Majątek Fort Oranje

[Santiago Vilarte]

W ostatnim czasie niektórych części Nowej Kurlandii nie omijała trudna pogoda. Nastał sezon tropikalnych burz i tornad. Początkiem lipca, podmuchy silnego wiatru i przycinający deszcz zbudziły ludzi w majątku. Silna wichura, która przetoczyła się w ciągu następnych kilku minut, zerwała dachy z wielu tubylczych chat, połamała też sporo drzew, z których jedno spadło wprost przed domem głównego zarządcy fortu. Następny dzień minął ludziom na sprzątaniu strat.

wybrzeże nowokurlandzkie, już spokojne

[Santiago Vilarte]

W majątku na dobre rozpoczęły się zbiory trzciny cukrowej. To oznaczało intensywny okres pracy praktycznie od świtu do nocy, w co była zaangażowana cała siła robocza w granicach posiadłości. Przed rozpoczęciem żniw trzciny udało się posprzątać szkody po niedawnym huraganie na tyle, żeby nie stanowiło to przeszkody dla zbiorów.

Jako że Fort Oranje był głównym producentem trzciny cukrowej w Nowej Kurlandii, na ten czas zakontraktowano także robotników z innych majątków tego regionu. Przyciągała ich praca w młodym, dynamicznym zespole, bananowe czwartki, a także możliwość wpisania sobie do portfolio, że ścinało się trzcinę na Vaarlandzie.