rewizytę do Ostroga. - powiedziała. - Pragnę nam przy okazji tegoż pięknego spotkania złożyć takie życzenia.:

Niech to Boże Narodzenie w dobro obfituje
Niech się każdy w gronie bliskich jak najlepiej czuje
I niech magią jak śniegiem wspólne chwile oprószy
Tak by się w dziecięcą radość zanurzyć po uszy.

/Przełamuje opłatek z innymi/

[Anna Ostrogska]

- Dziękuję wam jeszcze raz drodzy rodzice, żeście mnie odwiedzili i obecnością w ten dzień obdarzyli.
Ja Wam również pragnę złożyć życzenia. Zdrowia, szczęścia i dobrego jedzenia. Mało marudzenia, sporo ćwiczenia oraz wiele radości z Bożego Narodzenia. - z miłością w głosie odparła gospodyni i ucałowała rodzicieli.
- Jedzcie. Pyszne potrawy czekają. Służba proszę wnosić - dodała.

[Ludwik Potocki Catalan]

Do majątku zbliżał się jeździec. Było już popołudnie, a że grudzień był to i już zaczynało się robić nieco szarzej niż wcześnie i zdecydowanie było bliżej wieczora niż dnia. Służba wybiegła aby zerknąć kogo to niesie o tej porze, psy zaczęły szczekać. Podróżnik zszedł z wierzchowca i podszedł do chłopów trzymających pochodnię oświetlającą. Teraz jasno można było dostrzec, że to młody Pan Potocki, syn Michała Jerzego Potockiego, cześnika podolskiego.

[Ludwik Potocki Catalan]

- Staropolskim obyczajem
gdy w Wigilię gwiazdka wstaje
Nowy Rok zaś cyfrę zmienia,
wszyscy wszystkim ślą życzenia.
Przy tej pięknej sposobności
i ja życzę Wam radości
aby wszystko się zdarzyło
z roku na rok lepiej było! - zawołał od progu gość, któremu służba zaraz pomogła zdjąć futro oraz je odwiesić. Gdy już to się stało Wojski Ruski skierował swoje kroki do salonu aby powitać gości. Uścisnął serdecznie teścia, ucałował świekrę w dłoń klękając, a także powitał pocałunkiem swoją małżonkę.
- Z majątku mego pędziłem dziś tutaj do Wsi mojej małżonki aby móc Wam wszystkim do kolan paść, powitać i złożyć życzenia świąteczne. Nie ma jak rodzinne uroczystości. Waszmość Panie Teściu wypijmy za pomyślność oraz zdrowie naszych rodzin i Najjaśniejszej Rzeczypospolitej.

[Anna Ostrogska]

- Witaj kochany mężu. Cieszę się że do nas przybyłeś. Świętujmy zatem razem. -

[Dominik Ostrogski]

- Wypijmy.! - rzekł zdecydowanie i twierdząco Dominik.
- Za Rzeczpospolitą ! I za NAS ! - niemal wykrzyknął Ostrogski, a wszyscy biesiadnicy włączyli się.

[Eugenia Ostrogska]

- Vivat ! Zdrowie najjaśniejszej ! - dołączyła się Eugenia