Pałac Potockich w Bracławiu

[Ludwik Potocki Catalan]

Nocą, do bram posiadłości w której znajdował się Pałac bracławski zbliżyły się sanie Wojskiego Ruskiego. Jechało z nim trochę ludzi, łącznie w kilku saniach. Zajechali przed pałac, gdzie też się zatrzymali. Zsiadłszy z sań ruszyli ku drzwiom, w których stali gospodarze i przyjmowali gości. Rozdawszy prezenty weszli do sali balowej, gdzie każdy rozgościł się, wpierw powitawszy już przybyłych. Ludwik rzekł:
- Witam Serdecznie Wielmożnych Panów gospodarzy, a także Jego Książęcą Mość.

[Aleksander Trzaska-Chojnacki]

Długi lat życzę rodowi Potockich

[Miguel de Catalan]

Dziękuję wszystkim gościom, którzy dotychczas przybyli za obecność oraz życzenia.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Na bal przybył również na zaproszenie Król Jegomość z rodziną wraz ze świtą.
Noc była chłodna, więc Król rad spieszył do ciepłych wnętrz pałacu. Gdy sanie wraz ze strażą dojechały przed bracławski pałac, Król Jegomość wraz z Małżonką wysiedli, przywitali się z jednym z dostojników i wyglądali Gospodarzy, spodziewając się, że już za chwilę wyjdą na powitanie.

Mróz był dość tęgi, śnieg na bruku skrzypiał pod butami. Noc była bezchmurna, księżyc na niebie świecił, gwiazdy dobrze były widoczne, a zimny wiatr wiał, poruszając raz po raz gałęziami drzew, wzbijając co jakiś czas tumany śniegu.

[Anna Ostrogska]

Na bal przybyła także Anna Ostrogska, towarzyszyła swemu mężowi. Po wejściu na salę przywitała gospodarzy oraz gości i zajęła swoje miejsce.

[Sebastian von Tauer]

Przed pałac zajechała kareta z herbem rodu von Tauer. Wysiadł z niej książę Sebastian w otoczeniu trzech wiernych sług, jak zwykle bowiem książę podróżował w towarzystwie swych klientów, nie posiadał bowiem żony ni przyjaciółki żadnej, z którą mógłby to robić.
Książę kanclerz udał się w towarzystwie swych przybocznych do pałacu, do którego na ten wieczór zaprosił go pan Potocki.

[Józef Wilhelm Potocki]

Na bal przybył również na zaproszenie Król Jegomość z rodziną wraz ze świtą.
Noc była chłodna, więc Król rad spieszył do ciepłych wnętrz pałacu. Gdy sanie wraz ze strażą dojechały przed bracławski pałac, Król Jegomość wraz z Małżonką wysiedli, przywitali się z jednym z dostojników i wyglądali Gospodarzy, spodziewając się, że już za chwilę wyjdą na powitanie.

Mróz był dość tęgi, śnieg na bruku skrzypiał pod butami. Noc była bezchmurna, księżyc na niebie świecił, gwiazdy dobrze były widoczne, a zimny wiatr wiał, poruszając raz po raz gałęziami drzew, wzbijając co jakiś czas tumany śniegu.

Witam Wasza Królewska Mość w moich skromnych progach! Zapraszam do środka - powiedział gospodarz i przeszedł wraz z monarchą do sali, gdzie oczekiwali ich goście. Tam wszyscy zebrani uroczyście przywitali monarchę. Po wymieniu pozdrowień Król wraz z Józefem podeszli do Michała Potockiego.

---

Witam wszystkich przybyłych! Zapraszam do środka! Proszę się częstować i balować. Świętujemy!

[Miguel de Catalan]

Muzycy przygrywali na instrumentach, szlachta się zjeżdżała, zaczynała tańczyć, wznosić małe toasty. Michał odszedł już od drzwi i skierował się do sali. Stanął na podwyższeniu. Ręką wskazał na muzyków aby ci uciszyli instrumenty. Gwar rozmów gości ucichł, a muzycy przerwali grę. Michał rozpoczął mówić:

Wasza Królewska Mość,
Jaśnie Oświeceni Książęta
Wasze Ekscelencje,
Waszmościowie i Waszmośćpanny przybyli na bal,
Przyjaciele,

Jest mi niezmiernie miło gościć was wszystkich w Pałacu Potockich w Bracławiu, należącym do mojego brata. Serdecznie witam Jego Królewską Mość Michała V, króla Polski i Wielkiego księcia Litwy, cieszę, się, że zaszczycił nas swoja obecnością, pomimo obowiązków państwowych, królewskich, rodzinnych.
Serdecznie witam również Jego Książęcą Mość Adriano Vittorino Zepa, księcia Urbino. Pragnę powitać także wielmożnego Pana Aleksandra Trzaskę Chojnackiego, przyjaciela mojego oraz całej familii. Mówiąc o przyjaciołach nie mogę nie wspomnieć o rodzie Ostrogskich, którzy dla Potockich są niczym bracia, a przez małżeństwo dzieci naszych jesteśmy formalnie połączeni. Drogi Dominiku, Eugenio, oraz Anno, witajcie w waszym drugim domu. Po koleżeńsku, czule witam i dziękuję za życzenia ojcu Piotrowi Janowi Szczygielskiemu, duchownemu z Litwy.
Wspominając o Liwie, czyli krainie skąd pochodzi moja druga lepsza połówka, należy obowiązkowo wspomnieć i powitać dobrotliwie, wylewnie i czule, z całą serdecznością moją droga v-żonę oraz Jej czcigodnego ojca, Jaśnie Oświeconego Księcia Samuela Radziwiłła a także jego syna, brata mojej małżonki i mego szwagra Pana Konrada Radziwiłła. Pomimo, że ich nie widzę jeszcze na sali, zapewne przez śnieg i pogodę oraz późną porę opóźniła im się podróż, jednak liczę, że przybędą.
Witając wszystkich zaproszonych oraz już przybyłych, powitać pragnę gorąco Księcia Kanclerza Sebastiana von Tauera.
Przez realiozę nie przybył jeszcze, żaden z rodu Orańskich, jednak z tego miejsca pragnę ich pozdrowić i złożyć wszelkie życzenia pomyślności.

Drodzy goście. Spotykamy się tutaj wszyscy z kilku powodów. Pierwszy jest taki, że to jedna z bardziej okazałych posiadłości rodowych gdzie odbyło się już kilka bali oraz uczt. Jest to pałac należący w głównej mierze do mego brata i spotykamy się tutaj również, dlatego, że to dzięki niemu tutaj jestem. Ponad dwa lata temu zauważyłem stronę RON, oraz jej forum, ale przez to, że wszystko wyglądało na statyczne nie zachęciło mnie do tego abym sie zagłębił w te treści. Myślałem, że to forum dyskusyjne o realnym państwie. Interesowałem, się historią, jednak nie byłem na tyle odważny oraz mądry aby wejść i zacząć dyskusję; miałem wyobrażenie, że tutaj siedzą sami starzy profesorowie z uniwersytetów i wykłócają się o zabory oraz słuszność powstań narodowych. Na jakiś czas zapomniałem o tej stornie aż nadszedł czas, kiedy z nudów oraz ciekawości 9 lutego przeglądałem Internet szukając treści po frazie "Rzeczpospolita Obojga Narodów". Pamiętam było to popołudnie. Nie byłem pewien czy się rejestrować jednak po konsultacjach z bratem podjąłem to ryzyko i dołączyłem na forum. Tak samo uczynił mój brat. Od tego momentu zaczął się mój v-żywot
i cała dalsza kariera, wzloty i upadki, które znacie i które obserwujecie.
Dzisiejszy bal na który zaprosiłem tak wiele osób jest także sposobnością dla mnie abym mógł wygłosić parę słów, które wygłaszałem, ale które należycie nie wybrzmiały a powinny już jakiś czas temu. Chciałbym z tego miejsca wszystkich, którzy poczuli się zawiedzeni moim zachowaniem oraz działaniami jako administrator, szczególnie faktem samowolnego przyznania sobie uprawnień admina-założyciela przepraszam. Serdecznie przepraszam. Żałowałem i nadal żałuję, że zrobiłem to bez wiedzy i zgody kogokolwiek. Poniosłem tego konsekwencje i rozumiem mój błąd oraz sytuację. Obiecuję tak więcej nie robić. Proszę Was wszystkich o wybaczenie.

Jeszcze raz dziękuję za życzenia oraz wszelakie słowa do mnie skierowane. Dziękuję Wam za obecność na dzisiejszym bal, za prezenty i za wszystko co dla mnie zrobiliście i robicie.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Na bal przybył również na zaproszenie Król Jegomość z rodziną wraz ze świtą.
Noc była chłodna, więc Król rad spieszył do ciepłych wnętrz pałacu. Gdy sanie wraz ze strażą dojechały przed bracławski pałac, Król Jegomość wraz z Małżonką wysiedli, przywitali się z jednym z dostojników i wyglądali Gospodarzy, spodziewając się, że już za chwilę wyjdą na powitanie.

Mróz był dość tęgi, śnieg na bruku skrzypiał pod butami. Noc była bezchmurna, księżyc na niebie świecił, gwiazdy dobrze były widoczne, a zimny wiatr wiał, poruszając raz po raz gałęziami drzew, wzbijając co jakiś czas tumany śniegu.

Witam Wasza Królewska Mość w moich skromnych progach! Zapraszam do środka - powiedział gospodarz i przeszedł wraz z monarchą do sali, gdzie oczekiwali ich goście. Tam wszyscy zebrani uroczyście przywitali monarchę. Po wymieniu pozdrowień Król wraz z Józefem podeszli do Michała Potockiego.

— Dziękujemy bardzo za powitanie!
Po wymianie paru zdań Król Jegomość wraz z Małżonką weszli wraz z Imć Józefem do środka i zdjąwszy wierzchnią odzież weszli do sali balowej. Przywitał ich wtedy Imć Michał Potocki. Po chwili powitania Król zwrócił się w stronę Braci Gospodarzy i innych przedstawicieli Rodu Potockich.

— Wielmożni Panowie, Wielmożni Państwo,
Przybyliśmy tutaj, by wraz z Wami świętować drugą rocznicę Waszego przybycia do Rzeczypospolitej. Chcielibyśmy życzyć Wam, by czas spędzany tutaj przynosił Wam radość i pożytek, najpierw realny, potem zaś wirtualny. Życzę, byście z innymi żyli w zgodzie i razem z innymi pożytecznie się w mikronacjach bawili. Wszystkiego dobrego! Szczęść Wam, wielmożni Potoccy, Boże!

To rzekłszy, król wręczył Braciom Potockim dar w postaci trzech butelek znamienitego miodu litewskiego oraz dwóch obrazów — odpowiednio św. Michała Archanioła i św. Józefa.

Po przemówieniu Imć Michała, Król zabrał głos:
— Jeszcze raz życzę Wam wszystkiego dobrego! Cieszy mnie, że zdecydowaliście się na przeprosiny i ufam, że od tego momentu żyć będziecie z nami wszystkimi w pokoju. Zachęcam przy tym do bezpośredniego pogodzenia się z tymi, z którymi ostatnio mieliście najgorsze relacje.
Jeszcze raz, wszystkiego dobrego, Wam i Waszym rodzinom!

[Maurycy Orański]

Oby było jeszcze wiele takich rocznic, Mości Potoccy.