Koronacja Konrada Radziwiłła (październik A.D. MMXXIII)

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Intronizacja Konrada Radziwiłła

W całym Krakowie rozbrzmiewa dźwięk dzwonów, ludzie tłumnie gromadzą się wokół katedry. W tłumie słychać okrzyki radości i wiwaty na cześć Króla-elekta. Z Zamku Wawelskiego, w kierunku Katedry Wawelskiej, w otoczeniu straży królewskiej podąża dostojnym krokiem procesja koronacyjna. Przewodniczy jej turyfer z gotyckim krucyfiksem, następnie podążają za nim akolici ze świecami oraz liczni kapłani z arcybiskupem gnieźnieńskim, czyli Prymasem. Na końcu niesiony jest baldachim w kolorze karmazynu wyszywany złotem i srebrem w białe orły, pod którym podąża Jego Królewska Mość Konrad Radziwiłł. Za nim podążają urzędnicy dworu królewskiego.

Procesja przekracza bramę katedry, gdzie w przystrojonych kobiercami ławach zasiadają dostojni goście. Przy samym ołtarzu zaś najwyżsi dostojnicy Korony, Litwy i Nowej Kurlandii. Prymas wraz z procesją kroczący do ołtarza głównego dokonuje aspersji święconą wodą. Na ołtarzu znajdują się insygnia koronacyjne, naprzeciwko umieszczono klęcznik, a po prawej stronie tron królewski. Chór intonuje Gaude Mater Polonia. Procesja dociera do ołtarza, król klęka na klęczniku i rozpoczyna się ceremonia koronacyjna.

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Prymas po zakończeniu uroczystości, zdjął ornat i założył złotą kapę, a na głowę mitrę wysadzaną drogimi kamieniami. Podszedł do Konrada Radziwiłła i zapytał:

Konradzie, jako wierzący w Chrystusa gotów będziesz tarczę Kościoła nosić, bronić sprawiedliwości, być Rzeczypospolitej Obojga Narodów dobroczyńcą, opiekunem wdów i sierot oraz dotrzymać wierności narodowi?

[Konrad Radziwiłł]

Volo

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Prymas namaszcza władcę i mówi:

Namaszczam Cię uroczyście na Króla Polski, Wielkiego Księcia Litewskiego, Księcia Ruskiego, Pruskiego, Mazowieckiego, Żmudzkiego, Kijowskiego, Wołyńskiego, Podolskiego, Podlaskiego, Inflanckiego, Smoleńskiego, Siewierskiego i Czernihowskiego.

[Konrad Radziwiłł]

Amen

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Prymas otwiera złoty Ewangeliarz, a następnie przytacza fragment Ewangelii św. Jana. Po odczycie Monarcha klęka, a Prymas wkłada mu koronę na skronie i pyta:

Konradzie, czy przyjmujesz tę koronę?

[Konrad Radziwiłł]

Fiat! Fiat! Fiat!

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Prymas zwraca się do niego:

Konradzie, pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Ja Cię koronuję na Króla Polski, Wielkiego Księcia Litewskiego, Księcia Ruskiego, Pruskiego, Mazowieckiego, Żmudzkiego, Kijowskiego, Wołyńskiego, Podolskiego, Podlaskiego, Inflanckiego, Smoleńskiego, Siewierskiego i Czernihowskiego.

[Konrad Radziwiłł]

Amen

[Michał Franciszek Lubomirski-Lisewicz]

Chór intonuje hymn Te Deum.